دوچرخه استقلال دارد، نه به بنزین محتاج است و نه به سوختی دیگر... دوچرخه هوا را آلوده نمی‌کند. دوست طبیعت است. دوچرخه ساختار زیبایی دارد. چرخ‌ها و زنجیرچرخ، یک فرمان و ترمز و دنده‌هایی که می‌توانند به موقع به فریادت برسند. دوچرخه مهربان است.
منصور خیرخواه، نقاش و طراح صحنه است؛ نقاش و طراح صحنه‌ای که اخیراً نمایشگاهی با نام «دوچرخه» در گالری سیحون برگزار کرد با یک عالم نقاشی از دوچرخه. او در گفت‌وگو با نشریه‌ی دوچرخه، درباره‌ی انتخاب دوچرخه به‌عنوان سوژه می‌گوید: «بنا به کارم و شرکتی که در آن کار می‌کردم، خیلی با دوچرخه سروکار داشتم و همین موضوع عاملی شد که نقاشی‌هایی با موضوع دوچرخه خلق کنم.»
او نقاشی را از سال 1365 شروع کرده است. ابتدا نزد آیدین آغداشلو و بعد هم در دانشگاه، رشته‌ی نقاشی خوانده است. او علاوه بر نقاشی به عکاسی و مجسمه‌سازی هم می‌پردازد.
خیرخواه می‌گوید: «دوچرخه، برای خودش شخصیتی دارد. خیلی مستقل و خیلی نوستالژیک است. به‌خاطر همین، این ظرفیت را دارد که یک هنرمند بخواهد روی چنین سوژه‌ای کار کند.»
این نقاش درباره‌ی سبک کاری‌اش می‌گوید: «ابتدا من سبک رئال کار می‌کردم و به مرور این سبک به سبک اکسپرسیونیسم کودکانه تغییر کرد.»
دوچرخه یک سوژه‌ی صمیمی است که می‌شود خیلی با آن بازی کرد. منصور خیرخواه هم انگار خواسته کودکی‌اش را تداوم بخشد و به‌خاطر همین، در نقاشی‌هایش به شکل‌های گوناگونی با دوچرخه بازی می‌کند.
او اصرار برخی از والدین برآموزش یک سبک خاص یا یک نوع خاص نقاشی به کودکان و نوجوانان را بازدارنده می‌داند و می‌گوید: «باید کودکان و نوجوانان را رها کرد تا هر نوعی که دوست دارند، نقاشی کنند و فقط وسایل لازم را باید در اختیار آن‌ها گذاشت.»
هنر دوچرخه‌ای
اما بسیارند آثار حجمی و چیدمان‌های دوچرخه‌ای در جهان. می‌خواهم بگویم علاوه بر این هنرمند ایرانی که روی دوچرخه کار کرده است، در سراسر جهان کارهای زیبایی با دوچرخه انجام شده است که یک نمونه از آن‌ها را این‌جا می‌بینید.
اثر جک بــِکمَن
سخن آخر
یک وقت خدای نکرده فکر نکنید چون اسم نشریه‌ی ما دوچرخه است روی این کلمه تعصب داریم. اصلاً و ابداً، حاشا و کلا... چون واقعاً دوچرخه چیزی فراتر از یک اسم است.
