به گزارش ایسنا، دکتر محمدمهدی فرقانی، استاد ارتباطات با بیان اینکه ابعاد وجودی استاد معتمدنژاد چندین‌لایه بود و صحبت کردن درباره همه این لایه‌ها دشوار است، اظهار کرد: یکی از مواردی که درباره استاد معتمدنژاد برجسته می‌نمود منش و مشی استادانه ایشان بود. استاد معتمدنژاد به تمام معنا از نظر شخصیت، اخلاق فردی، اخلاق حرفه‌ای و دانش استاد بود. او شخصیتی موقر،متین،آرام، اهل مدارا و اهل تعامل بود و هرجا که نیازی به حضورش دیده می‌شد با دل و جان ورود پیدا می‌کرد.
فرقانی با اشاره به اینکه استاد معتمدنژاد فرصت تدریس در خارج از کشور را داشت،گفت: استاد معتمدنژاد با داشتن چنین فرصتی همیشه تاکید می‌کرد من یک ساعت تدریس در ایران را با تدریس یک عمر در خارج از ایران عوض نمی‌کنم و به خاطر همین علاقه بود که منشأ بسیاری از خدمات در ایران شد. همانطور که می‌دانید رشته روزنامه‌نگاری بعد از انقلاب در ایران منحل شد و تحت عنوان علوم اجتماعی با گرایش ارتباطات به حیات نیمه جان خود ادامه داد. با پیگیری‌های استاد معتمدنژاد بود که در سال 69 این رشته احیا و در همان سال، دوره کارشناسی ارشد آن و به دنبال آن در سال 75 دوره دکترای این رشته راه‌اندازی شد.
او ادامه داد: اقدامات دکتر معتمدنژاد یک میراث برای همه دانشگاه‌ها در حوزه روزنامه‌نگاری است و او ادبیات تازه‌ای را به حوزه ارتباطات عرضه کرد. اصول روزنامه‌نگاری حرفه‌ای، اخلاق حرفه‌ای،نظام جامع حقوقی رسانه‌ها، شورای عالی مطبوعات و مباحث حقوقی از دستاوردهای ایشان در حوزه روزنامه‌نگاری و علوم ارتباطات است.
این استاد ارتباطات، با بیان اینکه در حوزه علوم ارتباطات بسیاری از سرفصل‌ها متعلق به استاد معتمدنژاد است، یادآور شد: مجموعه دروس انتقادی بحث مطالعات انتقادی، طرح مبحث جامعه اطلاعاتی در ایران و بسیاری از موارد دیگر از نوآوری‌های او در عرصه ارتباطات بود. اما همیشه متواضع و فروتن رفتار کرد. استاد معتمدنژاد هیچگاه دانشجویانش را دانشجوی خود نمی‌دانست و همیشه آنان را همکار خطاب می‌کرد. به نظر من باید ویژگی‌های رفتاری او تبیین شده و به صورت یک الگو در بیاید.
فرقانی با تاکید بر اینکه استاد معتمدنژاد نسبت به فعالیت‌هایی که انجام می‌داد هیچگاه چشم‌داشت مالی نداشت، بیان کرد: خاطرم هست در اولین همایش علمی بزرگداشت دکتر معتمدنژاد که برای او برگزار شد حدود 18 سکه بهار آزادی برای او هدیه آوردند. من در آن زمان رئیس دانشکده علوم اجتماعی بودم. پس از تمام شدن همایش استاد به دفتر من آمد و سکه‌ها را به روی میز من گذاشت و گفت: هر طور که صلاح می‌دانید این سکه‌ها را برای رشته ارتباطات مصرف کنید. این سکه‌ها به مصارف نیکوکارانه و بهترین مصرف ممکن رسیده‌اند.
