دینو زوف ملقب به "دینو ناتسیوناله"، یکی از موفق‌ترین ملی‌پوشان فوتبال ایتالیا و بهترین دروازه‌بان جهان در سال‌های مختلف، سه‌شنبه (۲۸ فوریه/ ۹ اسفند) هفتاد ساله شد.
در چهارمین دیدار او با پیراهن تیم ملی بود که ایتالیا یوگسلاوی را در سال ۱۹۶۸ شکست داد و در خانه بر قله فوتبال اروپا ایستاد. لاجوردی‌پوشان ایتالیا ۱۴ سال بعد هم آلمان را در فینال جام جهانی سه بر یک از پیش رو برداشتند و دینو زوف با بازوبند کاپیتانی جام قهرمانی جهان را در مادرید اسپانیا بالای سر برد.
زوف در آن دیدار ۴۰ سال داشت و با این حساب پیرترین فوتبالیست قهرمان در تاریخ جام جهانی برشمرده می‌شود. او در فاصله سال‌های ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۴ نیز رکورد دیگری ثبت کرد. "دینو ناتسیوناله" هزار و ۱۴۳ دقیقه پی‌درپی دروازه تیم ملی فوتبال ایتالیا را بسته نگه داشت.
فوتبال باشگاهی
زوف آرام و متفکر است و از این جهت شباهت چندانی با روحیه غالب در ایتالیا ندارد. او که کارآموخته تعمیر خودرو است، در سال‌های نوجوانی با وجود قد کوتاه به دنبال علاقه خود رفت.
رشد قامت او در سال‌های آینده مکمل استعداد ذاتی‌اش شد و او را به یکی از بهترین دروازه‌بانان فوتبال جهان تبدیل کرد.
"دینو ناتسیوناله" نخستین قرارداد حرفه‌ای خود را در سال ۱۹۶۱ با باشگاه اودینزه کالچو امضا کرد و در سال‌های پایانی دهه ۱۹۶۰ و آغازین دهه ۱۹۷۰ با پیراهن ناپولی بیش از پیش در کانون توجه قرار گرفت.
این اسطوره فوتبال ایتالیا اما بهترین سال‌های فوتبال باشگاهی خود را در دهه ۱۹۷۰ با یوونتوس تورین سپری کرد؛ تیمی که با سنگربانی زوف شش قهرمانی لیگ ایتالیا، دو قهرمانی جام حذفی و یک قهرمانی جام یوفا در سال ۱۹۷۷ را جشن گرفت.
زوف ۳۳۰ بار پی‌درپی در چهارچوب دروازه "یووه" ایستاد.
فعالیت در کنار زمین
دینو زوف پس از خداحافظی از مستطیل سبز در سال ۱۹۸۳، فصل تازه‌ای را به عنوان مربی آغاز و موفقیت‌های زیادی نیز کسب کرد. او به همراه باشگاه پیشین خود، یونتوس در سال ۱۹۹۰ قهرمانی جام یوفا را به خانه آورد. وی سپس هدایت لاتزیو رم را بر عهده گرفت و برای مدت کوتاهی ریاست باشگاه را هم عهده‌دار شد.
به گزارش دویچه‌وله، زوف از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰ هم به عنوان سرمربی تیم ملی ایتالیا برگزیده شد و این تیم را تا فینال جام ملت‌های اروپای ۲۰۰۰ در هلند و بلژیک برکشید. لاجوردی‌پوشان فوتبال ایتالیا در دیدار پایانی این جام در وقت‌های اضافه مغلوب گل طلایی دیوید ترزگه، مهاجم ۱۹۰ سانتی‌متری فوتبال فرانسه (یک بر دو) شدند.
زوف در ادامه به دلیل انتقادهای شدید از مقام خود کناره گرفت. سیلویو برلوسکونی، نخست‌وزیر وقت ایتالیا و رئیس باشگاه فوتبال آ ث میلان، زوف را به اشتباهات تاکتیکی و کم‌فراستی متهم کرد. رسانه‌های ورزشی هم در کنار این سرمربی نماندند.
دینو زوف پس از تیم ملی به روی نیمکت مربی‌گری لاتزیو رم بازگشت و بعد از آن هم به فلورانس رفت. "دینو ناتسیوناله" سرانجام در سال ۲۰۰۵ از روی نیمکت هدایت فلورانس برخاست و خود را از صحنه فوتبال کنار کشید.
