به‌نظر می‌رسد پس از یک دهه تلاش برای برگزاری مستمر چنین نمایشگاهی، سرانجام فعالان بازار سرمایه به انسجام به نسبت قابل‌قبولی در فرم و شکل برپایی نمایشگاه دست یافته‌اند. به‌عنوان مثال؛ امسال کمتر شاهد آن بودیم که شرکت‌های بزرگ صنعتی در نمایشگاه بازار سرمایه تولیدات نهایی خود را ارائه کنند.
در عین حال توزیع بروشورها و کتاب‌هایی با محتوای معرفی خدمات مالی و برگزاری کلاس‌های آموزشی در غرفه‌های مختلف چشم نواز بود. زمان برگزاری نمایشگاه نیز به نسبت دوره‌های قبلی که معمولا در زمستان‌های سرد یا تابستان‌های گرم برگزار می‌شد، بسیار بهتر بود. اما در این میان همچنان خلأهایی هم به چشم می‌خورد، مهم‌ترین نقصان مشهود در حاشیه نمایشگاه امسال حضور کم‌رنگ «مردم» به مفهوم سرمایه‌گذاران غیرحرفه‌ای یا حتی علاقه‌مندان به سرمایه‌گذاری بود.
اگر درسال‌های گذشته درباره دلایل حضور نیافتن مردم در حجم گسترده در سالن‌های نمایشگاه بورس صحبت می‌کردیم بلافاصله پاسخ می‌شنیدیم زمان نمایشگاه مناسب نیست، ضمن اینکه کلاس‌های آموزشی جنبی چندانی در نمایشگاه برگزار نمی‌شود و اساسا شرکت‌ها به جای ارائه خدمات مالی خود، خدمات صنعتی‌شان را در نمایشگاه بورس عرضه می‌کنند. حال پرسش اینجاست؛ امسال که وضع بهتر بود چرا کسی نیامد؟
شاید پاسخ را باید در اتفاقات روی داده در سطوح دیگر جست و جو کرد. در یک سال گذشته سطح مدیریت شرکت‌ها و سهامداران بزرگ در مجموعه بازار سرمایه به‌شدت آسیب دید. ابتدا 4 بانک آریا، آرین، پست بانک و تات به لحاظ وجود ابهام در عملکرد مدیران و سهامداران عمده لطمه شدیدی به اعتبار بازار سرمایه و بانک مرکزی زدند.
در مرحله بعد انتقال یک مدیرناموفق از بیمه دانا به صندلی مدیریت یک شرکت بیمه دیگر و همچنین انتصاب فردی که حکم انفصال از خدمت او در محاکم قضایی صادر شده به سمتی مهم در مجموعه بیمه دی، دیدگاه بازارسرمایه را نسبت به ابزارهای نظارتی در سازمان بورس و بیمه‌مرکزی مکدر کرد. از سوی دیگر به میان آمدن نام مدیران سابق سازمان خصوصی‌سازی در دادگاه تخلف 3 هزارمیلیاردی و همچنین تساهل دربرابر مدیرانی که در گذشته مجموعه‌های موفق فعال در بورس نظیر لاستیک دنا، سرمایه‌گذاری ملت، آزمایش و پارس الکتریک رابه ورطه ورشکستگی کشاندند، آرمان‌های بسیاری را درباره شفافیت بازارسرمایه به چالش کشید.
شاید همین مسائل هستند که نمایشگاهی فراذهنی از عملکرد مدیران و سهامداران عمده و همچنین نهادهای نظارتی در بازارهای پول، سرمایه و بیمه دربرابر دیدگان سرمایه‌گذاران ایجاد کرده‌اند و خود به عاملی منفی در جذب آنان به بزرگ‌ترین جشن سالانه فعالان بورس، بانک، بیمه و خصوصی‌سازی تبدیل شده‌اند.
