سروش جنابی/ دبیر تحریریه: تحریم‌های سنگین اقتصادی و مالی، اعتبارات محدود و بودجه‌های انقباضی کار را برای تمامی نهادهای خدمت‌رسان دشوار کرده است. در چنین اوضاعی، پرهیز از ریخت و پاش‌های غیرضروری و احتراز از اسراف و موازی‌کاری‌ها کمترین پاسخی است که می‌توان برای ارتقای خدمات یا حداقل حفظ سطح آن به شهروندان متصور بود. در پراکندگی مأموریت نهادهای خدمت‌رسان، امکان اولویت‌بندی نیازهای فوری شهروندان سلب می‌شود و در موارد بسیاری به هدررفت بیت‌المال و از همه مهم‌تر به نارضایتی مردم می‌انجامد که این، عین بی‌انصافی و بی‌مسئولیتی است.
مثال‌ها در شرایط فعلی نیز متأسفانه متعددند. شهروندان هنوز هم شاهدند خیابانی که به تازگی پس از مدت‌ها آسفالت شده از سوی شرکت‌های آب و فاضلاب، گاز یا مخابرات حفاری می‌شود و در واقع خدمتی که مدت‌ها منتظرش بودند ضایع می‌شود. این صحنه‌های تکراری، بدمنظره و بدخاطره‌اند. شاید در اینجا راه‌حل به بحث ضرورت مدیریت واحد شهری کشیده و ارجاع شود که بی‌سرانجام در هر دوره شهرداری به دوره بعد انتقال یافته است. البته باید گفت که برخلاف کشورهای غربی، نظام دیوانسالاری دولتی ما اجازه نمی‌دهد که شهردار نهادهای خدمت‌رسان را یکپارچه راهبری کند. اما آیا این ساختار قانونی می‌تواند رافع مسئولیت‌ها در قبال هدررفت اموال مردم یا ایجاد نارضایتی عمومی باشد؟
در حالی که رویکرد بازدیدهای اخیر مدیران ارشد شهری از مناطق مختلف تهران رفع مشکلات مزمن شهروندان است و به‌خصوص بر تکمیل پروژه‌های نیمه‌تمام یا بلاتکلیف تأکید دارد، اما واقعیت این است که برخی پروژه‌ها در حوزه اختیارات شهرداری نیستند و در عین حال، موجب اعتراض و گلایه شدید اهالی شده‌اند. علیرضا زاکانی، شهردار تهران طی بازدید اخیر از منطقه نوساز ۲۲ در برابر مشکل نبود فاضلاب شهری و دردسر منحصربه‌فرد سرازیر شدن فاضلاب مجتمع‌های مسکونی به‌صورت روباز در معابر، اعلام کرد که امکان طرح و پیگیری آن در هیئت دولت میسر است. شاید این اقدام چنانچه مثمر واقع شود، گام اول و زمینه‌ساز ایجاد مدیریت یکپارچه شهری به‌عنوان نیاز مبرم کلانشهر تهران باشد.
در شرایط بحرانی فعلی، پیشگیری از موازی‌کاری و در مرتبه بالاتر، هم‌پوشانی نهادهای خدمت‌رسان برای برطرف کردن مشکلات آزاردهنده شهروندان عقلایی، مدبرانه و گریزناپذیر است. به هر حال، باید توجه داشت که شهروندان معضلات بخش‌های مختلف را به پای نهادهای متولی نمی‌نویسند، بلکه به‌طور سنتی فقط «دولت» را مقصر قلمداد می‌کنند.
نظر شما