همشهری آنلاین-روناک حسینی: مجموعه‌ای از نامه‌های دیده نشده چارلز دیکنز برای اولین بار به نمایش گذاشته می‌شود. این ۱۱ نامه، شامل یادداشت‌ها، دعوتنامه‌ها، چیزهایی درباره عادات مطالعه و پروژه‌های کاری نویسنده و همین‌طور شرح جزئیات سفر برای سوئیس است که برای دوستی نوشته شده است.
در نامه‌ای به تاریخ ۱۰ فوریه ۱۸۶۶، به آی. اچ. نیومن (I.H. Newman) دیکنز نویسنده آثار کلاسیکی چون الیور توئیست، سرود کریسمس و دیوید کاپرفیلد، از موقعیت خود به عنوان یک سلبریتی حرف می‌زند و می‌نویسد که به خاطر از دست دادن سرویس پستی یکشنبه ناراحت است و تهدید می‌کند که به این علت، از روستای هیگام واقع در کنت خواهد رفت.
- تصاویر | قفسه‌های تقلبی در کتابخانه چارلز دیکنز | کتابخانه به جای در، با کتاب‌های جعلی
- یک واقعیت ترسناک درباره مرگ خالقان جین ایر و بلندی‌های بادگیر | آیا خواهران برونته به خاطر آشامیدن آب گورستان جوانمرگ شدند؟
- خانه سوت و کور خواهران برونته، جین آستین و چارلز دیکنز | بازگشت به زندگی موزه‌های ادبی
- تصاویر | وقتی چارلز دیکنز خودش را سانسور می‌کرد - همشهری آنلاین
- تصاویر دستورهای چارلز دیکنز برای مهمانداری و نامه‌های منتشر نشده او | چارلز دیکنز واقعی را ببینید
او می‌نویسد: «متاسفانه باید بگویم که شدید و قاطع به این وضعیت ناراحت‌کننده اعتراض دارم. احتمالا برای بسیاری از اهالی روستای هیگام، در طول یک سال، به اندازه نامه‌هایی که من روزانه دریافت می‌کنم و می‌فرستم، نامه‌ای برایشان نمی‌آید و برای کسی هم نمی‌فرستند. من با همسایه‌هایم، فقیر و غنی، رابطه خیلی خوبی دارم و معتقدم آن‌ها بابت از دست دادن من بسیار متاسف خواهند شد.
اما این محدودیت تحمیل‌شده جدید به قدری برایم مانع‌تراشی کرده که فکر کنم مجبور کند ملکم را بفروشم و اینجا را ترک کنم.»
در نامه دیگری که در تعطیلات در لوزان، سوئیس، در ۵ اوت ۱۸۴۶ نوشته شده است، دیکنز به دوست و وکیل خود توماس میتون نامه‌ای می‌نویسد و شهر را «اگرچه زشت اما شگفت‌انگیز» توصیف می‌کند. او چیزهایی درباره جزئیات اقامتش در لوزان، به ویژه کوهپیمایی و شستن صورت خود با برف می‌نویسد، و درباره غذاهای محلی و نحوه وقت‌گذرانی فرزندانش اظهار نظر می‌کند.
پیتر اورفورد، استاد ادبیات انگلیسی در دانشگاه باکینگام و زندگینامه دیکنز، او را نویسنده مشهوری توصیف می‌کند که سعی داشت مردمی باشد و اهداف اجتماعی داشت. اوفورد می‌گوید که با این حال، او مانند بسیاری از سلبریتی‌های مدرن، برای حریم خصوصیش ارزش زیادی قائل بود و به دنبال این بود که تعادلی بین محبوبیت و مردمی بودن و فضای خصوصی خود ایجاد کند.
او می‌گوید: «دیکنز می‌توانست هر زمان که می‌خواست توجه‌ها را به سمت خود جلب کند. مانند بسیاری از هم‌عصرانش، یک نامه‌نویس پرکار و مرد زمانه خود بود؛ در آن زمان یک نفر ممکن بود روزانه ده‌ها بار نامه دریافت کند.»
اورفورد ادامه می‌دهد: «تاکنون ۱۲ جلد از نامه‌های دیکنز منتشر شده است. برخی پیام‌های کوتاه مانند «پیامک» هستند که برنامه‌ها و دعوت‌ها را تایید می‌کنند، و باقی نامه‌های طولانی‌تر به دوستان و خانواده.»
این ۱۱ نامه بین بیش از ۳۰۰ موردی هستند که موزه چارلز دیکنز از یک مجموعه‌دار آمریکایی در سال ۲۰۲۰ به دست آورد، از جمله اشیاء شخصی، پرتره‌ها، طراحی‌ها، پوسترهای نمایش و کتاب.
این مجموعه، به ارزش ۱.۸ میلیون پوند، توسط موزه لندن با کمک صندوق یادبود میراث ملی، صندوق هنر، حامیان کتابخانه‌های ملی و انجمن دیکنز خریداری شد.
امیلی دانبر، متصدی موزه، می‌گوید: «یکی از بهترین چیزهای این مجموعه نامه این است که دیکنز را در دهه‌های ۳۰، ۴۰ و ۵۰ زندگی‌اش نشان می‌دهد و از موضوعات متنوعی که ذهن او را به خود مشغول می‌کرد، پرده برمی‌دارد.
نامه‌ای که دیکنز در آن درباره از دست دادن تحویل پست یکشنبه‌ها شکایت می‌کند، نمونه‌ای عالی است که در آن دیکنز اهمیت خود را به رخ می‌کشد و نشان می‌دهد که درباره شهرت و موقعیت مهم خود در جامعه آگاه است.
دیکنز همین‌طور به حجم عظیم نامه‌هایی که دریافت می‌کند و می‌فرستد اشاره می‌کند که به نظرم بخش کوچک، ولی سرگرم‌کننده ماجرا است.»
این نمایشگاه از ۳۱ آگوست در موزه چارلز دیکنز در لندن (Charles Dickens Museum) و به صورت آنلاین به نمایش گذاشته می‌شود. با مراجعه به سایت موزه، این مجموعه برای همه در دسترس است.
منبع: ترجمه از گاردین و واشنگتن پست.
نظر شما