همشهری آنلاین- پروانه بهرام‌نژاد: بسیاری از ساکنان تکه دوم پایتخت، خانه خیابان هفدهم بلوار امام منتظر(عج) محله شهرآرا را گره‌گشای مشکلات می‌دانند؛ چرا که در آن با حمایت صاحبخانه، خیّران در کنار هم برای نیازمندان در دوره‌های زمانی مختلف آذوقه تهیه کرده و به خانه‌هایشان می‌فرستند یا کودکان بی‌سرپرست در سال چند بار مهمان این خانه می‌شوند، نوعروسان نیازمند از جهیزیه و کودکان تازه متولد شده از لباس و سیسمونی بی‌بهره نمی‌مانند. در ماه رمضان هم برنامه‌های این خانه پر و پیمان می‌شود، چون صبح‌ها به مراسم ختم قرآن اختصاص دارد و عصرها به گشودن سفره افطاری. در این خانه که در ورودی آن روی بنری کوچک نام مهدیه منتظران نوشته شده، خانواده بیات سکونت دارند و «زهرا بیات» مسئولیت برپایی این برنامه‌ها را به عهده دارد.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
خانه‌ای که وقف شد
مهدیه در طبقه اول ساختمانی ۶ طبقه قرار دارد و هر نو ع فعالیتی از کمک به نیازمندان تا جلسه‌های قرآنی در آن برپا می‌شود. البته این طبقه را خانواده بیات وقف حوزه علمیه قم کرده‌اند تا سال‌ها از خانه صدای قرآن و ذکر دعا به گوش برسد. درهای خانه همیشه باز است و در ساعت‌های مختلف بانوان چند نفری وارد مهدیه می‌شوند. با هم خوش‌وبش کرده و در گوشه‌ای می‌نشینند. برای «صدیقه ایمانی» مهدیه منتظران یعنی ایجادکننده آرامش. ایمانی ۲ برادر و یک پسر جانباز دارد و اوقاتی که از کار روزانه خسته می‌شود به مهدیه پناه می‌آورد. می‌گوید: «اینجا در کنار سایر بانوان روحیه می‌گیرم. چون اینجا علاوه بر یادگیری قرآن و احادیث، می‌توانیم به همنوعانمان در قالب تهیه جهیزیه، ارزاق ماه رمضان برای نیازمندان یا تهیه سیسمونی خدمت کنیم و این خود لذت خاصی دارد.»
میزبانی از مردم
در مهدیه هر فردب تلاش دارد و کمک کند اما همچنان «زهرا بیات» میزبان است. برای مسن‌ها میز و صندلی می‌آورد تا رسیدن روحانی مجلس کتاب در اختیارشان می‌گذارد تا دعایی بخوانند. او با حمایت‌های همسرش از سال ۱۳۷۰ این محفل قرآنی را در خانه‌اش برپا کرده است. البته اوایل تمامی جلسه‌ها در خانه‌اش برگزار می‌شد و پس از نوسازی، طبقه‌ای را به مهدیه اختصاص دادند. وقتی از او در باره هدفش می‌پرسم، می‌گوید: «عشق به ائمه باعث شد تا در این راه وارد شوم و نتیجه‌های مثبتش را هم دیده‌ام. چون توانستم در همین محفل خواندن قرآن را یاد بگیرم. فرزندان خوبی دارم که هریک به موفقیت‌هایی رسیده‌اند و مهم‌تر از همه دوستان خوبی اینجا پیدا کرده‌ام.»
بانی‌ای که خودش خادم است
در مهدیه خانم بیات روزهای شنبه کلاس قرآن برگزار می‌شود، سه‌شنبه‌ها به قرائت نماز و زیارت اختصاص دارد. پنجشنبه‌ها بانوان ختم صلوت دارند و جمعه‌ها زمان برپایی دعای ندبه است. در طول هفته هم از طرف خانه سلامت محله شهرآرا، ۳ روز مربی ورزش صبحگاهی می‌آید تا از ساعت ۸:۳۰ تا ۹:۳۰ برنامه نرمش داشته باشند. البته این برنامه در ماه مبارک رمضان تعطیل می‌شود و به جای آن هر روز بانوان در جلسه ختم قرآن شرکت می‌کنند و عصرها هم یک نفربانی شده و سفره افطار برپا می‌شود. اگر هم کسی بانی نباشد این خانم بیات است که سفره را برای بیش از ۸۰ نفر پهن می‌کند. وقتی از او می‌پرسم خسته نمی‌شوی می‌گوید: «من خودم را خادم اینجا می‌دانم. البته در خانواده هیئتی بزرگ شده‌ام. مرحوم پدرم رئیس هیئتی ۳ هزار نفری در امامزاده حسن(ع) بود و من هم راه او را ادامه می‌دهم.»
به جز بانی مهدیه، بسیاری دیگر هم خودشان را خادم می‌دانند. مولود هاشمی، از دهه ۸۰ با خانم بیات آشناست. می‌گوید: «۱۴ سال پیش پسرم مشکلی داشت که حل نمی‌شد، در میدان میوه وتره‌بار یکی گفت که چرا به مهدیه خانم بیات نمی‌روی. وقتی اینجا آمدم، در مدت کمی مشکل پسرم حل شد. پس از آن هم من پاگیر شدم. حالا در تمامی برنامه‌ها از کلاس‌های قرآنی تا اردوهای چهارشنبه شرکت می‌کنم. در واقع اینجا پاتوق بانوان محله شده است.»
خانه پدری بانوان
با شروع ماه رمضان کار خانم بیات بیشتر می‌شود، چون از ساعت ۱۰ صبح جلسه قرآن برپاست و تا ظهر ادامه دارد. عصرها هم وقت برپایی سفره افطار است و تا تمام شدن و راهی شدن آخرین مهمان گاه عقربه‌های ساعت به ۱۲ شب می‌رسد. اما بیات گله‌ای نکرده و با صبوری آخرین نفر را راهی می‌کند. این موارد حتی برای «مهدی سلیمان‌نژاد» امام جماعت مهدیه هم قابل تحسین بوده است. او از ۱۵ سال پیش با خانواده بیات آشنا شده و پیش از این هم پدرش در مهدیه حضور داشت. می‌گوید: «اینجا کارها همه خالصانه انجام می‌شود. بارها دیده‌ام که در این خانه گره از مشکل خانواده‌ها باز کرده‌اند و خوشحالم که روحانی جمع هستم.»
البته صبر بیات در مهدیه زبانزد بسیاری از بانوان است و او می‌گوید: «بسیاری اینجا را خانه پدری خود می‌دانند، در خانه پدری هم باید راحت بود. پس من حق ندارم ناراحت شوم. البته بانوان خود همکاری می‌کنند؛ گاهی چای می‌ریزند، وسایل را جمع می‌کنند و خلاصه مجلس را اداره می‌کنند.»
کارهای خیر در خانه بی‌ریا
در خانه خانم بیات کارهای زیادی با حمایت او و مشارکت بانوان و خیّران انجام می‌شود. به‌عنوان مثال پیش از فرارسیدن ماه رمضان تعدادی از بازاریان ارزاق را با کامیون به در خانه‌اش می‌فرستند تا بین نیازمندان توزیع شود. یا کودکان بی‌سرپرست در روز تولد امام حسن(ع) مهمان خانه خانواده بیات می‌شوند و بانوان با هم برای این کودکان هدیه می‌خرند. همچنین نوعروسان بسیاری تاکنون از این خانه جهیزیه برده‌اند. «فاطمه حیدری» که در مهدیه گاه مسئولیت قرائت قرآن به عهده دارد، می‌گوید: «اینجا همه چیز بی‌ریاست. جنبه‌های مادی اهمیت ندارد. خانواده بیات تمام زندگی خود را در اختیار اهالی گذاشته‌اند و خودشان هم به مردم خدمت می‌کنند. بارها دیده‌ام که در مراسم اگر مردم بخواهند خودشان می‌توانند دست به همه وسایل بزنند و اگر هم نخواهند، خود خانم بیات و همسرش بدون چشمداشتی سنگ تمام می‌گذارند.»
نظر شما