خودت را بشناس و برنامه‌ریزی کن
تا به حال فکر کردی که در طول روز به چند تا از کارهایت می‌رسی؟ برای نظم بخشیدن به کارهایت برنامه‌ریزی کرده‌ای؟ برنامه مفید بیشتر ما دانش‌آموزان درس خواندن و نوشتن تکلیف‌ها و تمرین، مطالعه غیردرسی، ورزش، عبادت، استراحت، نظافت، سرگرمی و... است.
اگر برنامه مناسبی نداشته باشیم، نمی‌توانیم به همه کارهایمان برسیم؛ آن وقت است که می‌گوییم کاش روز به جای 24 ساعت 48 ساعت بود. اما اگر یک روز 72 ساعته هم داشته باشیم، بدون برنامه‌ریزی موفق نیستیم.
حالا سؤال من این است: چه طور باید برنامه‌ریزی کنیم تا به همه کارها برسیم؟
محدثه موسوی، دانش آموز دوم تجربی می‌گوید: «من کارهایم را طبق برنامه روزانه‌ای که دارم انجام می‌دهم. مثلاً به درس‌هایم می‌رسم و بعد کارهای معمولی. معمولاً به تمام کارهایی که در نظر دارم نمی‌رسم و گاهی به دلیل سنگین بودن حجم درس، مجبورم از تفریح و مطالعه غیردرسی بگذرم؛ اما هیچ وقت از استراحت کردن نمی‌گذرم؛ چون اگر استراحت نکنم، اصلاً درس را نمی‌فهمم. من برای رسیدن و نظم بخشیدن به کارهایم برنامه‌ریزی کلی نداشته‌ام، اما همیشه برنامه روزانه دارم.»
تصویرگری : هما حسینیان،خبرنگار افتخاری ، تهران
مینا خدامی، دانش آموز دوم تجربی می‌گوید: «من در طول روز به همه کارهایم نمی‌رسم؛ چون حجم درس‌ها زیاد است. مطمئناً برای هر کاری باید وقت در نظر گرفت. من سعی می‌کنم این تعادل را تا حدی رعایت کنم؛ اما باز هم نمی‌توانم به تمام برنامه‌ام عمل کنم.»
مریم خوشبازان و عاطفه جعفری از کلاس دوم ریاضی هم معتقدند که برای رسیدن به کارهایشان وقت کافی را در نظر می‌گیرند؛ اما به تمام کارهایشان نمی‌رسند. گروه دیگری از دانش‌آموزان هم همین مشکل را دارند. آنها می‌گویند به اندازه کافی تفریح ندارند و در طول روز به تمام کارهایشان نمی‌رسند.
به سراغ مشاورمان خانم شفیعی می روم و مشکلات بچه‌ها را مطرح می کنم.
- برنامه مناسب چیست؟
برنامه مناسب متناسب با خود فرد تنظیم می‌شود. هر کس می‌تواند بهترین برنامه را برای خودش تنظیم کند؛ چون تفاوت‌های فردی وجود دارد، مثلاً بعضی‌ها شب دیر می‌خوابند و صبح نمی‌توانند زود از خواب بیدار شوند یا برعکس. از این گذشته هیچ‌کس بهتر از خود فرد از جزئیات کار خودش آگاه نیست.
- مشکل بعضی از بچه‌ها این است که با وجود برنامه‌ای که برای خودشان تنظیم می کنند، نمی‌توانند به همه کارهایشان برسند. مشکل از کجاست؟
مشکل این است که این برنامه‌ها طبق توانایی و استعداد فرد نیست و خیلی بلند پروازانه است.
گاهی بچه‌ها می‌گویند که مثلاً وقتی برنامه‌ریزی می‌کنند فیزیک بخوانند، کاری پیش می‌آید و نمی‌توانند. بعد برنامه‌ریزی‌شان به هم می‌خورد. من می‌گویم در ستون آخر برنامه‌ریزی کمبود وقت‌ها را یادداشت کنید. مثلاً بنویسید 20 دقیقه کمبود فیزیک و... با این کار می‌توانید آخر هفته کمبودها را جبران کنید و کمبودهای این هفته را به هفته بعد منتقل نکنید.
- بعضی از دانش‌آموزان این مشکل را مطرح می‌کنند که به دلیل حجم زیاد درس‌ها ، به اندازه کافی تفریح و مطالعه غیردرسی ندارند؟
مشکل این است که این دانش‌آموزان به تفریح و مطالعه غیردرسی اهمیت نمی‌دهند. در صورتی که تفریح برای آنها ضروری است. آنها باید بتوانند ساعت‌هایی از روز را لذت ببرند و کارهای مورد علاقه‌شان را انجام دهند. قرار نیست چون درس زیاد است، زندگی ما فقط به درس محدود شود. مشکل دیگر این است که این بچه‌ها از وقت‌شان به درستی استفاده نمی‌کنند و درس‌هایشان را به حافظه بلندمدت نمی‌فرستند تا در روزهای آتی فقط آن را مرور کنند و حجم درس کم شود.
- چگونه می‌توان درس‌ها را به حافظه بلندمدت فرستاد؟
دانش‌آموزها باید شش درس را در طول روز مطالعه کنند. سه درس که همان روز در مدرسه یاد گرفته‌اند ، سه درس دیگر برای روز بعد. مطالعه سه درسی که همان روز در مدرسه یاد گرفته‌اند خیلی مهم است؛ چون درسی که در مدرسه یاد گرفته شده در خانه با تکرار و تمرین از حافظه کوتاه مدت وارد حافظه بلندمدت می‌شود.
- اما من فکر می‌کنم خواندن شش درس در طول روز خیلی مشکل است.
ممکن است هفته اول مشکل به نظر برسد؛ اما چون درس‌ها مرور شده، در هفته‌های آینده وقت کمتری می‌گیرد.
دو نکته مهم را هم بگویم. دانش‌آموزها بدانند که اگر 80 صفحه از درسی را 100 درصد بخوانند، خیلی بهتر از آن است که 100 صفحه را 80 درصد بخوانند، چون سبب می‌شود تا اعتماد به نفسشان بالا برود.
دومین نکته آن است که هنگام مطالعه درس‌ها حتماً استراحت را در نظر بگیرند تا مطالب قابل هضم شود. برای هر 45دقیقه مطالعه، 15 دقیقه استراحت لازم است.
زهرا داوری، خبرنگار افتخاری از اندیشه
سه گنبد پراکنده
الناز 8 ساله: «وهَ... اینجا دیگر کجاست؟ کی توی این خانه زندگی می‌کند؟! چرا دورش نرده کشیده‌اند؟ چرا نمی‌گذارند ما برویم تویش؟! چرا...»
الناز 10 ساله: «آخرش من نفهمیدم اسم اینجا چیه! چرا این‌قدر قدیمی است؟»
الناز 13 ساله: «پس اسم اینجا سه گنبد است. چرا اسمش را گذاشتند سه گنبد؟ حیف که دیر شناختمش. حالا که قرار است از این خانه برویم ، من چه‌طوری می‌توانم دوباره بیایم اینجا و نگاهش کنم؟»
عکس: پایگاه اینترنتی اطلاع رسانی ارومیه
الناز اکنون: «چه قدر زیباست. من واقعاً به شهرم و به کشورم افتخار می‌کنم. خوب شد این بنا را تعمیر کرده‌اند ،وگرنه تا چند سال دیگر از بین می‌رفت.»
بنای «سه گنبد» مقبره‌ای به شکل برج است که در جنوب شرقی شهرستان ارومیه واقع شده و در سال 580 هجری قمری، در دوران سلجوقیان بنا شده است. دو بنای دیگر از این بناها در مجاورت روستایی به نام «چهریق» از دهستان‌های شهرستان سلماس قرار داشته که مجموعه این سه‌بنا را در قدیم سه گنبد می‌نامیدند.
وقتی برای جمع‌آوری اطلاعاتی از سه گنبد سراغ پدربزرگم رفتم، گفت: «گنبد از دو طبقه تشکیل شده که با پلکان مارپیچ به هم وصل شده‌اند. طبقه اول آن سردابه و طبقه دومش مقبره است. قدیم‌ها اینجا در نداشت و هر کسی می‌توانست داخل آن برود. ما هم زمستان‌ها، وقتی با بچه‌های کوچه بازی می‌کردیم، برای گرم شدن به آنجا می‌رفتیم. آن‌طوری که من اطلاع دارم اینجا آتشکده زرتشتیان بوده.»
قبلاً بارها از کنارش می‌گذشتم، ولی توجهی به آن نمی‌کردم. اما از وقتی خبرنگار افتخاری دوچرخه شدم، با دقت بیشتری به اطرافم نگاه می‌کنم و سعی می‌کنم شهرم را بهتر بشناسم.
الناز کاظمی، خبرنگار افتخاری از ارومیه
پل عابر برای تزیین نیست
ای بابا! هی می‌گویند چرا این‌قدر تصادف زیاد است.
آخر پس این پل عابر پیاده برای چیست؟ برای تزیین خیابان یا برای قایم باشک؟!
عکس: دنیا سیفی، خبرنگار افتخاری از تهران
صدای بوق ماشینی حواسم را پرت می‌کند. دقت که می‌کنم، می‌بینم چند تا بچه مدرسه‌ای با سرعت از خیابان رد می‌شوند. همین الان نزدیک بود که تصادفی اتفاق بیفتد.سرم را بالا می‌گیرم و پل عابر را نگاه می‌کنم. بیچاره تک و تنها به آدم‌های توی خیابان نگاه می‌کند!
دنیا سیفی، خبرنگار افتخاری از تهران
