اکنون برای جامعه جهانی جالب است که در روند گفتگو آنگاه که سوالی منطقی طرح می‌شود؛ طرف گفتگو به جای ارایه پاسخ و رفع ابهام از ابزار فشار استفاده می‌کند این رفتار غیرمنطقی در قضاوت جامعه جهانی گواه نداشتن پاسخ روشن به پرسش های اصولی ایران است.
به گزارش واحد مرکزی خبر، متن کامل این نامه به این شرح است .
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای سولانا
نماینده عالی محترم اتحادیه اروپا در سیاست خارجی و امنیتی مشترک و نماینده شش کشور با توجه به گفتگوهای ژنو و تاکید طرفین بر ارایه پاسخ شفاف به یکدیگر؛ جمهوری اسلامی ایران در نامه مورخ 87 مرداد 15 آمادگی خود را برای ارایه پاسـخ شفاف در قبال دریافت پاسخ روشن به پرسش ها اعلام نمود.
متعاقب آن؛ شما در تماس تلفنی مورخ 21 مرداد 87 با استقبال از این رویکرد خواهان آن شدید که معاونین ما در نشستی درباره این ابهام‌ها و سوال‌ها گفت وگو نمایند که علیرغم آمادگی جمهوری اسلامی ایران ؛ معاون شما تا 17روز پس از آن تاریخ آمادگی لازم را برای این گفتگو پیدا ننمود
پس از انجام گفتگو که از سوی شما جدی؛ محتوایی و موفق نامیده شد؛ نماینده شما اظهار داشت که سوال‌های جدی جمهوری اسلامی ایران را با سایر اعضا طرح خواهد کرد و 10 روز پس از آن در تماس تلفنی اعلام کرد؛ قرار است در جلسه مدیران 6 کشور در واشنگتن و سپس وزرای خارجه آنها در نیویورک پرسش های جمهوری اسلامی ایران بررسی و سپس پاسخ ارایه شود.
اکنون برای جامعه جهانی جالب است که در روند گفتگو آنگاه که سوالی منطقی طرح می شود؛ طرف گفتگو به جای ارایه پاسخ و رفع ابهام از ابزار فشاراستفاده می‌نماید این رفتار غیرمنطقی در قضاوت جامعه جهانی گواه نداشتن پاسخ روشن به پرسش‌های اصولی جمهوری اسلامی ایران است و این شبهه را تقویت می‌نماید که نگاه برخی قدرت‌ها به گفت و گو صرفا تاکتیکی و مقطعی است.
فقدان تمدن گفت و گو در برخی قدرت‌ها که می‌خواهند با ملت‌ها با تکیه براهرم‌های فشار به جای استدلال سخن بگویند؛ از نظر جامعه جهانی پوشیده نیست.
نزدیک به شش ماه پیش؛ جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر ظرفیت‌های واقعی خود با ارایه بسته پیشنهادی ؛ بستری را برای گفت و گو حول نگرانی‌های مشترک با تعهدات دسته جمعی برای نیل به جهانی مبتنی بر عدالت ؛ صلح و آرامش پیشنهاد نمود.
به خوبی واقف هستید از مهمترین محورهای این بسته همکاری برای جهانی عاری از سلاح‌های کشتار جمعی و تلاش دسته جمعی برای خلع سلاح هسته‌ای و عدم اشاعه بود که ظاهرا برای قدرت‌هایی که سال‌ها در جهت انباشت سلاح هسته‌ای و اشاعه آن عمل نموده اند؛ خوشایند نیست.
بدون شک استقبال از این پیشنهاد؛ از دست ندادن زمان و فرصت‌ها و پرهیز از رفتارهای غیرمنطقی می‌توانست مبنای مناسبی برای همکاری‌های سازنده باشد.
دبیر شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران
