به گزارش آسوشیتدپرس این تمدید پس از جلساتی پرمجاداله و علیرغم مخالفت روسیه بوسیله حدود 200 کشور به تصویب رسید. این مجموعه تصمیمات همچنین شامل وعده‌های مبهم مالی درباره کمک به کشورهای فقیر برای کنار آمدن با تغییرات آب و هوایی کره زمین است.
گرچه انتظارات از از کنفرانس دوهفته‌ای در دوحه پایتخت قطر پایین بود، اغلب کشورهای در حال توسعه این موافقت را برای مقابله با بالا رفتن درجه حرارت کره زمین که بالا آمدن سطح دریاها می‌انجامد، ناکافی دانستند. برخی از کشورهای جزیره‌ای اقیانوس آرام وضعیت فعلی را تهدیدی برای موجودیت‌شان می‌بینند.
مدت پیمان کیوتو امضاشده در سال 1997 که میزان خروج گازهای گلخانه‌ای از کشورهای ثروتمند را کنترل می‌کند، امسال به پایان می‌رسید. این پیمان تا سال 2020 تمدید شد تا خلاء موجود تا زمان توافق درباره پیمان جهانی گسترده‌تر را پرکند.
اما پیمان کیوتو در این مرحله دوم، پس از خروج کانادا، ژاپن، نیوزیلند و روسیه از آن، فقط 15 درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی را پوشش می‌دهد.
آمریکا هیچگاه به پیمان کیوتو ملحق نشد، تا حدی به این علت که این پیمان شامل چین و سایر کشورهای در حال توسعه با رشد سریع نمی‌شود.
کشورهای فقیر با این تقاضا به اجلاس دوحه آمدند که جدولی زمانی درباره چگونگی افزایش کمک‌های مالی کشورهای ثروتمند به آنها در مقابله با اثرات تغییرات آب و هوایی به سالانه 100 میلیارد دلار تا سال 2020 - وعده کلی که سه سال پیش داده شد- تعیین شود.
اما کشورهیا ثروتمند، شامل آمریکا، اعضای اتحادیه اروپا و ژاپن هنوز با اثرات بحران مالی دست به گریبان هستند و در دوحه علاقه‌ای به گفتگوی مشروح درباره کمک مالی نشان ندادند.
توافق درباره کمک‌های مالی اشاره‌ای به اهداف مالی میان- مدت ندارد و صرفا یک وعده کلی درباره شناسایی راه‌هایی برای جلب امکانات مالی برای افزایش کمک در زمینه تغییرات آب و هوایی است.
