بنا بر برآوردهای بین‌المللی در این کشور سالانه 5 هزار تن تریاک تولید می‌شود و بیش از30 هزار و 750 هکتار از اراضی زراعی این کشور هر سال زیر کشت مواد مخدر می‌رود. دولت افغانستان و متحدان غربی آن به‌رغم وعده‌های بسیار قادر به کنترل قاچاق مواد مخدر به بیرون از این کشور نیستند.
ایران بهترین و نزدیکترین مسیر برای ترانزیت مواد مخدر تولید شده در افغانستان به اروپا و آمریکاست.مبارزه ایران با ترانزیت مواد مخدر از خاک خود به اروپا و آمریکا تاکنون خسارات و هزینه‌های هنگفتی را به کشور تحمیل کرده است.
مبارزه ایران با ترانزیت مرگ هر ساله به کشف 88درصد مرفین و 80 درصد تریاک جهان می‌انجامد، اما بخشی از مواد افیونی نیز به دلیل همین مبارزه در خاک ما انبار می‌شود که متاسفانه به مرور توسط قاچاقچیان داخلی در کشور توزیع شده و به شیوع اعتیاد در بین نسل جوان کشور انجامیده است؛ به‌طوری که طی سه دهه گذشته آمار معتادان در کشور فزونی گرفته و از یک میلیون و 500 هزار نفر در سال 58 به حدود 3 میلیون نفر رسیده است.
این در حالی است که آمارهای غیررسمی رقمی حدوداً دوبرابر را برای معتادان کشور برآورد می‌کنند.از سوی دیگر مبارزه با قاچاقچیان مواد مخدر تاکنون به شهادت بیش از 3500 نفر از بهترین و ارزنده‌ترین پرسنل نیروهای انتظامی ایران منجر شده است.
از هم‌پاشیدگی خانواده‌ها، از دست رفتن خیل نیروهای جوان و فعال، خسارات هنگفت اقتصادی کنترل مرزها و مبارزه با قاچاقچیان و هزینه‌های درمان معتادان، پیامدهای دیگر این مبارزه و بهایی است که ایران برای جلوگیری از عبور مواد مخدر از خاک خود می‌پردازد.
جامعه جهانی تاکنون نقش ایران را به عنوان سد عبور مواد مخدر به اروپا و آمریکا کمتر مورد توجه قرار داده است، اما ایران نیز دیگر بیش از این قادر نیست به‌تنهایی این مبارزه سخت، طاقت‌فرسا و پرخسارت را ادامه دهد.
چنین مبارزه‌ای عزمی جهانی و بین‌المللی را می‌طلبد. موضوعی که معاون دبیرکل و رئیس دفتر مبارزه با مواد مخدر سازمان ملل نیز بر آن تاکید دارد.
کمک و همکاری سازمان ملل، مجامع بین‌المللی و نیز کشورهای اروپایی و آمریکا به عنوان مقصد نهایی تجارت مواد مخدر می‌تواند ضریب موفقیت در این مبارزه را به نحو چشمگیری ارتقا دهد، در غیر این صورت ایران ناچار از تجدیدنظر در سیاست‌های مبارزه با ترانزیت مواد مخدر خواهد بود.
