او گفت: سوریه قبل از همه کشورهای عربی و در دوره‌ای که بعضی از کشورهای کوچک حاشیه خلیج‌فارس تشکیل نشده‌بودند، پارلمان داشت.پارلمان یکی از نمادهای دمکراسی است که البته در بعضی کشورهای عربی مانند عربستان و قطر اعضای آن توسط پادشاه منصوب می‌شوند و سالی یک‌بار برای تأیید فرمان‌های دربار جلسه تشکیل می‌دهند.
اولین انتخابات پارلمانی در جمهوری سوریه در سال 1961و بعد از استقلال این کشور از استعمار و جداشدنش از ائتلاف با مصر برگزار شد. در این انتخابات بین یک میلیون تا یک میلیون و دویست‌و پنجاه هزار سوریه‌ای واجد شرایط رأی‌دادن بودند و بیش از 1800نفر ازجمله 11زن برای به‌دست آوردن 175کرسی پارلمان با هم رقابت کردند. در سال‌های بعد هم انتخابات پارلمانی سوریه به‌طور مرتب برگزار شده و اگرچه حزب حاکم بعث در بیشتر این انتخابات‌ها اکثریت پارلمان را در دست داشته اما حضور زنان و احزاب مخالف در مجلس در همه سال‌های گذشته، غیرقابل انکار است. زنان در سوریه در عرصه اجتماعی و سیاسی نقشی فعال دارند.
رئیس‌جمهور سوریه دو معاون زن دارد؛ یکی بثینه شعبان که سخنگوی اوست و دیگری نجاح‌العطار که تنها زن در سراسر جهان عرب است که در چنین جایگاه بلندپایه سیاسی در مقام معاون رئیس‌جمهور قرار دارد. این در حالی است که در بعضی کشورهای عربی مانند عربستان، زنان را نه‌تنها درهیچ جایگاه سیاسی نمی‌توان دید بلکه حق رأی دادن هم ندارند.
این همه ماجرا نیست، زنان عربستانی حتی حق رانندگی‌کردن و مسافرت رفتن بدون حضور مردان محرم خود را ندارند. اعتراض زنان عربستانی به نداشتن چنین حقوقی در دو سال گذشته حکومت عربستان را با چالشی جدی روبه‌رو کرده‌است. پادشاه عربستان سال گذشته به‌عنوان بخشی از اصلاحات جنجالی خود و به‌عنوان بخششی که به مردم و معترضان می‌کند، اعلام کرد که تا دو سال دیگر به زنان حق رأی می‌دهد. شاید به‌خاطر تشابهاتی از این جنس میان عربستان و ایده‌های مورد حمایت طالبان در افغانستان بود که در دهه 1990وقتی طالبان در افغانستان قدرت داشت،
عربستان و امارات ، معدود کشورهایی بودند که در کنار پاکستان، حکومت طالبان را به رسمیت شناختند. قطر یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان که در دو سال گذشته و در جریان اعتراض‌های کشورهای عربی نامش بیش از گذشته در منطقه و جهان شنیده می‌شود، به‌تازگی در کنار سفرهای امیر این کشور برای حاتم‌بخشی و کمک مالی به کشورها، برای یک موضوع دیگر هم خبرساز شده‌است. یک شاعر قطری به‌خاطر سرودن شعری در مدح انقلاب‌های عربی و اعتراض مردم به حکومت‌ها، به حبس ابد محکوم شده‌است.
همین دو کشور عربستان و قطر با چنین توصیف‌هایی که گفته شد، در دو سال گذشته با ادعای دفاع از دمکراسی در سوریه، کمک‌های مالی و تسلیحاتی خود را روانه این کشور کرده‌اند تا از مخالفان در مقابل دولت سوریه حمایت کنند. شورای ملی مخالفان سوریه که مقر آن در ترکیه است، 40درصد از بودجه خود را از قطر و 12درصد آن را از عربستان دریافت می‌کند. به‌تازگی شبکه خبری بی‌بی‌سی، تصاویری منتشر کرد از صندوق‌های حاوی تسلیحات عربستانی که برای مخالفان مسلح سوریه‌ای ارسال شده‌بود.
مقامات سعودی و قطری در ماه‌های اخیر در سخنرانی‌هایی از ضرورت توجه دولت سوریه به خواسته‌های معترضان گفته‌اند. این در حالی است که در عربستان هرگونه اعتراضی با گلوله پاسخ گفته می‌شود. بشار اسد در سخنرانی اوایل امسال خود گفت که سابقه پارلمان در سوریه بسیار قدیمی است. شاید این سابقه به اندازه عمر بعضی کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس باشد؛ کشورهایی که دمکراسی سوریه‌ای را خطری برای خود می‌دیده و سال‌ها در کمین از میان بردن حکومت خاندان شیعه حاکم در سوریه بوده‌اند. اکنون با شعار دمکراسی‌طلبی، این زمینه فراهم شده‌است تا آنها با پول و سلاح، آتش جنگ را در سوریه روشن نگه دارند.
