همشهری آنلاین _ مهدی اسماعیل پور: الیاسی که سابقه حضور در جبهه را هم دارد و جانباز است، علاوه بر رشته ورزشی بوکس که به شکل حرفه‌ای در آن مشغول است، یک کوهنورد هم محسوب می‌شود و سرپرست تیم کوهنوردی اداره وزارت «نفت» است. به قول خودش هیچ قله‌ای در تهران و ایران باقی نمانده است که آن را فتح نکرده باشد. با این هم‌محله‌ای ۵۴ ساله منطقه ۲۱ به گفت‌وگو نشستیم.
الیاسی از چهره‌های شناخته شده و بین‌المللی بوکس ایران است. جالب اینجا است که او پیش از اینکه در این رشته ورزشی فعالیت کند، مانند اغلب مردم ایلام به کشتی علاقه داشت.
الیاسی درباره اینکه چگونه دست تقدیر او را از تشک کشتی به سوی رینگ بوکس فرستاد، به همشهری محله می‌گوید: «من در ابتدا کشتی‌گیر بودم تا اینکه در یک تصادف پاهایم آسیب دید و دیگر نتوانستم ادامه دهم. برخلاف کشتی که پای آدم درگیر است، در بوکس بیشتر از دست‌ها استفاده می‌شود و متوجه شدم با وجود آسیب‌دیدگی پا و جانبازی که از ناحیه لگن دارم، می‌توانم در این رشته فعالیت کنم.
سال ۱۳۶۸ که دوباره فعالیت بوکس در ایران آزاد شد، کارم را آغاز کردم. چند دوره در مسابقات قهرمانی کشور شرکت کردم که به موفقیتی نرسیدم و مقامی کسب نکردم. در همان ایلام در دوره‌های مربیگری شرکت کردم و پس از گرفتن مدرک درجه ۳ مربیگری به تهران آمدم. در ادامه، مدارک درجه ۲ و سپس درجه یک مربیگری را گرفتم. پس از آن با شرکت در دوره‌های آموزش داوری که اغلب در خارج از کشور برگزار می‌شد، بالاترین مدرک داوری این رشته را هم کسب کردم. درحال حاضر، علاوه بر مربی و داور درجه یک و بین‌المللی بوکس ایران، به‌عنوان دبیر هیئت بوکس شمال غرب تهران فعالیت می‌کنم.»
- کم توجهی به بوکس
مربی و داوربین‌المللی بوکس، وضعیت این رشته را در منطقه ۲۱ چندان خوب و مناسب نمی‌داند: «اکنون تنها ۲ باشگاه و آموزشگاه بوکس در منطقه ۲۱ وجود دارد که هر ۲ در محله تهرانسر است. تعداد باشگاه‌ها و میزان استقبال خانواده‌ها از این رشته جذاب و مهیج بسیار کم است. شاید دلیلش این باشد که گمان می‌کنند بوکس ورزش خشنی است. چنین باوری کاملاً اشتباه است. در رده‌بندی رشته‌های ورزشی به سبب احتمال مصدومیت و آسیب‌دیدگی، بوکس پس از رشته‌هایی مانند کشتی، فوتبال، تکواندو و اسبدوانی در رتبه هفتم قراردارد. با این وجود جالب است که خانواده‌ها با اینکه فرزندانشان کشتی بگیرند، فوتبال بازی کنند یا در کلاس تکواندو ثبت‌نام کنند، مشکلی ندارند. اما تا اسم بوکس می‌آید، دچار استرس می‌شوند. این باور غلطی است که بین مردم رایج شده و باید اصلاح شود. یکی از دلایل آن هم به تبلیغات اندک در این رشته و کمبود آموزشگاه‌های بوکس به‌ویژه در منطقه ۲۱ بر می‌گردد. اگر شهرداری منطقه وسراهای محله تمایل داشته باشند با اینکه وقت آزاد آنچنانی ندارم، اما برای توسعه رشته بوکس حاضر هستم و تمایل دارم همکاری کنم. فعالیت این رشته در منطقه ۲۱ واقعاً ضعیف است.»
- ۳۵ سال کوهنوردی
این چهره ورزشی منطقه ۲۱، علاوه بر بوکس در کوهنوردی هم دستی بر آتش دارد و سالها است سرگرم فتح قله‌های مختلف کشور است. خودش می‌گوید قله‌ای نمانده است که آن را فتح نکرده باشد: «علاوه بر بوکس، سالها است که کوهنوردی هم می‌کنم و در این رشته مدرک مربیگری دارم. با توجه به اینکه بازنشسته وزارت نفت هستم، یک تیم کوهنوردی برای اداره وزارت نفت تشکیل داده‌ایم و تقریباً همه قله‌های تهران و ایران را فتح کرده‌ایم. در مدت ۳۵ سالی که کوهنوردی می‌کنم، علاوه بر قله‌ها و ارتفاعات اطراف تهران مانند توچال و درکه، قله‌های دماوند، سبلان، الوند، اشتران کوه، الم کوه و بینالود را فتح کرده‌ام. کوهنوردی واقعاً ورزش خوب و مفیدی است. با توجه به اینکه در اطراف منطقه ۲۲ ارتفاعات زیبا و دیدنی مانند وردیج و واریش یا سنگان را داریم، اهالی منطقه باید در این رشته فعال‌تر باشند. به‌ویژه که می‌توان همراه خانواده به این ارتفاعات رفت که بالا رفتن و صعود کردن به آنها چندان دشوار نیست.»
- پیشنهاد صعود دسته‌جمعی به ارتفاعات منطقه ۲۲
الیاسی به شهرداری منطقه پیشنهاد می‌دهد که برای کوهنوردی برنامه‌های دسته‌جمعی و خانوادگی برگزار کند و حاضر است در این کار همکاری و مشارکت داشته باشد: «کوهنوردی ورزشی شاد و مفرح است که می‌توان به شکل خانوادگی آن را برگزار کرد. بسیار بوده است که به همراه خانواده، همکاران و دوستان در قالب اکیپ‌های ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفره به کوهنوردی رفته‌ایم. با توجه به اینکه رشته تحصیلی‌ام «کارشناس مدیریت خانواده» است به ورزش‌های خانوادگی علاقه دارم. اگر شهرداری و سرای محله تمایل داشته باشند می‌توانیم به شکل هفتگی برنامه کوهنوردی خانوادگی بگذاریم و به ارتفاعات اطراف منطقه ۲۲ که در نزدیکی خودمان است، برویم. در همین برنامه‌ها می‌توانیم اصول اولیه کوهنوردی را هم به مردم آموزش دهیم و یک دوره فشرده کوهنوردی برگزار کنیم.
کارهای زیادی می‌توان در این حوزه انجام داد. تاکنون ۵ بار به قله دماوند صعود کرده‌ام و به‌عنوان یکی از اهالی منطقه، اگر بخواهند حاضرم در صعود بعدی پرچم شهرداری منطقه ۲۱ را هم روی قله نصب کنم و به قول معروف، پرچم محله‌ام را بالا ببرم. همه اینها مستلزم این است که شهرداری بخواهد از چهره‌ها و نخبه‌های ورزشی که در محله‌های مختلف منطقه سکونت دارند، برای ترویج ورزش و تبلیغ و شناساندن محله‌ها استفاده کند و به آنها توجه داشته باشد.»
- حال ورزش شهرک آزادی خوب نیست
این ساکن قدیمی شهرک آزادی، امکانات و شرایط محله‌اش را به نسبت خوب می‌داند اما بر این باور است در زمینه ورزش حالش خوب نیست و ضعیف است: «وضعیت محله با توجه به شرایط و امکانات و محدودیت‌هایی که شهرداری دارد، مطلوب است و مشکل خاصی در نگه داشت یا نیازهای شهری نداریم. به گمانم مهم‌ترین ضعف محله به کمبود امکانات ورزشی بر می‌گردد. محله‌ای به بزرگی آزادی و «فرهنگیان» تنها یک مجموعه ورزشی دارد که واقعاً کم است. امکاناتی مانند مسیر دوچرخه‌سواری هم داریم که سالها است رونقی ندارد و استفاده چندانی از آن نمی‌شود. دلیل آن هم این است که در حوزه ورزش، تبلیغات و فرهنگسازی چندانی صورت نگرفته است.
با تبلیغات و فرهنگ سازی، اکنون اغلب مردم «کمربند ایمنی» می‌بندند یا در این روزهای کرونایی بیشتر مردم ماسک می‌زنند و پروتکل‌ها را رعایت می‌کنند. کارهایی که در چند سال گذشته کسی تصورش را هم نمی‌کرد که چنین اتفاقی بیفتد. در ورزش هم به همین شکل است. با تبلیغات و برگزاری مسابقات و جشنواره‌ها و استفاده از ظرفیت نخبه‌های ورزشی می‌توانیم مردم را به سوی ورزش سوق دهیم. ترویج ورزش یعنی داشتن مردم سالم‌تر و محله‌ای با کمترین آسیب‌های اجتماعی و در واقع این کار سرمایه‌گذاری است نه هزینه کردن.»
نظر شما