هفته‌نامه آبزرور، در تحلیلی خاطرنشان می‌کند همزمان با افزایش تلاش‌ها از جانب گروهی از نومحافظه‌کاران نزدیک به کاخ سفید برای نشان دادن ایران به‌عنوان تهدیدی مستقیم برای آمریکا، پاتریک مرسر، مشاور ویژه گوردون براون این رویکرد را به چالش کشیده است و همین مسئله موجبات کاهش بیش از پیش سطح روابط لندن و واشنگتن درباره ایران که از زمان روی کار آمدن براون و در بحبوحه انتقادات به سیاست خارجی تونی بلر دستخوش تحول شده را فراهم آورده است.
پاتریک مرسر، مشاور ویژه گوردون‌براون که به نوشته آبزرور اخیرا از تهران دیدار کرده است، همانند بسیاری دیگر از صاحب‌نظرانی که از جنگ سخن می‌گویند، معتقد است نگرانی‌ها از آماده شدن آمریکا برای حمله به ایران در حال افزایش است، اما او می‌گوید زمانی که در ایران بوده است مقامات انگلیس به او گفته‌اند که نسبت به آنچه از واشنگتن درباره ایران می‌شنود، هوشیار باشد و به همین دلیل است که او تأکید می‌کند باید به آنچه از آمریکا به گوش می‌رسد با احتیاط گوش فرا داد و جالب آنکه وی که ماه گذشته به‌عنوان مشاور دولت گوردون براون انتخاب شده است این سؤال را مطرح می‌کند که لفاظی‌های آمریکا درباره ایران آیا نمی‌تواند تنها ناشی از نگاه تبلیغاتی واشنگتن و به دور از حقیقت باشد؟
مرسر البته این مطلب را تأیید می‌کند که فرماندهان نظامی انگلیسی با همتایان آمریکایی خود درباره ایران سخن گفته‌اند، اما در عین حال خاطرنشان می‌کند که آنان به هیچ‌وجه از حمله نظامی به ایران حمایت نکرده‌اند؛
جالب آنکه این سیاستمدار انگلیسی همانند دیگر دولتمردان غربی این ادعا را مطرح می‌کند که شکی در این نیست در شرایط کنونی ایران به‌عنوان یک مشکل برای غرب تلقی می‌شود، اما به هر حال با همین نگاه جانبدارانه نیز او به این نتیجه رسیده است که آمریکا اکنون در شرایطی نیست که فراتر از جنگ روانی را بر ضد ایران ساماندهی کند.
بنیاد دیک چنی
آبزرور در ادامه مطلب خود به تشکیل سازمانی تحت عنوان دیده‌بان آزادی با سرمایه میلیاردرهای آمریکایی در اوایل سال‌جاری اشاره کرده است که به اعتقاد ناظران این تشکیلات یکی از زیرمجموعه‌های نومحافظه‌کاران است و در راستای سیاست‌های کاخ سفید و به‌طور خاص، هماهنگ با دیدگاه‌های دیک چنی، معاون رئیس‌جمهوری آمریکا که این روزها از وی با عنوان یکی از اصلی‌ترین حامیان حمله نظامی به ایران نام برده می‌شود، فعالیت می‌کند.
به نوشته آبزرور، این گروه در زمانی که گزارش دیوید پترائوس درباره جنگ عراق منتشر شد، 15 میلیون دلار در رسانه‌ها برای حمایت از راهبرد بوش در عراق هزینه کرد و تلاش کرد تا برخلاف گزارش کمیسیون 11 سپتامبر که هرگونه ارتباط میان عراق و این واقعه را نفی می‌کرد، در جهت توجیه جنگ عراق، ارتباط میان حملات به برج‌های تجارت جهانی و جنگ عراق را به مخاطبان رسانه‌ای خود القا کند.
این هفته‌نامه انگلیسی تصریح می‌کند که اخیرا همین گروه موسوم به دیده‌بان آزادی در فعالیت‌های رسانه‌ای خود تلاش می‌کند تا رئیس‌جمهوری ایران را یک تروریست معرفی کند. به نوشته روزنامه نیویورک تایمز، تأمین‌کنندگان مالی این تشکیلات به این روزنامه گفته‌اند که درصدد سازماندهی سازمان‌های محرمانه‌ای از متخصصان آگاه از تعالیم دین اسلام در جهت القای این مسئله هستند که ایران در حال شکل دادن تهدیدی مستقیم برضد ایالات متحده است.
آبزرور بار دیگر با تأکید بر اینکه این گروه ارتباطات محکمی با کاخ سفید دارد، تصریح می‌کند که برادلی بلیکمن، رئیس آن، از مشاورین سابق معاون جورج بوش بوده است.
همچنین در میان بنیانگذاران این تشکیلات، می‌توان به مل سمبلر، یکی از اشخاص بانفوذ در ایالت فلوریدا که تأثیرگذاری بسیاری در پیروزی جنجالی جورج بوش در اولین دوره ریاست‌جمهوری وی داشت، اشاره کرد؛ و بالاخره اینکه یکی دیگر از اعضای تشکیلات موسوم به دیده‌بان آزادی، اری فلیشر، از سخنگوهای اسبق کاخ سفید است.
هفته‌نامه انگلیسی آبزرور در پایان نوشتار خود نیز برای آنکه بیش از پیش بر تلاش گروهی از نومحافظه‌کاران آمریکایی در جهت افزایش جنگ روانی بر ضد ایران تأکید کند، ضمن اینکه به ارتباط این سازمان با شخص دیک چنی به‌عنوان قوام دهنده آن اشاره می‌کند، خاطرنشان می‌کند که این تشکیلات در ماه مارس گذشته پس از جلسه ائتلاف یهودیان جمهوری‌خواه تشکیل شد و ماه گذشته مشخص شد که چنی از برخی مؤسسات سیاست‌گذاری و تحقیقاتی خواسته است تا سناریوی جنگ‌افروزی برضد ایران را کلید بزنند.
به هر حال نگاه آبزرور به عملکرد گروهی از نومحافظه‌کاران کاخ سفید در جهت اعمال فشار بر ایران از آن جهت قابل توجه است که این هفته‌نامه انگلیسی که دولت متبوعش زمانی اصلی‌ترین حامی عملکردهای افراطی آمریکا برضد ایران بود، اکنون از مخالفت دولتمردان انگلیسی با تندروی‌های کاخ سفید خبر می‌دهد و با تأکید بر اینکه این حرکت‌ها نوعی جنگ روانی و رسانه‌ای است، خود با نگاهی انتقادی به این رویکرد می‌نگرد.
