و به موفقیتی که آرزویش را داریم برسیم، باید ده تا از شگردهای افزایش سرعت را در این بزرگراه به‌کار بگیریم تا از بقیه جلوتر باشیم.
شگرد چهارم: چگونه گفتن
تا حالا شده با عجله و بدون اینکه به حرفی که می‌خواهید بزنید، فکر کنید و وارد جمعی که در حال گفت‌وگو هستند، بشوید؟ مسلماً این تجربه تلخ را برای یک‌بار هم که شده چشیده‌اید. شاید گاهی با سخنان پراکنده خود در میان سایر دوستان خجالت‌زده شدید. نداشتن آگاهی کامل در باره چند و چون یک موضوع، می‌تواند هرکسی را در شرایط بدی قرار بدهد. چنانچه هر فردی قبل از آغاز صحبت‌کردن، بداند که چه چیزی را می‌خواهد بگوید و چگونه آن را بیان کند، به حرف‌زدن خود نظم می‌دهد. به یاد داشته باشیم هر روشی که در ابتدای حرف‌زدن در پیش بگیریم، همان تعیین‌کننده نتیجه بحث ماست.
اگر قبل از اینکه شروع به صحبت کنیم، در‌باره یکی دو جمله اولمان خوب فکر کنیم و آن را در یک ترازو سبک و سنگین کنیم، می‌توانیم هدف کلی از گفت‌وگویمان را از همان ابتدا به طرف مقابل بفهمانیم. نکته دیگر و مهم این است که این کار باعث می‌شود که رشته کلام از همان اول کار از دستمان در نرود و به اصطلاح به این در و آن در نزنیم.
همان طوری که زیبایی و هماهنگی چارچوب قاب عکس، توجه ما را به عکس داخل آن جلب می‌کند، رعایت چارچوب گفت‌وگو هم باعث می‌شود تا دیگران در مقابل سخنانمان، جبهه‌گیری نکنند و در ادامه بحث کسی رنجیده نشود. قالبی که برای حرف‌های خود در نظر می‌گیریم باید طوری باشد که در شنونده میل و رغبت ایجاد کند؛ یعنی این که طرف گفت و گوی ما باید با نهایت علاقه‌مندی و شکیبایی به سخنان ما، که اطلاعات و پیشنهادهای مفید و سودمندی دارد، با جان و دل گوش دهد.
کاریکاتور از محمدرفیع ضیایی
