- الو برنامه‌ی بگوبخند!
- بله بفرمایید، خواهش می‌کنم!
- ببخشید! من از خانه‌مان زنگ می‌زنم! الآن با مادر و پدرم پای سفره‌ی صبحانه نشسته‌ایم و به برنامه‌ی شما گوش می‌دهیم!
- چه خوب، ما هم خیلی خوشحالیم که شما در کنار خانواده‌ی محترمتان شنونده‌ی برنامه‌ی ما هستید.
- خیلی ممنون! ما می‌خواستیم بدانیم که آیا برنامه‌ی شما همه‌جا پخش می‌شود؟
- همه‌جا؟ خوب چرا که نه! البته اگر رادیوها روشن باشند!
- یعنی حتی توی نانوایی‌ها هم؟
- بله توی نانوایی‌ها هم اگر رادیو روشن و روی ایستگاهی باشد که برنامه‌ی ما پخش می‌شود؛ صدای شما هم حتماً از رادیو پخش می‌شود! چه‌طور؟ حتماً برای نانواهای عزیزمان پیامی دارید. لابد پیامتان هم درباره‌ی کیفیت نان‌هایی است که دست مردم می‌دهند! چه‌قدر خوب! فکر می‌کنم پیامتان حرف دل خیلی از شنوندگان ما هم باشد.
- پس امیدوارم صدای رادیوها آن‌قدر بلند باشد که صدایم به گوش همه برسد!
- رادیو هرجا هست؛ صدایش بلند است؛ مطمئن باشید! چون صدایش باید شنیده شود! نه؟ پس لطفاً پیامتان را بفرمایید؛ همه بی‌صبرانه منتظر شنیدنش هستیم!
- چشم الآن پیامم را می‌گویم! ببخشید ها! آخر داداشم تلفن همراهش را نبرده! هی داداش! قربان دستت، بی‌زحمت، دوتا نان اضافه بگیر. عمو اصغر زنگ زد؛ گفت کله‌پاچه گرفته، اما نانوایی سر راهش ندیده!
تصویرگری: مهدی صادقی
