عید عادت نمی‌شود

بعد تو هستی و من... بعد تو فکر می‌کنی... بعد که تنها می‌شوی.

این قدر سخت:

بی‌رمق شده بودی.  یادت رفته بود که تغییر و تحول لازمه زندگی است. یادت رفته بود توی عید چه کار می‌کنیم؟ این را من پرسیدم.

1- تا صبح بیداریم. (محمدرضا، 17 ساله)

2- تلویزیون دیدن ممنوع نیست. (آیسانا، 16 ساله)

3- توی همه خانه‌ها بالاخره میوه و شیرینی و آجیل هست. (نگار ،13 ساله)

4- بدم می‌آید که  همه چیز بی‌برنامه می‌شود. (زهرا، 14 ساله)

5- همه فامیل را در عرض دو روز پنج بار می‌بینیم. (محمد، 16 ساله)

6- هیچ‌کس توی چَت نیست. (غزال، 16/5 ساله)

7- خیابان‌ها خلوت است. (امیر محمدی، 16 ساله)

8-  برنامه‌های تلویزیون خیلی کسل‌کننده می‌شود، همه‌اش توی همه شبکه‌ها مجری می‌بینیم. (رویا، 16ساله)

9- فوتبال بی‌فوتبال، چون هیچ‌کس توی محل نیست. (امیررضا ،15 ساله)

آن ور ماجرا:

عید، خیلی خوب است. همه چیز تغییر می‌کند. از یک نواختی در می‌آیی. حرصت می‌گیرد که یعنی چه؟

سولماز: من نمی‌فهمم یعنی چه که ما یک سال فامیل‌ها را نمی‌بینیم و در عرض یک هفته همه دور هم هستند و خوشحالند. چرا این اتفاق در طول سال نمی‌افتد!؟

کمی آن ورتر:

عید تغییر می‌دهد عادت‌های ما را ؛ عادت‌های خوب و بد ما را . دیگر همه می‌دانند زندگی
یک نواخت چه‌قدر کلافه‌مان می‌کند و سالی یک‌بار عید همه چیز را برای خودش به هم می‌ریزد.  فکر کن که 60 سال عمر کنی. حرص نخوری. فامیل‌ها را نبینی. همیشه 11 شب بخوابی و شیرینی‌های مختلف را امتحان نکنی.

فکر کن... فکر کن... ببین بی‌تغییر، زندگی چه‌قدر کلافه کننده می‌شود. خوبی عید، تمیزی نیست، عیدی و  حتی دیدن اقوام هم نیست، خوبی عید، تغییر است؛ تغییر!