به گزارش مهر، نشریه اینترنتی نیوساینتیست با ارائه گزارشی دیگر از شواهد جدیدی خبر داد که اثبات می‌کند راکت پرتاب ماهواره امید بسیار قدرتمندتر و پیشرفته‌تر از آنچه تصور می‌شده بوده است. [فیلم پرتاب ماهواره ملی امید]
بر اساس این گزارش، ایران از 2 فوریه 2009 میلادی با ارسال ماهواره‌ای کوچک توسط راکت دست‌ساز به کلوب انحصاری ملتهایی که توانایی ارسال دست سازهای خود را به فضا دارند وارد شد. این ماهواره با نام امید مکعبی 40 سانتیمتری بوده و 27 کیلوگرم وزن دارد. [امید؛ سالم و در ارتباط با زمین]
پس از پرتاب این ماهواره، بررسیهای فراوانی بر سر اینکه آیا این راکت پیچیده‌تر و پیشرفته‌تر از حد تصور بوده و توانایی ارسال فضانورد به فضا را نیز خواهد داشت صورت گرفت. [ارزیابی نیوساینتیست از پرتاب ماهواره امید]
در ابتدا متخصصان بر این باور بودند که سفیر 2 بر اساس تکنولوژی اسکاد که ایران در گذشته به آن دست یافته بود طراحی شده است. این نوع راکتها نسبت به راکتهای پیشرفته به دلیل نوع سوخت مورد استفاده از کارایی کمتری برخوردارند. حتی یک پرتاب دو مرحله‌ای راکتهای اسکاد نیز نمی‌تواند قدرت مورد نیاز برای حمل یک ماهواره مانند امید را به وجود آورد. [پرتاب موفقیت‌آمیز ماهواره‌بر سفیر]
به همین دلیل اینگونه پنداشته شد که ایران با افزودن قطعه‌ای کوچک از سوخت جامد پرتاب را به سه مرحله افزایش داده و نیروی نهایی مورد نیاز راکت برای حمل ماهواره را به این شکل تامین کرده است. [ماهواره امید دستاورد بزرگی برای ایران است]
اما بلافاصله پس از پرتاب ماهواره به فضا متخصصانی که این فرایند را پیگیری می‌کردند از درخشان بودن مرحله سوم پرتاب خبر دادند. به بیانی دیگر متخصصان بر این باورند که مرحله آخر پرتاب بسیار درخشانتر از آن بوده که نتیجه انرژی یک قطعه کوچک و ساده باشد و چنین انرژی می‌تواند نتیجه استفاده از راکتی دو مرحله‌ای و تکنولوژی پیشرفته‌تر از حد تصور باشد.
محاسبات جدید نشان می‌دهد راکتی دو مرحله‌ای در ابعاد سفیر 2 تنها در صورتی می‌تواند ماهواره‌ای مانند امید را به فضا پرتاب کند که به موتوری مجهز به سوخت موثر هایدرازین مجهز باشد. به گفته جفری فوردن دانشمند موسسه ام آی تی این راکت شباهت زیادی به راکتهای پیشرفته دو مرحله‌ای دارد.
دیوید رایت در اتحادیه علوم اضطراری دانشگاه کمبریج با تکیه بر ابعاد راکت سفیر که توسط رسانه‌های ایرانی ارائه شده محاسبات جدیدی را به عمل آورده است. به گفته وی با توجه به گنجایش راکت سوخت آن از نوع هایدرازین بوده است که از گذشته توسط چینی‌ها در پروازهای فضایی مورد استفاده قرار می‌گرفته است. [تمجید مدیر شرکت فضایی روسی از دانشمندان ایرانی]
نشریه معتبر ساینتیست افزوده است: رایت همچنین با توجه به نوع سوخت راکت و کارایی آن میزان نیروی رانش راکت را برآورد کرده است. بر اساس نتیجه محاسبات وی راکت سفیر 2 به راحتی توانایی حمل باری به وزن ماهواره امید و حرکت دادن آن با سرعت 7.6 کیلومتر در ثانیه در ارتفاع 240 کیلومتری - ارتفاعی که امید در حال حاضر در آن مشاهده می‌شود - را خواهد داشت.
رایت در پاسخ به نیوساینتیست اظهار داشت: دقیقا از عملکرد متخصصان فضایی ایرانی اطلاع ندارم اما اینگونه به نظر می‌رسد که ایران این عملیات را در دو مرحله انجام داده است. [ماهواره ایران در کانون توجه نشست علمی سازمان ملل]
به گفته فوردن در صورتی که ایران راکتهای پیشرفته‌تری را که از سوختهای کارآمدتر بهره برده‌اند تولید کرده باشد یکقدم به ارسال فضانورد به فضا نزدیک‌تر شده است. هدفی که به گفته رئیس سازمان فضایی ایران این کشور در تلاش به دستیابی به آن است. وی بر این باور است ایران با روندی که در پیش گرفته است طی یک دهه قادر به فرستادن فضانورد به فضا خواهد بود. [4 ماهواره ایرانی دیگر در دست ساخت است]
