موسیقی مقامی خراسان هنوز بعد از هشت‌سال جای خالی «حاج قربان» را پر نکرده و در حسرت نواهای «حسین سمندری» بود که یکی دیگر از صداهایش را از دست داد؛ «غلامعلی پورعطایی» دو تار نواز برجسته خراسانی درگذشت. آن هم درست روزی که قرار بود، شب همان روز در زادگاهش برایش بزرگداشت بگیرند.
هفته‌ها بود که سردردهای شدید و کمردرد او را به بیمارستان کشانده بود و همین چند هفته قبل، در جریان سفر استانی رییس‌جمهور به خراسان دستور تامین هزینه‌های درمانی‌اش صادر و در بیمارستان امام‌رضا(ع) مشهد بستری شد.
اما تقدیر آن بود که صدای این خنیاگر خراسانی در 12مهر خاموش شود. پورعطایی وقت مرگ 73ساله بود. متولد سال 1320 در شهر موسیقی مقامی خراسان بزرگ یعنی تربت جام.
شغل اصلی‌اش تا چندسال پیش معلمی بود. اما موسیقی در خون و جانش ریشه داشت. ساز دو تار را انتخاب کرده بود؛ همان‌طور که بسیاری از نوازندگان هم‌شهری‌اش هم از کودکی با آن بزرگ می‌شوند.
جوان بود که آوازه نوازندگی‌اش از مرزهای تربت و خراسان فراتر رفت و در سال۱۳۴۴ به سبب شهرت در نوازندگی و خوانندگی به تهران دعوت شد تا در تالار رودکی، مجامع هنری و سفارتخانه‌های اروپایی و رادیو و تلویزیون، همراه با گروه هنرهای آیینی و سنتی به اجرای برنامه بپردازد.
پورعطایی علاوه‌‌بر اجراها، صدای دوتار را به گوش بسیاری از جهانیان هم رسانده بود و در خیلی از فیلم‌ها و سریال‌ها هم ساز زده بود. شاید مهم‌ترین همکاری او با « بهرام بیضایی» و «واروژ کریم‌مسیحی» در فیلم‌های‌شان بود. در اين سال‌هادر تربت کشاورزی مي‌كرد و هرازچندگاهی هم مي‌نواخت و مي‌خواند.
بازخوانی قطعه «نوایی» که از مهم‌ترین قطعات آوازی خراسان است یکی از مشهورترین قطعاتی است که او اجرا کرده. اما قطعه « الله مدد» که قطعه‌ای خطاب به «احمد جام» عارف مشهور است از قطعات مشهور او به‌شمار می‌رود. پیکر او قرار بود، در کنار آرامگاه فردوسی و کمی آن‌سوتر از حکیم توس به خاک سپرده شود، اما در نهایت در زادگاهش تربت جام به خاک سپرده شد.
منبع: همشهري سرزمين من
نظر شما