البته حق هم دارد که بترسد. آخر می‌داند که در یک تکرار غم‌انگیز با رسیدن بهار و شروع سفرها، ممکن است در دام زباله‌های بیش‌تری گرفتار شود.
می‌گویند اگر از حدود ۷۰میلیون نفر جمعیت کشور، فقط پنج‌میلیون نفر در نوروز سفر کنند و هریک از این افراد پوست میوه یا هرزباله‌ی دیگری را از ماشین خود به بیرون پرتاب کنند و این اتفاق در روز، دوبار تکرار شود، روزانه ۱۰میلیون تکه زباله در طبیعت رها می‌شود.
مطالعات کارشناسان نشان می‌دهد که معمولاً در سفر زباله‌ی بیش‌تری تولید می‌شود. یکی از دلایلش هم استفاده‌ی بیش‌تر از مواد خوراکی بسته‌بندی‌شده، بطری‌های نوشیدنی و ظرف‌های یک‌بار مصرف و... و این در همه‌ی دنیا اتفاق می‌افتد.
مرحله‌ی بعد مربوط به قسمت دفع زباله می‌شود؛ حالا تفریح تمام شده و موقع رفتن است. همه‌ی وسایل را جمع می‌کنیم و در صندوق عقب ماشین می‌گذاریم، کسی حواسش به زباله‌ها هست؟
اصلاً زباله‌ها را در کیسه‌ی مشمایی ریخته‌ایم؟
و اگر ریخته‌ایم کسی حواسش هست که آن کیسه را از روی زمین بردارد تا به نزدیک‌ترین سطل زباله برسیم.
و اگر زباله‌هایمان را در کیسه نریخته‌ایم و آن‌ها را کنار دریا و جنگل رها کرده‌ایم که....
یک سؤال باقی می‌ماند: وقتی دنبال جایی برای نشستن می‌گردیم، حاضریم کنار زباله‌های بدبویی بنشینیم که از تفریح دیگران به‌جای مانده است؟
عکس‌‌ها: خبرگزاری مهر
