به گزارش همشهری آنلاین به نقل از گاردین این یافته‌ها که از بررسی تصویربرداری مغز به دست آمده‌اند دوباره به این بحث در رابطه فرضیه به اصطلاح سروتونین درباره افسردگی دامن می‌زند.
یافته‌های این بررسی جدید در مقابل یافته‌های یک بررسی دیگر اخیر بر اساس بازبینی تحقیقات پیشین قرار می‌گیرد که در ماه ژوئیه (تیر) منتشر شد و به این نتیجه بحث‌برانگیز رسید که «هیچ شاهد آشکاری» وجود ندارد که میزان پایین سروتونین در مغز عامل بیماری افسردگی باشد.
این آخرین بررسی که با سرپرستی دانشمندان در ایمپریال کالج لندن انجام شد، بیانگر آن بود که افراد مبتلا به بیماری افسردگی دچار پاسخ کاهش‌یافته سروتونین هستند.
پروفسور اولیور هاوس، متخصص روتانپزشکی مستقر در ایمپریال کالج و کینکز کالج لندن و یکی از نویسندگان مقاله این پژوهش گفت:«این برای نخستین بار است که شاهد مستقیمی از مهارشده بودن آزادی سروتونین در مغز افراد مبتلا به افسردگی به دست می‌آید.
او افزود: «بحث در این باره برای ۶۰ سال است که ادامه دارد، اما همه شواهد در این باره بر اساس معیارهای غیر مستقیم بوده‌اند. بنابراین این بررسی واقعا گام مهمی است.»
فرضیه سروتونین از شواهد به دست آمده از بررسی مغزهای پس از مرگ و نمونه‌های خون منشا گرفت که نشان می‌داد کمبود سروتونین می‌تواند در ایجاد افسردگی دخیل باشد. این نظریه یک سازوگار زیستی معقول برای چگونگی تاثیربخشی گروه اصلی داروهای ضد افسردگی، یعنی داروهای مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) به دست می‌دهد و اینکه چرا این ماده شیمیایی در مغز را گاهی «هورمون شادی» می‌نامند.
با این وجود، شواهد قطعی وجود ندارد که ناهنجاری‌های سروتونین علت زمینه‌ای افسردگی باشد و حل‌وفصل این مسئله برای فراهم‌آوری درمان‌های بهتر برای این بیماری ضروری باشد.
یافته‌های این آخرین پژوهش به نفع این دیدگاه است که میزان سروتونین در ایجاد افسردگی نقش دارد و یک تکنیک جدید تصویربرداری مغز را به نمایش می‌گذارد که می‌تواند راه را برای درک بهتر علت مؤثر نبودن داروهای ضد افسردگی SSRI در کمک به حدود ۱۰ تا ۳۰ درصد از بیماران بگشاید.
هاوز گفت: «یافته‌های این پژوهش ما را تا نزدیکترین نقطه تا به حال برای پاسخ به این بحث رسانده است. اندازه‌گیری میزان ناقل‌های عصبی در مغزهای افراد زنده مشکل است. ما نمی‌توانیم یک پی‌پت (لوله باریک شیشه‌ای) درون مغز بگذاریم و از آن نمونه بگیریم. این پژوهش نزدیکترین فاصله‌ای بود که ما می‌توانستیم به مغز برسیم.»
این بررسی که در ژورنال «روانپزشکی زیست‌شناختی» (Biological Psychiatry) منتشر شده است شامل ۱۷ بیمار دچار اختلال افسردگی عمده یا افسردگی مرتبط با بیماری پارکینسون و ۲۰ داوطلب سالم شدند. دانشمندان با استفاده از پت اسکن از مغزهای این افراد تصویربرداری کردند که در آن از ردیاب‌های رادیواکتیو برای نشان دادن اینکه چه مقدار سروتونین به گیرنده‌های معینی در مغز متصل می‌شود. به این افراد یک دوز آمفتامین داده می‌شود که آزادی سروتونین را تحریک می‌کند و دوباره مغز آنها را اسکن کردند. این پژوهشگران دریافتند که در بیماران افسرده پاسخ کاهش‌یافته سروتونین وجود دارد.
پروفسور کاترین هارمر از دانشگاه آکسفورد از دانشگاه آکسفورد که در این پژ>هش شرکت نداشت، یافته‌های آن را مهم توصیف کرد. او گفت: «واقعا جالب‌توجه است که آنها شواهدی از میزان کمتر ازادی سروتونین یافته‌اند.» هارمر گفت در حال حاضر فقط معدودی از متخصصان این حوزه معتقد هستند که همه جنبه‌های بیماری افسردگی ناشی از میزان پایین ماده سروتونین در مغز است، اما این یافته‌ها «کاملا به این نظریه مطابقت دارد که سروتونین ممکن است نقش مهمی در بیماری افسردگی داشته باشد.»
نظر شما