اینجاست که آدم سر در گم می‌شود و از خود می‌پرسد ؛ پس وجود قانون برای چیست و چرا و چگونه عده‌ای از آن فرار می‌کنند؟ در این زمینه نیاز نیست که خیلی راه دور برویم. یکی از نمونه‌های این بی‌توجهی به قانون را می‌توان در خدمات پس از فروش کالاهای برخی شرکت‌ها دید. با آنکه قانون حمایت از مصرف‌کنندگان، تولید‌کننده و عرضه‌کننده دستگاه‌های فنی را به اجرای ضمانت نامه مندرج روی کالاهای‌شان موظف کرده است؛با این حال مواردی پیش آمده که مشتری به‌واسطه قسم و آیه فروشنده‌ای مبنی بر داشتن خدمات پس از فروش یا گارانتی کالایی، به خرید آن مبادرت کرده است؛ اما وقتی به‌دلیل بروز نقص فنی به همان فروشنده و یا مرکز خدمات پس از فروش مراجعه کرده با جواب‌های سربالا و از سر وا کنی روبه‌رو شده است.
برخی ازاین مراکز با دیدن کالا، همواره یک چیز را تکرار می‌کنند:ضربه خورده. آنها آنقدر خریدار را به اینجا و آنجا پاس می‌دهند که وی از پیگیری بیزار می‌شود. اینجاست که برای خریدار این سؤال مطرح می‌شود که چرا تولید‌کنندگان و فروشنده‌ها به اجرای ضمانت‌نامه کالاهای شان پایبند نیستند؟ تازه گاهی پیش آمده که پس از مراجعه مشتری به مرکز مربوط از وی پولی برای تعمیر گرفته شده است. درحالی‌که طبق قانون پیش گفته، هرگونه رفع عیب، یا تعویض قطعه یا قطعات معیوب و یا دستگاه باید بدون اخذ وجه باشد و در مواردی شرکت تولید‌کننده ملزم به پرداخت خسارات وارده به مشتری است. با این وصف، به‌نظر می‌رسد که ضمانت‌ها و خدمات پس از فروش در کشور ما چنان که باید و شاید جانیفتاده است.
این کارواش‌های خیابانی!
یکی از معضلاتی که شهروندان همیشه از آن شکایت دارند، وجود ماشین‌شویی (کارواش)های خیابانی است. نیاز به فکر کردن نیست، بی‌شک همه شما این ماشین‌شویی‌ها را در حاشیه خیابان‌ها دیده‌اید. هر روزه می‌توان رانندگان و کارگرانی را دید که در کناره خیابان‌ها جمع شده‌اند و در حال شست‌وشوی خودرو هستند. این کار به غیراز آنکه جلوه بصری خیابان را مخدوش می‌سازد، آن را از کاربری معمول آن خارج ساخته و خیابان را که باید جای تردد عابران پیاده و سواره باشد، عملا به کارواش تبدیل می‌کند.
در این وضع دیده شده که برخی رانندگان پاچه‌های شلوار خود را بالا زده و درون جوی آب رفته و به شستن ماشین خود می‌پردازند. لازم به گفتن نیست که این قبیل صحنه‌ها تا چه اندازه می‌تواند تشخص و هویت شهروندی را زیر سؤال ببرد. از همه اینها گذشته از این افراد باید پرسید که آیا می‌دانند؛ شست و شو با آب داخل جوی‌ها که دارای آلودگی زیادی است، می‌تواند ناقل بیماری‌های زیادی در سطح شهر شود؟ از سوی دیگر؛ آب جوی خیابان‌ها در برخی موارد به باغچه‌های حاشیه خیابان‌ها و بزرگراه‌ها هدایت شده تا گیاهان و درختان را سیراب سازد. از این رو، شستن ماشین‌ها به این شیوه سبب می‌شود تا کف ناشی از مواد شوینده وارد این باغچه‌ها شده و سبب پژمردگی و خشکی گیاهان و درختان شود.
سایبانی برای خوراکی‌ها
امروزه هر فروشنده‌ای تلاش می‌کند که به بهترین نحوی کالاها و اجناس خود را عرضه کند تا به‌نحوی جلب توجه مشتری و اسباب رضایتمندی وی را فراهم آورد. با این حال، هستند هنوز عده‌ای از مغازه‌داران که برخی کالاهای خود را در شرایط نامطلوب و نه‌چندان مناسب نگهداری می‌کنند. این مسئله سبب می‌شود تا از کیفیت این دست کالاها کاسته شود و خریداران بی‌اطلاع از این قضیه بیماری به خانه خود ببرند. برای مثال در بعضی از سوپرمارکت‌ها کالاهای خوراکی از قبیل چیپس، پفک، انواع بیسکویت و نان را در معرض آفتاب قرار می‌دهند. تنقلاتی مانند چیپس و پفک با قرار گرفتن در چنین محیط‌هایی، به‌شدت واکنش نشان داده و به‌تدریج کیفیت خود را از دست می‌دهند.
این مسئله برای کودکان که خریدار این دسته از خوراکی‌ها هستند، بسیار خطرزاست. در این میان نان‌های بسته‌بندی شده وضعیت ویژه‌ای دارند. این نان‌ها که از نانوایی‌ها مستقیم روانه مغازه‌ها و سوپر مارکت‌ها شده‌اند، شهروندان را از ایستادن در صف نانوایی نجات داده و در وقت آنها صرفه‌جویی می‌کنند، جز آن دسته از شهروندانی که طعم و مزه نان گرم تنوری را با هیچ‌چیز عوض نمی‌کنند! به هر حال، نان‌ها با قرار گرفتن در این بسته‌بندی‌های پلمب شده، بخشی از کیفیت خود را از دست می‌دهند، چه رسد به آنکه در معرض نور آفتاب باشند. با توجه به آنکه هوا رو به گرم شدن دارد، بهتر است سوپر مارکت‌هایی که این نان‌ها را عرضه می‌کنند، برای جلو‌گیری از تابش نور خورشید به این محصولات، آنها را در جایگاهی که دارای سایبان است، بگذارند.
