آغاز مهر و بازگشایی مدرسه ها فرصت دیگری است که میلیون‌ها دانش‌آموز را در سرتاسر کشور به پای کلاس‌های درس می‌کشاند تا سال تحصیلی جدید را در کنار دوستان قدیم و همکلاسی‌های جدید خود آغاز کنند.
بدون شک برای دانش‌آموزان، درس ورزش دوست داشتنی‌ترین درسی است که در میان ریاضی، علوم، تاریخ ، فیزیک ، شیمی و هندسه خودنمایی می‌کند.
البته همین درس ورزش، که دیگر همه آن را با نام زنگ ورزش می‌شناسند، شاید مظلوم‌ترین درس مدرسه های ایرانی باشد. زنگی که به ساعت تنفس و یا کلاس جبرانی درس‌های دیگر تبدیل شده است. البته باید به آن نبود امکانات و فضای ورزشی مناسب را نیز اضافه کرد.
عکس ها از ایسنا
امکانات اکثر مدرسه های ایران شاید یک زمین آسفالت یا خالی و یک جفت تیر دروازه کوچک و یک یا دو توپ دولایه پلاستیکی باشد که دانش‌آموزان را مشغول می‌سازد.
خوشبختانه چندی قبل مسئولان آموزش و پرورش با توجه به اهمیت ورزش در مدرسه ها از 3 ساعته شدن زنگ ورزش خبر دادند.
تصمیمی که البته با اما و اگرهای مختلف اعلام شده است. ابتدا قرار است تا کتاب راهنمای تعلیم و تربیت مدرسه، توسط سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش کشور تدوین و ویرایش شود و تنها در منطقه ها و مدرسه هایی که معلم متخصص تربیت‌بدنی دارند، ساعت درس ورزش از 2 به ساعت3 افزایش یابد.
البته همین تصمیم را هم باید به فال نیک گرفت. شاید المپیک پکن بهترین بهانه برای پیگیری ورزش مدرسه ها باشد. کشورهایی چون چین، ژاپن، انگلیس و... که مدال‌های متعددی را در المپیک کسب کردند، نقطه آغاز ورزش آنها مدرسه است. به همین دلیل در کشوری مثل ژاپن بیش از 90 درصد از مدرسه ها دارای استخر سرپوشیده و زمین ورزش و سایر امکانات ورزشی هستند.
بسیاری از قهرمانان المپیک در پکن و المپیک‌های پیشین در مصاحبه‌های خود نقطه آغاز ورزش خود را از مدرسه می‌دانند. چرا که مدرسه محل مناسبی برای آشنایی با ورزش و ایجاد علاقه بین نوجوانان برای گرایش به رشته‌های مختلف ورزشی است. به همین دلیل ورزش در مدرسه ها باید به صورت یک برنامه جدی پیگیری شود و مشکلات و موانع اجرای اصولی آموزش ورزش در مدرسه ها برداشته شود.
آغاز مهر و بازگشایی مدرسه ها بهانه خوبی است تا این بار جدی‌تر به بحث ورزش، استعدادیابی و قهرمان‌پروری بیندیشیم؛ آن وقت می‌توانیم در المپیک‌های آتی تا روزهای پایانی بازی حسرت تنها کسب یک مدال را هم نکشیم.
