نسخه پیچی و خود درمانی، یکی از روش‌های رایج مقابله با بیماری‌ها در میان مردم بود. روشی که گاهی اوقات مثل یک نسخه شفابخش و در بعضی مواقع، بسیار مهلک و خطرناک عمل می‌کرد. این روش درمانی در مورد کودکان هم ماجراها و داستان‌های جالبی را در طهران قدیم همراه داشت.

بهاره خسروی / محله

همشهری آنلاین - بهاره خسروی : کافی بود بچه‌ای عطسه یا تب کند. سیل نسخه‌های درمانی عجیب و غریبی بود که برای درمان این بچه بی‌نوا از سوی کل فامیل دور و نزدیک و همسایه‌ها تجویز می‌شد. گوش دردبچه‌ها و پرسه درمانی از آن دست کارهایی که خواندن روایت‌های خالی از لطف نیست. از نشانه گوش درد، سرخ شدن گوش و چرخاندن  بیش از حد سر در کودک شروع می‌شود.

گرم کردن گوش بچه نخستین راهکار درمان است. اما اگر ماجرا کمی بیشتر بیخ پیدا می‌کرد و از درد چیزی کم نمی‌شد. چاره کار استفاده از تریاک به روش‌های مختلف بود. بعضی‌ها تریاک را در گلاب حل می‌کردند و داخل گوش می‌ریختند. گرم کردن با دود چپق، ترکیب‌ تریاک و آب و گشنیز و ریختن آن داخل گوش، ، نگه داشتن دستمال داغ و آهن داغ در اطراف گوش از دیگر روش‌های درمانی این بیماری بود. اما اگر همه روش‌ها افاقه نمی‌کرد، گاهی اوقات مادر بچه نمک یا نعنا جویده و آب دهان در گوش بچه میچکاند. 

اما اگر گوش شیطان کر، گوش بچه‌ای به خارش می‌افتاد، ماجرای درمان از گوش درد هم جالب‌تر می‌شد. اغلب علت خارش گوش را از گرمی دانستند. برای خنک شدن طبع بدن حتماً آب هندوانه می‌دادند. گاهی اوقات هسته زرد آلو را در روغن بادام تلخ شیره کشیده در گوشش می‌چکاندند یا شیر و تریاک میمالیدند. در نهایت هم سوسک سیاه را در پارچه کبود بسته پهلویش می‌گذاشتند.

کد خبر 664022

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha