به این ترتیب، آخرین جشنواره از سه جشنواره‌ای که خون رنگین‌تری نسبت به باقی دارند، به پایان می‌رسد و با این که هنوز بیش از یک ماه تا پایان سال باقی مانده است، سکوت و سکون، آرام آرام بر فضای فرهنگ و هنر کشور سایه می‌افکند.
این سه جشنواره که با پرسروصداترین‌شان آغاز شد، ابتدا با کمک سازهای غربی و خوانندگان جوان و نوظهور در بخش پاپ جشنواره موسیقی، توجه مردم را به کلی به خود معطوف کردند.
سپس جشنواره فیلم با همه اما و اگرهایش با مخاطبان سنتی و پروپا قرصش از راه رسید و در پایان هم تئاتر همه چیز را قبضه کرد.
با این حال هنوز دو برنامه مهم دیگر نیز مانده‌اند که البته بهتر است بپذیریم بود و نبودشان تنها برای خودشان مهم است؛ دومین جشنواره شعر فجر و هفتمین دوسالانه نقاشی.
جای خالی صورتک
برخلاف جشنواره فیلم که از همان نخستین دوره، سیمرغ را به عنوان نماد خود برگزید و آن را در فرهنگ سینمایی ایران به خوبی جا انداخت، تئاتری‌ها هنوز پس از 26 دوره به فکر طراحی تندیس و نمادی برای جشنواره‌شان نیفتاده‌اند.
بنابر این برندگان جوایز فردا احتمالاً تنها به چند سکه باید اکتفا کنند و روزنامه‌نگاران قید تیترهای جک‌وجانوارانه را بزنند. شاید این بی‌توجهی از سیاست‌های بسیار متغیر تئاتر در سال‌های گذشته ناشی شده باشد.
در جشنواره فیلم از ابتدا برگزیده‌ای بوده است و جایزه‌ای و بخش رقابتی، اما در تئاتر تغییر مدام جایزه‌محوری به مرور و... سبب شده است هیچ کس به ماجرای سیمرغ نیندیشد. با این وصف شاید نخست لازم باشد برنامه‌ریزان بر سیاست واحد توافق کنند و سپس احتمالا می‌توان صورتک را به عنوان نماد و جایزه بخش رقابتی این جشنواره برگزید.
بخشی که امسال برخلاف سال گذشته وجود داشته است و فردا برگزیدگانش جوایزشان را می‌گیرند.
علاوه بر برگزیدگان اصلی، امسال 2 برگزیده بخش دانشجویی هم به عنوان جایزه، هم اجرای عمومی می‌گیرند، هم به خارج از کشور اعزام خواهند شد.
البته به گفته دبیر شورای تئاتر دانشگاهیان، تمام 9 نمایش شرکت‌کننده در این بخش در صورتی که امتیاز لازم را در بازبینی تالار مولوی به دست آورند، کمک هزینه‌ای در اختیارشان قرار می‌گیرد و در این مجموعه به اجرای عمومی می‌روند. اما 2 تا هم می‌توانند فرصت حضور در جشنواره‌های خارجی را تجربه کنند.
شهرستانی‌ها هم بله
علاوه بر بخش دانشجویی، امسال برگزارکنندگان جشنواره بر بخش شهرستانی نیز تمرکز ویژه‌ای داشته‌اند.
دیدار وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با گروه‌های شهرستانی که در پایان هشتمین روز از جشنواره اتفاق افتاد، به خوبی این مسئله را تایید می‌کند.
محمدحسین صفارهرندی، شامگاه گذشته در محل اسکان گروه‌های شهرستانی حضور یافته و با آنان درباره مشکلات تئاتر استان‌ها گفت‌وگو کرد.
در مقابل، معاون هنری وزیر دیدن یک نمایش خارجی پرطرفدار را ترجیح داد و سه‌شنبه در نخستین اجرای نمایش «ننه‌دلاور» به تالار وحدت رفت. ننه‌دلاور که از آلمان به ایران آمده است، نوشته برتولد برشت معروف است و کلاوس پایمن آن را کارگردانی کرده است.
این نمایش همراه با «چه مرد ظالمی» از لهستان امسال مطرح‌ترین نمایش‌های بخش کم‌فروغ بین‌الملل هستند. جالب این که چه مرد ظالمی هم نویسنده بزرگی چون ویلیام شکسپیر دارد.
و اما بعد...
به هر حال جمعه پرونده تئاتر فجر هم بسته می‌شود اما اجرای عمومی تئاتر در مجموعه تئاتر شهر ادامه دارد.
حمید سمندریان، نصرالله قادری، امیر آتشانی، امیر دژاکام و محمود استاد محمد کارگردانانی هستند که کارهای‌شان پس از جشنواره اجرا می‌روند.
ملاقات بانوی سالخورده، کریستال تاور، خنجره‌ها، سه‌گانه میتراس و تهرن، به ترتیب نمایش‌های این 5 کارگردان مطرح تئاتر ایران است.
