فارس نوشت: حسین موسویان از اعضای سابق تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران که الان به عنوان محقق مهمان در دانشگاه "پرینستون" آمریکا مشغول فعالیت است، سرمقاله‌ای را در روزنامه آمریکایی "بوستون گلوب" تحت عنوان "راه‌حل‌های واقعی برای بن‌بست هسته‌ای با ایران" منتشر کرد.
وی در این مقاله که در آستانه مذاکرات ایران و گروه 1+5 منتشر می‌شود راهکارهایی را برای توافق بین تهران و طرف‌های مذاکره آن در گفت‌گوهای 25 فروردین ارائه می‌کند.
عضو سابق تیم مذاکره کننده هسته‌ای ایران در این مقاله نوشته است که در شرایط کنونی دست‌یابی به توافق بر سر برنامه هسته‌ای ممکن است.
موسویان می‌نویسد که جمهوری اسلامی قصد دارد یک راه‌حل بادوامی را برای بن‌بست سیاسی درباره برنامه هسته‌ای خود پیدا کند.
وی شرط لازم حصول توافق بین طرفین را این می‌داند که آمریکا و هم‌پیمانان اروپایی‌اش حق غنی‌سازی ایران در خاک این کشور را به رسمیت بشناسند و نشان دهند که تهدید و جنگ٬ تنها گزینه‌های روی میز جامعه جهانی نیستند.
موسویان می‌نویسد: برای درخواست توقف غنی‌سازی دیگر خیلی دیر است و ایران از سال 2002 به قابلیت آستانه هسته‌ای دست یافته است.
وی این فرآیند را برگشت‌ناپذیر می‌داند و برای بازگرداندن پرونده هسته‌ای به وضعیت عادی راه‌هایی پیشنهاد می‌کند.
موسویان می‌نویسد که مذاکرات پیش‌رو در استانبول فرصت مناسبی برای برون‌رفت از بن‌بست 9 ساله در زمینه هسته‌ای ایران است.
عضو سابق تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران افزود: جمهوری اسلامی موضع توقف قطعی غنی‌سازی گروه 1+5 را نخواهد پذیرفت و لازم است که قدرت‌های غربی از مواضع پیشین خود عقب‌نشینی کنند.
حسین موسویان با انتقاد از رویکرد "تغییر رژیم" آمریکا و متحدانش٬ می‌نویسد: آمریکا باید به رهبران جمهوری اسلامی ثابت کند که سیاست‌هایش معطوف به تعامل است و نه تغییر رژیم در ایران.
وی می‌افزاید: واقعیت این است که تحریم‌های فلج‌کننده٬ عملیات پنهان و حمله نظامی٬ برنامه هسته‌ای ایران را کند خواهد کرد٬ اما در متوقف کردن آن ناکام خواهد بود.
موسویان در ادامه 4 فاز را برای حصول توافق در مذاکرات ایران با 1+5 را توصیه می‌کند که در فاز اول آن ایران غنی‌سازی 20 درصد را متوقف کند و در نقطه مقابل و به طور همزمان 1+5 میله‌های سوخت را به ایران داده و تحریم‌های نفتی و بانک مرکزی تهران را تعلیق کند.
در فاز دوم وی پیشنهاد می‌کند که ایران کد ترتیبات اجرایی 3.1 را اجرا کرده و به سوالات آژانس درباره ابعاد نظامی را پاسخ دهد. در نقطه مقابل هم 1+5 باید حق ایران برای داشتن انرژی هسته‌ای تحت پادمان ان‌پی‌تی را به رسمیت شناخته و تحریم‌های سازمان ملل مرتبط با امور هسته‌ای را تعلیق کند.
در فاز سوم وی پیشنهاد می‌کند که ایران اجازه بازرسی کامل به بازرسان آژانس از سانتریفیوژها داده و غنی‌سازی خود را محدود به تاسیسات موجود کند. ایران به عنوان گام اعتمادساز، سوختی را برای مصارف داخلی استفاده نمی‌کند، در اختیار نداشته باشد. در عوض 1+5 تحریم‌های یکجانبه در زمینه امور هسته‌ای را تعلیق کرده و کالاهای غیرنظامی (نظیر کالاهای صنعت هواپیمایی) را رفع تحریم کند و با ایران در زمینه صنعت هسته‌ای همکاری کند.
وی در فاز چهار پیشنهاد می‌کند به به منظور تضمین شفافیت بادوام، ایران پروتکل الحاقی و کد ترتیبات اجرایی 3.1 را مصوب کرده و همکاری خود را با آژانس به حداکثر رسانده و تا زمانی که ابهامات آژانس رفع نشده، ساخت تاسیسات جدید غنی‌سازی را متوقف کند. در مقابل 1+5 تمام تحریم‌های سازمان ملل و یکجانبه علیه ایران را بردارد.
نایی با ایران هسته‌ای
