شاید خوش‌بین ترین هوادار ترکیه هم فکر نمی‌کرد که تیم 2 بر صفر عقب افتاده، بتواند راه صعود را پیدا کند. تیمی‌که در بازی مرگ و زندگی، از هیچ، همه چیز ساخت.
حساسیت‌های پیش از بازی هم تا جایی پیش رفته بود که حوالی ورزشگاه ژنو کاملا به هم ریخته بود. تماشاگران ترکی که نمی‌خواستند، تیمشان را بیرون از گردونه این رقابت‌ها ببینند، قبل از بازی تشویق را در دستور کارشان قرار دادند تا استارت بازی، با آنانس صدای ترک‌ها باشد. اما برخلاف خواسته اغلب تماشاگران حاضر در ورزشگاه، چک حمله می‌کرد و ترکیه دفاع.
توپ‌ها یکی پس از دیگری روی دروازه ترکیه می‌آمد. سانتر، ضربه سر یان کولر و گل! جمهوری چک که در اکثر مواقع نیمه اول توپ را در اختیار داشت، در هفتمین تلاش خود برای فتح دروازه ترکیه به نتیجه رسید. این تیم در دقیقه 34 با ارسال توپ از سمت راست دروازه ترکیه، یان کولر، بازیکن بلندقد خود را مقابل محوطه شش قدم و دروازه ترکیه صاحب توپ کرد تا اوبا یک سر و گردن بالاتر از مدافع ترکیه دروازه را باز کند. یان کولر که در 2 بازی قبلی تیمش، از ابتدای بازی به روی نیمکت تبعید شده بود، در این بازی از ابتدا در لیست یازده نفره بروکنر قرار داشت تا از همین توپ‌های بلند ارسالی به گل برسد. ترکیه بازی را از دست داده بود. چرا که فاتح تریم با به کار گرفتن دو بازیکن در خط میانی، عملا میانه میدان را از دست داده بود و توان تهاجمی چندانی از خود نشان نداد. بالاخره نیمه اول تمام شد تا فاتح تریم با نتیجه حک شده یک بر صفر در ورزشگاه ژنو، تیمش را در نیمه دوم به زمین بفرستد. ترکیه امید داشت؛ امید جبران یک گل. ترکیه در 10 دقیقه اول این نیمه توپ‌های فراوانی را به منطقه جریمه جمهوری چک فرستاد، اما خلأ یک تمام کننده این حملات را بی نتیجه می‌گذاشت.
در این بین پیتر چک هم سه بار دروازه جمهوری چک را از فروریختن حفظ کرد؛ اما 10 نفره شدن موقت ترکیه به دلیل مصدومیت امره گونگور ورق بازی را برگرداند. حالا چک حمله‌کننده لقب گرفته بود و ترکیه مدافع. در دقیقه 60 یان کولر به تنهایی به سمت دروازه ترکیه حمله کرد اما شوت او از کنار دروازه بیرون رفت.
یک نیمه حمل توپ ، شوت در نبرد تک به تک و اوت! اما تمام حمله‌های چک به یان کولر بر نمی‌گشت. 2 دقیقه بعد از شوت کولر نوبت پلاشیل بود. دقیقه 62 و گل دوم ترکیه. توپی که با ارسال بلند لیبور سیونکو از سمت راست در داخل 6 قدم، پلاشیل را وادار کرد تا با پرتاب پاهای خودش به سمت توپ گل دوم را طراحی کند. شاید اگر این موقع از هر تماشاگر ترکیه ای که می‌پرسیدی، تیمش را حذف شده می‌دانست.
ترکیه تا اندازه ای تحت تاثیر گل دوم که حدود 15 دقیقه به پایان بازی به نظر می‌رسید قرار گرفت و شکست را قبول کرد.
تک حمله‌های ترکیه هم برای پذیرفتن باخت جور بود. اما در دقیقه 75 ترکیه با حمله از سمت راست و با استفاده از ناهماهنگی خط دفاعی جمهوری چک، با ارسال توپ آردا را در سمت چپ محوطه جریمه چک صاحب توپ کرد که او هم توپ را با ضربه ای زمینی در دروازه چک جای داد. اما انگار این گل کافی بود تا جرقه زده شود. ترکیه دوباره ارسالهای متعدد توپ از سمت راست دروازه چک را در دستور کار قرار داد که در دقیقه 87، پیتر چک نتوانست ارسال توپ حمیت آلتینتاپ از سمت راست دروازه را کنترل کند که نیهات، کاپیتان ترکیه مقابل دروازه صاحب توپ شد و گل تساوی را به ثمر رساند. گلی که برای به منفجر شدن ورزشگاه ژنو کافی بود. نتیجه ای که دو تیم را دعوت به ضربات پنالتی می‌کرد تا قوانین متفاوت یوفا دیده شود. ولی ترکیه دست بردار نبود.
در دقیقه 89 نیهات با فرار از تله آفساید مدافعان چک، از حاشیه محوطه جریمه چک توپ را از بالای دستان پیتر چک، به گوشه سمت راست دروازه فرستاد که توپ پس از برخورد با تیر افقی وارد دروازه شد؛ گل و صعود ترکیه. انگار دقایق آخر، دقایق خوشبختی ترک‌هاست.
همان اتفاقی که سر سوئیس آمده بود، در سرنوشت چک هم دیده شد. اسم ترکیه در کنار پرتغال قرار گرفت تا این دو تیم صعود کننده‌های گروه یک باشند.
صعودی که باعث شده بود تا فاتح تریم در اتاق کنفرانس از خود بی‌خود باشد؛ «به مردم کشورم پیام می‌دهم که در خیابان‌ها این پیروزی را جشن بگیرند. پیروزی بزرگی را به دست آوردیم. یک پیام به مردم کشور دارم و از آنها می‌خواهم برای جشن و پایکوبی به خیابان‌ها بیایند.
غلبه به چک مزیت زیادی برای فوتبال ترکیه دارد. برپایی کارناوال شادی مناسب با شرایط فعلی است. بعد از برتری مقابل سوئیس، به مردم کشور تاکید کردم که این تیم را به خاطر بسپارند و منتظر روزهای بزرگتر باشند. دوباره تاکید می‌کنم علاقه‌مندان به فوتبال، این ترکیه را به خاطر داشته باشند.»
تلخ و شیرین برای سوئیس
شیرین اما تلخ بود. چراکه دو ضربه از هاکان یاکین باعث شد تا سوئیس جام ملتها را با یک موفقیت به پایان برساند. سوئیس میزبان مشترک این مسابقات و اولین تیم ناکام از صعود، تنها برای حفظ آبرو مقابل پرتغال به میدان رفت، البته در شرایطی که کسب مکان اول این گروه توسط پرتغال باعث شده بود لوئیز فیلیپ اسکولاری، مربی پرتغال بازیکنان اصلی خود را به میدان نفرستد. با این وجود در 50 دقیقه ابتدای بازی احتمال گل‌زنی پرتغال، تنها تیمی که حداقل در 4 دوره این تورنمنت شرکت کرده و در هر بار از مرحله گروهی مقدماتی به مرحله بعد صعود نموده، بیشتر بود. حملات پرتغال توسط ریکاردو کارشما و نانی انجام می شد، اما مهم‌ترین حمله پرتغال که توسط په‌په صورت گرفت، با واکنش دروازه‌بان سوئیس به تیر دروازه برخورد کرد و از زمین خارج شد.
سوئیس که در تاریخ حضورش در جام ملت‌های اروپا با 8 شکست و تساوی، طولانی‌ترین نوار مسابقات بدون برد در تاریخ این تورنمنت را به نام خود ثبت کرده، بالاخره در دقیقه 70 مسابقه وقتی هاکان یاکین توپ را از میان پاهای ریکاردو دروازه‌بان پرتغال درون دروازه آن تیم جای داد طلسم را شکست.
تیم سوئیس که با میانگین 25 سال و 44 روز جوان‌ترین تیم حاضر در مسابقات بود، در دقیقه 83 مسابقه و پس از اعلام خطای پنالتی از سوی داور به سود این تیم، کار را تمام کرد. یاکین که در مسابقه با ترکیه دو موقعیت بسیار مناسب را برای گل زنی از دست داده بود، با قرار دادن توپ در دروازه پرتغال، توانست باعث شادی تماشاچیان خودی شود.
