بنابراین، به نظر می‌رسد باید در سیاست‌ها و آیین‌نامه‌های نگهداشت و مدیریت این مجموعه‌ها بازنگری شود. البته مراکز ویژه خانم‌ها بیشتر در کشورهای اسلامی که شرایط ویژه قانونی و شرعی‌ـ عرفی خود را دارند بیشتر دیده می‌شود و برخی گزارش‌ها از مصر، لبنان و ترکیه بیانگر استقبال و اعتماد زنان به فضاها و بوستان ویژه بانوان است.
حتی در کشورهایی مثل عربستان سعودی، پاکستان و افغانستان هم پارک مخصوص زنان وجود دارد و می‌توانیم از تجربه موفق کشورهای دیگر برای جذب بیشتر مخاطب استفاده کنیم. معتقدم آنچه می‌تواند این فضاها را پویاتر کند، برگزاری رویدادهای شهری و ارائه ترکیب‌هایی از بازی‌ها و تجربه‌های خلاق است. البته ساعت کار و ارائه خدمات این مجموعه‌ها را باید به گونه‌ای تنظیم کرد که نه تنها زنان خانه‌دار بلکه زنان شاغل تهران هم بتوانند از فضا و فرصت آنها استفاده کنند.
موضوع دیگری که اهمیت دارد، توزیع مجموعه‌های شهربانو و بوستان‌های ویژه زنان است که از بندهای برنامه توسعه سوم توزیع عدالت اجتماعی در مناطق شهر تهران است. کمیته اجتماعی شهرداری تهران در حال بررسی چگونگی توزیع این مراکز در مناطق شهر تهران و فعالیت‌هایی است که در این مراکز انجام می‌شود. از سال ۱۳۸۷ که ساخت مجموعه‌های شهربانو در پایتخت آغاز شد در کمتر از ۶ سال یعنی در سال ۱۳۹۳ تعدادشان به ۱۳ مجموعه رسید و قرار بود تا سال ۱۳۹۷ همه مناطق شهر تهران ۲ مجموعه شهربانو داشته باشند، اما تا پایان سال ۱۳۹۵ فقط ۱۷ مجموعه راه‌اندازی شد و در این ۲ سال هم مجموعه جدیدی اضافه نشد.
نظر شما