به گزارش دفتر اطلاع‌رسانی مرکز پژوهش‌ها، دفتر مطالعات زیربنایی این مرکز با بررسی تجربیات موفق سایر کشورها در خصوص تغییر ساعت رسمی خود متذکر شد که در حال حاضر دست کم 77 کشور جهان اقدام به تغییر ساعت رسمی خود می‌کنند که این مجموعه شامل کشورهای اروپایی، آسیایی، خاورمیانه، آمریکای شمالی و حوزه کارائیب، آمریکای جنوبی، حوزه استرالیا و اقیانوس آرام و سه کشور آفریقایی می‌شود و در واقع بیش از 1.5 میلیارد نفر از جمعیت جهان که در فاصله مدار 3+ ساکن هستند با تغییر ساعت زندگی می‌کنند و به عبارت دیگر کشورهای مختلف امروزه به این نتیجه رسیده‌اند که برای هماهنگی با سایر سازمان‌ها و ارگان‌ها و از منظر بین الملل، به تغییر ساعت رسمی اقدام کرده و یک تا دو ساعت، ساعت رسمی کشور خود را جابه‌جا کنند و در اغلب دنیا این موضوع به صورت مصوبه قانونی درآمده است.
مرکز پژوهش‌ها با اشاره به مزایای بسیار تغییر ساعت رسمی کشور افزود: تغییر ساعت رسمی مزایای بسیاری دارد به گونه‌ای که حتی بعضی از کشورها زمان رسمی خود را به جای یک ساعت، 2 تا 3 ساعت تغییر می‌دهند.
در مورد ایران نیز محاسبات حکایت از آن دارند که تغییر یک ساعت بهترین حالت ممکن برای ایران است و هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کند ضمن این که اجرای طرح تغییر ساعت کشور در طول سا‌ل‌های 1370 تا 1384 مدعای این موضوع است زیرا اجرای تغییر ساعت باعث استراحت بیش‌تر مردم در فصول گرم بهار و تابستان می‌شود که این امر از لحاظ بهداشت روانی و رفاه عمومی بسیار حائز اهمیت است.
همچنین با توجه به ارتفاع مناطق مسکونی و گرمای هوا در فلات ایران، حداقل افزودن یک ساعت به استراحت شبانه‌روزی مردم سودمند بوده و برای بالا بردن میزان بهره‌وری از اهمیت خاصی برخوردار است.
این در حالی است که از یکسو، مردم کار روزانه را هر صبح زودتر و با گذراندن یک خواب کامل شروع می‌کنند و از سوی دیگر با صرفه‌جویی در مصرف انرژی، ساعت کار نیروگاه‌ها به همان نسبت کم شده و به طول عمر آنها اضافه می‌شود.
به علاوه در دنیا پیرامون این تغییر ساعت مطالعات متنوعی انجام شده که نتیجه آنها علاوه بر مسلم‌بودن صرفه‌جویی در مصرف انرژی، بیانگر فوایدی نظیر کاهش تصادف اتومبیل و آسایش بیش‌تر مردم با توجه به ازدیاد ساعت خواب بوده است.
دفتر مطالعات زیربنایی مرکز پژوهش‌ها همچنین از تقلیل ساعت بی‌مصرف بین اذان صبح تا ساعت شروع کار و تنظیم اوقات استراحت در 6 ماه اول سال به عنوان نتیجه قطعی تغییر ساعت رسمی در ایران نام برد و ضمن این که خواستار تغییر ساعت رسمی از ابتدای سال 1386 شد، افزود: اگر ساعت رسمی کشور از ابتدای سال 1386 تغییر نکند، اهالی شرق ایران، کار روزانه خود را در بهار و تابستان 5/3 تا 4 ساعت پس از اذان صبح شروع خواهند کرد که قطعا ساعات تلف شده زیادی در پی دارد و این در حالی است که طبق نظر موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، در ایران می‌توان دو ساعت رسمی داشت که یکی هماهنگ با نصف‌النهار نزدیک به مشهد برای بهار و تابستان و دیگری هماهنگ با نصف‌النهاری که از نزدیک ارومیه می‌گذرد برای پاییز و زمستان است.
