به گزارش همشهری آنلاین، محسن هاشمی رئیس شورای اسلامی شهر تهران در یادداشتی با عنوان «تهران جدید در سده جدید، شهر زندگی» در روزنامه همشهری نوشت: قدمت تهران به عنوان یک شهر تاریخی، کمتر از ربع هزاره است. ۲۵۰ سال قبل و در ابتدای سلسله قاجار، تهران قریه‌ای خوش آب‌وهوا در دامنه جنوبی البرز بوده است، اما همین عمر تهران را نیز می‌توان به ۳ بخش تقسیم کرد؛ دوره قاجاریه که طی آن جمعیت تهران طی ۱۴۰ سال از ۲۵ هزار نفر به ۲۵۰ هزار نفر رسید و ۱۰ برابر شد، دوره پهلوی که طی حدود نیم قرن جمعیت تهران از ۲۵۰ هزار نفر به ۵ میلیون نفر رسید و دوره سوم که پس از انقلاب است و طی آن جمعیت تهران طی ۴۰ سال دو برابر شده و از ۵ میلیون نفر به کمتر از ۱۰ میلیون نفر رسیده است و با احتساب شهرهای اقماری، شاید بتوان گفت که جمعیت تهران در این دوره ۳ برابر شده است.
بنابراین تهران در ربع هزاره گذشته، ۲ مرحله رشد تدریجی را در دوران قاجاریه و انقلاب تجربه کرده و شاهد یک مرحله رشد انفجاری در دوره پهلوی بوده است. اما همه این فراز و نشیب‌ها، بدون برنامه‌ریزی و پیش‌بینی الزامات توسعه تهران صورت گرفته است؛ به نحوی که توسعه این کلانشهر در ۲ قرن گذشته را نمی‌توان توسعه‌ای پایدار، متعادل و متوازن نامید. اکنون که در آستانه ورود به سده جدید قرار داریم، نیاز به تبدیل تهران به شهری برای زندگی، اولویت نخست شهروندان است. توسعه بی‌رویه تهران، زیست‌بوم، اقتصاد و پیوندهای اجتماعی در تهران را با دشواری مواجه کرده و شهروندان از ظرفیت‌های منحصر به‌فرد طبیعی، فرصت‌های اقتصادی و سرمایه‌های فرهنگی، اجتماعی و انسانی شهر تهران کم بهره‌اند.
گام نخست در تهران سده جدید، بازگشت به ریل توسعه پایدار، متعادل و متوازن است؛ توسعه‌ای که در پی تبدیل تهران به شهر زندگی و زدودن زنگارهای آلایندگی و آزارندگی از ذهن مردم تهران است. شهر زندگی، شهری است که مناسبات آن بر اساس سلامت و آرامش شهروندان تعریف می‌شود، نه بیشینه کردن منافع اقتصادی سفته‌بازان. شهر زندگی از الگوی توسعه مبتنی بر حمل‌ونقل عمومی بهره می‌برد و این به معنای ارجحیت انسان‌محوری بر خودرومحوری در شهر است؛ الگویی که لازمه آن تغییر در نظام شهرسازی و بارگذاری در شهر و ارائه خدمات به شهروندان در اطراف کریدورهای پرظرفیت حمل‌ونقل عمومی است.
شهر زندگی بر چابک‌سازی و کوچک‌سازی تصدی‌گری مدیریت عمومی و تقویت فعالیت‌های مردمی و غیردولتی در حوزه‌های مختلف اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی استوار است تا ظرفیت‌های جامعه شکوفا و بار اداره شهر سبک شود. شهر زندگی، مبتنی بر توازن و تعادل در حوزه شهری است و از تمرکز و اشباع سرمایه در مناطق خاص شمال و مرکز شهر به سوی توزیع عادلانه و متوازن سرمایه و امکانات در پهنه‌های مختلف شهر حرکت می‌کند تا فرصت‌های عادلانه را برای معیشت و زیست شهروندان فراهم کند.
شهر زندگی، شهری پایدار است؛ چراکه رشد و گسترش خود را با شهرفروشی و واگذاری سرمایه‌های غیرقابل جایگزین شهر، تامین نمی‌کند، بلکه توسعه‌ای سازگار با زیست‌بوم و الزامات گسترش پایدار شهر را برمی‌گزیند. تهران ۱۴۰۰، باید شهری انسانی و انسان‌محور باشد؛ شهری مبتنی بر دانش و اقتصادی دانش‌بنیان؛ شهری که از امتیاز منحصر به‌فرد جغرافیایی، سیاسی و اجتماعی تهران برای تامین رفاه شهروندان بهره گیرد، نه اینکه بار پایتختی و تهدیدات را بدون حمایت و عایدی بر دوش مردمانش تحمیل کند.
باید به سوی تهران سده جدید حرکت کنیم، اما این حرکت ابتدا باید از ذهن و نگاه‌مان آغاز شود و به تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری‌مان سرایت یابد. نمی‌توان با نگاه‌های سیاست‌زده و فرصت‌طلبانه گذشته، فضایی جدید را بازآفرینی کرد. چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید.
نظر شما