همشهری آنلاین - سارا جعفرزاده: خیلی اتفاقی از سال ۱۳۹۴ وارد عرصه سوادآموزی به کودکان بازمانده از تحصیل شده است و «مرتضی عزیزی» این روزها در پاتوق محله «خاتون» در قلب محله کم‌برخوردار اتابک به صدها کودک کار و بازمانده از تحصیل، درس می‌دهد.
تحصیل در فضای باز پاتوق محله
بعد از گذر از خیابان خوب‌بخت وارد خیابان ملایری می‌شویم و هرچه به سمت پاتوق محله می‌رویم، تعداد بیشتری از کودکان را می‌بینیم که دوان دوان به سمت پاتوق می‌روند. صدای هیاهو کودکان از قلب بافت فرسوده محله اتابک به گوش می‌رسد. به محض رسیدن به پاتوق خاتون، خودشان یک به یک صندلی‌ها را از دفتر مدیریت پاتوق برمی‌دارند و در محوطه قرار می‌دهند. در این کلاس درس هر کسی که زرنگ‌تر باشد می‌تواند صندلی‌گیر بیاورد و در ردیف اول بنشیند. در اطراف پاتوق تعدادی از والدین کودکان که در میان آنها افغانستانی‌ها هم دیده می‌شوند، در انتظار شروع کلاس هستند. برخی از کودکان هم که دیرتر به کلاس رسیده‌اند روی زمین نشسته‌اند. عزیزی دبیر جوان این کلاس است و با روی خوش از شاگردانش استقبال می‌کند و تخته سفید کلاس را پاک و شروع به تدریس می‌کند. با یک حساب سرانگشتی تعدادشان به ۴۰ نفر می‌رسد و هر کدام ساز خودشان را می‌زنند. اما معلم جوان به راحتی و صبوری از پس آنها بر می‌آید و به فعالیتش ادامه می‌دهد.
آنها می‌آموزند، من لذت می‌برم
تصمیم معلم جهادی ما برای تدریس به کودکان کار بازمانده از تحصیل به چند سال پیش برمی‌گردد. عزیزی که تحصیلاتش در مقطع کاردانی را به پایان رسانده است، هر روز از محله مسعودیه مسافت طولانی را تا محله اتابک به عشق تدریس به کودکان طی می‌کند. این کار برای او منفعت مالی ندارد اما او همچنان هر روز مصمم‌تر از روز قبل در جایگاه یک دبیر متعهد ظاهر می‌شود. عزیزی درباره انگیزه‌اش می‌گوید: «سال ۱۳۹۴ برای ثبت‌نام مادربزرگم به اداره آموزش و پرورش منطقه ۱۵ رفتم و اطلاعاتی درباره دوره‌های سوادآموزی کسب کردم. آنجا به من پیشنهاد دادند که اگر به تدریس علاقه‌مند هستم می‌توانم در بخش سوادآموزی فعالیت کنم که من هم از همان سال به انتخاب خودم در بخش سوادآموزی به کودکان بازمانده از تحصیل، فعالیتم را شروع کردم. در حال حاضر به ۳۰۰ کودک کار و بازمانده از تحصیل در مقطع ابتدایی از پایه اول تا ششم درس می‌دهم. وقتی می‌بینم کودکی که مدرسه رفتن را تجربه نکرده، بعد از مدت‌ها خواندن و نوشتن می‌آموزد از صمیم قلب خوشحال می‌شوم. سوادآموزی به آنها لذت‌بخش‌ترین چیزی است که در زندگی تجربه کرده‌ام.»
اشتیاق برای سوادآموزی
بیشتر دانش‌آموزان این کلاس از کودکان کار هستند که از صبح خیلی زود تا پایان روز در چهارراه‌ها مشغول هستند و عده‌ای دیگرشان نیز به مشاغل سخت دیگر در کارگاه‌ها تن می‌دهند اما با این حال با هر مشقتی شده خودشان را به کلاس درس می‌رسانند. خواندن و نوشتن برای خیلی از آنها مهم است. عزیزی دراین‌باره می‌گوید: «با توجه به اینکه تعداد بیشتر این دانش‌آموزان کودک‌کار هستند و سختی‌های زیادی را در سنین پایین متحمل شده‌اند، روی آوردن به درس را یک فرصت برای گریز از وضعیت فعلی خود می‌دانند و تجربه تدریسم به آنها در این چند سال حداقل به من ثابت کرده است که این بچه‌ها نسبت به بعضی از کودکان که وضعیت معیشتی عادی دارند، برای درس خواندن با انگیزه‌تر و مشتاق‌تر هستند. با ذوق سر کلاس درس حاضر می‌شوند و با جدیت تمام مباحث درسی را یاد می‌گیرند و من هم چند بار موضوع‌ها را برایشان تکرار می‌کنم تا ملکه ذهنشان شود.»
آرزویم این است به دانشگاه بروم
نحوه تدریس دبیر جوان مرکز خاتون، توسط آموزش و پرورش ارزیابی و با گرفتن آزمون‌های مختلف نتایج این کلاس درس متفاوت، مشخص می‌شود. عزیزی می‌گوید: «از پایه اول ابتدایی تا سوم، دوره سوادآموزی و از پایه چهارم تا ششم دوره انتقال است که من تمام درس‌های هر دو دوره را تدریس می‌کنم. با توجه به اینکه در حال حاضر تعداد دانش‌آموزان ۳۰۰ نفر است در طول هفته به گروه‌های مختلف تقسیم‌بندی شده و به کلاس می‌آیند. بعد از پایان هر دوره، شخصاً از آنها آزمون‌هایی می‌گیرم و در صورت کسب نمره قبولی به اداره آموزش و پرورش معرفی می‌شوند. در آنجا هم مسئولان آزمون از دانش‌آموزان می‌گیرند و به آنها کارنامه می‌دهند و در این صورت است که می‌توانند در مدارس عادی ثبت‌نام کنند.» «بهجت» تنها دانش‌آموز دختر کلاس است و ۱۰ سال دارد. او در پایه دوم تحصیل می‌کند و چند سالی از درس دور بوده است، می‌گوید: «با کمک آقای عزیزی توانستم اول ابتدایی را با نمره خوب قبول شوم. تنها آرزویم این است که با سواد شوم و بتوانم به دانشگاه بروم و مجبور نباشم سر چهارراه گل بفروشم.»
تمرکز بر مسائل معیشتی
«سیمین جوانمردی» مدیر پاتوق محله خاتون است و او درباره فعالیت درسی پاتوق می‌گوید: « «ارتباط عزیزی با کودکان صرفاً شاگرد و معلمی نیست و به کلاس درس محدود نمی‌شود. او با تمرکز بر رفع مشکلات معیشتی آنها سعی دارد به دغدغه‌های ذهنی آنها پایان دهد. او با همکاری یک گروه جهادی سبد ارزاق، بسته‌های بهداشتی تهیه و میان خانواده‌های کودکان بازمانده از تحصیل توزیع می‌کند. با همین گروه جهادی در زمینه شناسایی کودکان‌کار در محله‌های مختلف منطقه هم فعالیت می‌کند و بعد از شناسایی آنها سعی دارد مشکلات معیشتی آنها را در زمینه‌های مختلف رفع و موانع تحصیل آنها را هموار کند.»
جوانمردی که در این مرکز سعی دارد افراد جهادی، حامی و خیر برای رفع مشکلات تحصیلی و معیشتی کودکان بازمانده از تحصیل را جذب کند، می‌افزاید: «با توجه به اینکه محله اتابک از محله‌های کم برخوردار منطقه ۱۵ است، در بخش‌هایی از محله که رد و پای بافت فرسوده دیده می‌شود، خانواده‌های نیازمند و افغانستانی ساکن هستند و به دلیل مشکلات اقتصادی فرزندان آنها به شغل‌های کاذب مشغول شده‌اند که ما سعی می‌کنیم پای آنها را به کلاس‌های درسی که در پاتوق محله دایر می‌شود، باز و به کمک هم بتوانیم بی‌سوادی را ریشه‌کن کنیم.»
نظر شما