اول هم‌تیمی‌هایش که با وجود فرارهای آنری، توپ را به او نمی‌دهند و دوم خود آنری که مجبور است برای دفاع، بارها خط طولی را طی کند و سرانجام ساموئل اتوئو که دوست دارد به عنوان مهاجم مرکزی بازی کند.
سبک بازی بارسا با آرسنال متفاوت است و آنری باید به آن عادت کند. من از نزدیک شاهد چند بازی این فصل بارسا بوده‌ام و یکی از آنها بیش از همه توجه مرا جلب کرد. در بازی بارسا در زمین سویا، آنری 6 بار به پشت مدافعین سویا فرار کرد ولی حتی یک بار هم تغذیه نشد. سرانجام مارکز بود که یک توپ عمقی برای او فرستاد و او توانست گل بزند.
ژاوی و اینی‌یستا به بازی بارسا که همه عرض زمین را در اختیار می‌گیرد، عادت کرده‌اند و واکنش مناسب برای راه انداختن بازیکنان در عمق را ندارند، ولی در شرایط فعلی باید به روش تازه‌ای عادت کنند. آنها به محض دریافت توپ، می‌توانند پاس اول را در عمق برای آنری یا اتوئو بفرستند که به کمک سرعت‌شان می‌توانند از حریف عبور کنند، ولی این در فرهنگ فوتبال بارسا جایی ندارد.
مشکل آنری، تنها به خود او برنمی‌گردد و مشکلی فراگیر است. بارسلونا در فصل جاری اقتدار سال‌های گذشته را ندارد. اگر 2 سال پیش بود، به آنری در 20 متر پایانی توپ‌های بیشتری می‌رسید، جایی که می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد و تنها مجبور می‌شد 2 یا 3 بار برای کمک به دفاع بازگردد. اینکه او در چپ، راست یا مرکز کارآیی متفاوتی دارد، بحث اشتباهی است چون او توانایی این را دارد که در هر کدام از نقاط خط حمله مؤثر باشد.
اما مشکل اینجاست که او برای کمک به دفاع مجبور است بارها به عقب زمین برگردد و در واقع جای دیگران بدود. اتوئو هم می‌توانست در جناح چپ خط حمله بازی کند و در این سال‌ها بارها این کار را کرده است، ولی اتوئو می‌خواهد حتماً در مرکز بازی کند. در بازی مقابل شالکه، در ابتدای بازی بویان در مرکز خط حمله بود، ولی اتوئو درون زمین او را مجبور کرد که پست‌شان را تغییر دهند. فکر می‌کنم که آنری نباید نگران بازی در تیم ملی فرانسه باشد. او در عرض چند ماه، توانایی‌هایش را از دست نخواهد داد.
مربی سابق رئال سوسیه‌داد
