تا راهی مسابقه‌های فوتبال نوجوانان آسیا شود، شاید نزدیک‌ترین دوستان او هم نمی‌دانستند کاوه با هدف آقای گلی مسابقه‌ها راهی ازبکستان می‌شود.
کاوه نماینده شهری است که امکانات فوتبال بسیار کمی دارد و تیم باشگاهی آن فقط یک فصل در لیگ برتر دوام آورد. کاوه در تاشکند با 6 گلی که به تیم‌های بحرین، ازبکستان، سوریه و کره جنوبی زد، آقای گل مسابقه‌ها شد و در دیدار فینال در برابر کره جنوبی با گل خود هم کفش طلای مسابقه‌ها را گرفت و هم سند قهرمانی ایران در رقابت‌های نوجوانان آسیا را امضاء کرد. او حالا آن‌قدر شناخته شده است که در «دمام» عربستان، وقتی تیم ملی جوانان خود را برای رویارویی با حریفان آسیایی آماده می‌کرد، خیلی از خبرنگاران آسیایی سراغ این نوجوان بلندقامت ایرانی را می‌گرفتند؛ نوجوانی که به او لقب «علی‌دایی کوچک» داده اند.گفت و گویی انجام داده ایم که در ادامه می خوانید:
- خودت را چطور معرفی می کنی؟
کاوه رضایی، 16 سالم است و عضو باشگاه فولاد خوزستان هستم. اهل شهرستان گیلان‌غرب استان کرمانشاه و در سال سوم دبیرستان رشته ریاضی فیزیک درس می‌خوانم.
عکس‌ها : محمود اعتمادی
- بعضی‌ها اعتقاد دارند که رشته ریاضی فیزیک سخت است، به نظرت آن رشته سخت‌تر است یا فوتبال؟!
هر دو سخت است؛ برای موفقیت در این رشته‌ها باید تلاش زیادی کرد.
- شاید برخی از فوتبالیست‌ها علاقه زیادی به ادامه تحصیل نداشته باشند؟ شما چطور؟
من اول به درس و تحصیل و سپس به فوتبال فکر می‌کنم. دوست دارم اگر خدا بخواهد در رشته مهندسی در دانشگاه قبول شوم. ولی در کنار تحصیل دوست دارم فوتبال را هم ادامه بدهم.
- گفتی اهل گیلان غرب هستی، چه شد که در باشگاه فولاد خوزستان توپ می‌زنی؟
پیش از این در شهر خودمان فوتبال بازی می‌کردم، در 13 سالگی در مسابقه‌های تبریز بود که با تیم منتخب شهرمان در یکی از مسابقه‌ها در برابر فولاد خوزستان بازی کردیم ، در این مسابقه آنها مرا پسندیدند و به عضویت این باشگاه در آمدم.
- بازی در اهواز آن هم در این سن برایت سخت نیست؟
به هرحال سخت است، ولی من زندگی‌‌ام را برای فوتبال و پیشرفت در این ورزش گذاشته‌ام و در حال حاضر خانواده‌ام نیز در اهواز کنارم هستند.
- فکر می‌کنی فوتبال تکنیکی اهوازی‌ها تأثیری روی تو داشته؟
بله، سبک فوتبال فولاد با سایر تیم‌ها کاملاً متفاوت است. در خوزستان بازیکنان فوتبال سرعتی و تکنیکی هستند؛ من بازیکنی بودم که فوتبالم بیشتر قدرتی بود، به همین دلیل با تمرین و آموزش مربیان در کنار فوتبال قدرتی، تکنیک و سرعت را نیز یاد گرفتم و مربیان زحمت زیادی برایم کشیدند.
- چطور شد عضو تیم ملی شدی؟
برای اولین بار در همان مسابقه‌های زیر 13 سال که در تبریز برگزار شد، برای عضویت در تیم ملی زیر 13 سال ایران انتخاب شدم. در مسابقه‌های فستیوال آسیا که در تهران برگزار شد، اول شدیم و در مسابقه‌های زیر 15 سال غرب آسیا با ناداوری در سوریه دوم شدیم، بعد از آن هم عضو تیم ملی نوجوانان شدم. البته اسکلت‌بندی تیم ملی نوجوانان همان نوجوانان زیر 13 سال بود که تاکنون تداوم یافته است.
- فکر می‌کردی تیم ملی نوجوانان قهرمان آسیا شود؟
بعد از مسابقه‌های فستیوال آسیا ، این تیم چهار سال توسط فدراسیون فوتبال حفظ شد و 90 درصد بچه‌های تیم با هم بودند ، از همان زمان بچه‌ها زندگی کردن و فوتبال در کنار هم را یاد گرفتند. بعد هم مربیان تیم ملی دو سال روی این تیم کار کردند و به شهرستان‌های مختلف سفر کردند و تعدادی بازیکن مستعد به تیم اضافه شد تا یک تیم قدرتمند شکل بگیرد. اردوهای خیلی خوبی برگزار شد. در اکثر کشورهای حوزه خلیج‌فارس به میدان رفتیم و اردویی هم که در کشور روسیه بود، خیلی مفید و خوب بود. همین اردوها باعث شد تا در عین نوجوانی تجربه‌های خوبی کسب کنیم. برنامه‌ریزی‌ها باعث شد تا تیم نتیجه بگیرد، ولی راز اصلی موفقیت تیم ملی نوجوانان در آسیا، اول لطف خدا و بعد همبستگی و همدلی بین بچه‌ها بود.
- پس چرا تیم ملی جوانان نتیجه نگرفت؟
فوتبال همین است. بعضی وقت‌ها تیم‌های خوب، بد نتیجه می‌گیرند. تیم ملی جوانان هم این‌طور شد.
- در مسابقه‌های نوجوانان به تو لقب «علی‌دایی کوچک» دادند، با شنیدن این لقب چه حسی داشتی؟
مسلماً آقای دایی از اسطوره‌های ملی فوتبال ایران است، به این لقب افتخار می‌کنم. در مسابقه‌ها حس غرور خاصی به من دست می‌داد و خیلی خوشحال می شدم، چرا که آقای دایی الگوی خیلی از نوجوانان و جوانان فوتبالیست است. ایشان از لحاظ پشتکار و توانایی‌هایشان مثال زدنی‌اند، به خصوص اینکه آقای دایی هم در فوتبال و هم در تحصیل آدم بسیار موفقی بوده است.
کاوه رضایی در اندیشه گل
- فکر می‌کنی روزی به افتخارات دایی برسی؟
تمام سعی‌ام را می‌کنم، توکلم به خداست، ولی آینده را نمی‌توان پیش‌بینی کرد، به خصوص در فوتبال هیچ‌چیز مشخص نیست.
- سقف آرزوهای فوتبالت کجاست؟
دوست دارم روزی به تیم ملی بزرگسالان برسم و افتخار آفرینی کنم ، بعد هم در لیگ‌های کشورهای اروپایی برای تیمی مثل رئال مادرید اسپانیا و یا آرسنال انگلیس بازی کنم.
- اگر همین امروز به تو بگویند که رئالی‌ها یا آرسنالی‌ها بازی تو را پسندیدند، چه می‌کنی؟
این شاید نهایت آرزوی فوتبالی‌ام باشد. تمام سعی و تلاشم را می‌کنم تا نماینده شایسته‌ای برای ایران باشم و برای تیمم مثمرثمر باشم.
- تو اهل گیلان‌غربی، فوتبال در این شهر چه جایگاهی دارد؟
در گیلان‌غرب، درست مثل همه جای ایران و دنیا، فوتبال پرطرفدارترین رشته ورزشی است. در منطقه غرب کشور اگر استعدادیابی کنند، بازیکنان مستعد زیادی وجود دارند که شاید در فوتبال بهتر از من هم باشند.
- پس چرا شیرین‌فراز به عنوان نماینده استان تنها یک فصل در لیگ برتر دوام آورد؟
خوب شیرین‌فراز کم‌تجربه بود، همچنین مسئولان توجه چندانی به این تیم نکردند و از تیم حمایت نشد، مطمئن باشید اگر از این تیم حمایت می‌کردند، یکی از تیم‌های خوب لیگ می‌شد.
- در ایران به تیم دیگری هم فکر می‌کنی؟
فولاد در فوتبال ایران تیم کوچکی نیست، دوست دارم روزی در تیم بزرگسالان فولاد بازی کنم، ولی در آینده مشخص نیست که چه پیش می‌آید.
- فکر می‌کنی تیم ملی بزرگسالان به جام‌جهانی صعود کند؟
بله، امیدوارم تیم ملی بزرگسالان هم مثل نوجوانان به جام جهانی راه پیدا کند و در مسابقه‌های آسیایی نیز قهرمان آسیا شود.
- حرف آخر؟
فقط یک خواسته دارم و اینکه مسئولان به مناطق محروم بیشتر توجه کنند. بسیاری از استعدادهای ایران در مناطق محروم هستند که در صورت داشتن امکانات می‌توانند بازیکنان بزرگ و آدم‌های موفقی باشند.
