گروهی از اخترشناسان در دانشگاه کالیفرنیا برکلی موفق به کشف دو سیاهچاله غول پیکر در خوشه‌ای از کهکشان‌های بیضی شکل شدند که در فاصله 300 میلیون سال نوری قرار گرفته‌اند، فاصله‌ای که در مقیاس‌های کیهانی بسیار نزدیک به شمار می‌رود. عظمت این سیاهچاله‌ها در مقایسه با کهکشان‌هایی که به آنها تعلق دارند بسیار زیاد است از این رو اخترشناسان به هیچ وجه انتظار مواجه شدن با چنین پدیده‌ای را نداشتند.
رکورددار سابق سیاهچاله‌ها، بزرگی 6 میلیارد خورشید بوده است. محققان بر این باورند که این سیاهچاله‌ها شاید بقایای اخترواره‌هایی باشند که جهان اولیه را از خود انباشته بودند، این سیاهچاله‌ها از نظر جرمی شبیه به اخترواره‌های جوان هستند و تا کنون توانسته‌اند خود را به خوبی پنهان سازند.
به گزارش خبرگزاری مهر، برای رصد این دو غول کیهانی، اخترشناسان علاوه بر تلسکوپ‌های زمینی از تلسکوپ فضایی هابل و ابررایانه‌های تگزاس نیز برای رصد ستاره‌های نزدیک به سیاهچاله‌ها و محاسبه سرعت‌های ستاره‌ای برای کشف این مناطق وسیع و نامرئی بهره بردند. سیاهچاله‌ها به اندازه‌ای متراکم هستند که هیچ چیز، حتی نور نیز نمی‌تواند از آن بگریزد.
بعضی از آنها به واسطه فروپاشی ستاره‌های عظیم به وجود می‌آیند با این همه هنوز منشاء این دو سیاهچاله عظیم مشخص نشده است و بزرگی بیش از اندازه آنها به این معنی است که از زمان شکل گیری، تا کنون رشد بسیار زیادی داشته‌اند. به اعتقاد دانشمندان این کشف می‌تواند نمایانگر شیوه‌های متفاوتی باشد که منجر به رشد سیاهچاله‌ها می‌شوند.
وزن یکی از سیاهچاله‌های کشف شده 9.7 میلیارد بیشتر از خورشید است در حالی که وزن دیگری که از زمین فاصله بیشتری دارد بالاتر از سیاهچاله اولی است. دانشمندان بر این باورند که در جهان سیاهچاله‌های بزرگ‌تری نیز وجود دارند اما سوال اینجاست که یک سیاهچاله تا چه اندازه می‌تواند بزرگ باشد؟
برای یافتن پاسخ این سئوال اخترشناسان در حال مطالعه بر روی بزرگ‌ترین سیاهچاله‌هایی هستند که تا کنون کشف شده‌اند و انتظار دارند تا دو سال آینده سیاهچاله‌های بزرگ‌تری را نیز رصد کنند.
