همشهری آنلاین- حمیدرضا رسولی:در سال‌هایی که نام کوچه‌ها روی تابلوها حک نمی‌شد و به قول معروف کوچه‌های تهران تابلودار نشده بودند، مردم متر و معیارهای جالبی برای انتخاب نام محل زندگی‌شان داشتند. مثلاً کوچه شترداران فقط به این دلیل که استراحتگاه شترهای خسته بود به این نام معروف شد یا کوچه دلبخواه به واسطه اینکه مردم بدون اعتنا به قواعد شهرسازی، به دلخواهشان خانه می‌ساختند به این نام معروف شد.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
محله قدیمی دولاب هم که تاریخچه آن حتی از تهران هم کهن‌تر است از این قاعده مستثنی نبوده و اهالی دولاب برای انتخاب نام کوچه‌ها بهانه جالبی داشته‌اند. تپه شنی یکی از کوچه‌های معروف دولاب در روزگار قدیم است که تا همین دو دهه قبل با همین نام شناخته می‌شد.
حکایت نامگذاری تپه شنی هم خواندنی است. دولاب در سال‌های دور به سه قسمت گذربالا، گذر پایین و گذر میان تقسیم می‌شد و کوچه تپه‌شنی در گذر پایین واقع شده بود. در آن سال‌ها افرادی که مشغول خاکبرداری و ساخت‌وساز بودند خاک و شن‌هایشان را در این کوچه خالی می‌کردند. این محدوده با گذشت زمان مملو از تپه‌های شنی شد و مردم گذر پایین دولاب هم نام تپه‌شنی را روی آن گذاشتند.
نکته جالب اینکه اهالی دولاب به شکل عجیبی با پدیده منحصربه‌فردی مثل تپه‌های شنی سازگار شدند و جوان‌ها فراغت‌شان را در همین محدوده سپری می‌کردند. قدیمی‌های دولاب نقل می‌کنند که اهالی محله در میان تپه‌های شنی گود کشتی راه انداخته بودند و در زمین خاکی تپه شنی، مسابقه کشتی برگزار می‌کردند. تصور به خاک مالیدن پشت حریف در مبارزه دو کشتی‌گیر لابه‌لای تپه‌های شنی و در حلقه تماشاگران می‌تواند به نوعی یادآور سکانس‌های مهیج سریال «یاغی» باشد. البته در همین زمین‌ها عده‌ای دیگری هم با توپ‌های مخصوص فوتبال بازی می‌کردند و محدوده هر دروازه، فاصله بین دو تپه شنی بود.
تپه‌های شنی تا سال ۱۳۵۳ پابرجا بودند تا اینکه ساخت‌وسازها در این محدوده شروع شد و بافت فعلی شکل گرفت. این کوچه حالا به‌عنوان کوچه شهید عبدالحسین شیرازی شناخته می‌شود و یکی از خیابان‌های شلوغ و پر تردد دولاب به حساب می‌آید.
نظر شما