10 دسامبر 1977
با پرتاب ناو کیهانی سایوز- یک، ماراتن فضایی با حضور «یوری روماننکو» و «گئورگی گرچکو» آغاز شد. این ناو یک روز بعد به سالیوت-6 پیوست. سفر روماننکو و گرچکو تا 16 مارس سال بعد به طول انجامید. در جریان این پرواز وقایع مهمی اتفاق افتاد که برخی از آنها عبارتند از: اتصال سفینه «سایوز-27» با دو سرنشین به سکوی الحاق دیگر آزمایشگاه مداری، پرواز نخستین فضانورد غیرآمریکایی – غیرروسی از کشور چکسلواکی و اتصال نخستین سفینه تدارکاتی «پروگرس» با حدود دو تن بار شامل آب، غذا و اکسیژن به ایستگاه فضایی. گئورگی گرچکو و یوری روماننکو با اقامتی 96روزه طول پروازهای فضایی را 12 روز افزایش دادند.
10 ژانویه 1978
ولادیمیرژانیبکف» و «الگ ماکارف» با «سایوز-27» به فضا پرتاب شدند. آنها یک روز بعد به سرنشینان «سالیوت-6» ملحق و انجام یک سری آزمایش‌‌های علمی و فنی را آغاز کردند. این دو برای بازگشت به زمین، از سایوز-26 استفاده کردند و سفینه خود را برای گرچکو و روماننکو گذاشتند. دو کیهان‌نورد روز 16 ژانویه در «تسلینوگراد» فرود آمدند.
28 فوریه 1978
با پرتاب سایوز-28 در سال 1978 عصر جدیدی در تاریخ فضانوردی آغاز شد.
هدف این پرواز الحاق به سالیوت-6 و انجام عملیات مشترک با دو سرنشین این ایستگاه مداری، اعلام شد. فرماندهی پرواز را «الکسی گوبارف» به عهده داشت. سایوز-28 یک روز پس از پرتاب به مجتمع فضایی سالیوت-6 و سایوز-27 پیوست و چهار فضانورد، کار مشترک خود را آغاز کردند. برنامه سایوز-28، روز 10 مارس به پایان رسید و این ناو، به همراه گوبارف و ریمک در 310 کیلومتری غرب تسلینوگراد فرود آمد.
15 ژوئن 1978
دو کیهان‌نورد روس به نام‌‌های «ولادیمیر کوالنک» و «الکساندر ایوانچنکف» با ناو کیهانی «سایوز-29» سکوی شماره 1 پایگاه پرتاب‌‌های فضایی بایکونور را به مقصد مدار زمین ترک کردند. حدود دو شبانه روز بعد، کیهان‌نوردان پس از اتصال ناو خود با ایستگاه فضایی سالیوت-6 مرحله دوم افزایش اقامت انسان در فضا را آغاز کرذنذ که 140شبانه‌روز به طول انجامید.
طی این مدت آنها با کیهان‌نوردان سایوز-30 و سایوز-31 در ایستگاه مداری ملاقات و پژوهش‌‌های مشترکی را به انجام رساندند.
