انقلاب الکترونیک درون خود، موجد انقلاب دیجیتال و گسترش ابزارهای ارتباطی نوین نظیر ماهواره، رایانه، تلفن همراه و... گردید. به همین دلیل امروزه نمی‌توان عرصه‌ای از زندگی انسان را خالی از این ابزارها درنظر آورد. رشد و پیشرفت سریع این فناوری‌های اطلاعاتی موجب شده تا هر روز محصولات الکترونیک جدید و پیشرفته‌تری به بازار بیاید و مشتری‌ها با انواع محصولات جدیدی روبه‌رو شوند که عملکرد بهتر، سرعت بیشتر و اندازه کوچک‌تری دارند. تنوع کالاهایی از این دست در کنار تقاضای روزافزون برای آنها، سبب شده بسیاری از محصولات مانند رایانه‌ها، چاپگرها و تلفن‌های همراه به جمع زباله‌ها افزوده شوند. زباله‌هایی که شاید حجم زیادی را به‌خود اختصاص ندهند اما وجود مواد سمی و خطرناک در آنها و نبود قوانین لازم برای بازیافتشان این موضوع را به یک بحران جهانی تبدیل کرده است.
تفاوت زباله‌های الکترونیکی با سایر زباله‌ها در پیچیدگی ساختار آنهاست. کالاهای الکترونیک از ده‌ها قطعه مختلف ساخته می‌شوند که جداسازی و بازیافت آنها کار آسانی نیست. این محصولات با ترکیبی پیچیده از فلزات، پلاستیک‌ها و سایر مواد شیمیایی تولید می‌شوند. بیشتر این مواد برای سلامت انسان‌ها و محیط‌زیست زیانبار هستند. پژوهشگران، این زباله‌ها را به بمب ساعتی در حال انفجار تشبیه کرده‌اند. هم‌اکنون قوانین جهانی کنوانسیون زباله‌های الکتریکی و الکترونیکی، بر بازیافت این نوع زباله‌ها تاکید زیادی دارند. در کشور ما نیز با وجود گسترش وسایل الکترونیک و رایانه‌ای در سال‌های اخیر، متأسفانه هنوز چاره‌ای برای جمع‌آوری و بازیافت این زباله‌ها اندیشیده نشده است.
حال آنکه براساس ماده 11 قانون مدیریت پسماند، سازمان محیط‌زیست موظف است آیین‌نامه اجرایی مدیریت پسماند را با همکاری دستگاه‌های ذی‌ربط تهیه کند تا نحوه برخورد با تمام پسماندها از جمله زباله‌های الکترونیکی مشخص شود. طبق قانون مدیریت پسماندها، مسئولیت اجرایی پسماندهای ویژه و صنعتی بر عهده تولیدکنندگان آنهاست و در واقع عرضه‌کنندگان اینگونه خدمات باید جنبه‌های مدیریت پسماندهای تولیداتشان را هم ارائه دهند. از سوی دیگر، به کرات دیده شده که شهروندان بدون توجه به خطرات ناشی از زباله‌هایی از این نوع، آنها را با سایر زباله‌ها یکجا قرار می‌دهند. حال آنکه به گفته کارشناسان، باید این قطعات را بعد از تفکیک به روش‌های درست حمل کرد و بعد از آن با ریختن قالب ضخیم بتن پیرامون آن در عمق 7 تا 8 متری زمین دفن کرد تا کوچک‌ترین تشعشعات آن به بیرون و فضای محیط‌زیست نفوذ نکند.
گل‌های آپارتمانی را دریابیم
شهرها مجموعه‌های بزرگی از امکانات و فضاهای متنوع برای تسهیل امور شهروندان هستند. بیشتر این شهرها به دلیل دوری از محیط‌های طبیعی و سرسبز و نیز به خاطر تولید انبوه دود ناشی از ماشین‌ها و کارخانه‌هایی که نزدیک آن قرارگرفته‌اند، به محیط‌هایی خطرزا برای زندگی انسان بدل شده‌اند. از همین‌رو کارشناسان توسعه شهری بر ایجاد و گسترش فضاهای سبز در شهر تاکید دارند. در واقع بوستان‌ها و فضاهای سبز موجود در سطح شهرها، ریه‌های تنفسی آنها به‌شمار می‌روند.
این فضاها علاوه بر زیباسازی شهر و بخشیدن جلوه‌ای دل‌انگیز به محیط‌شهری، بر سلامت روانی و جسمانی شهروندان نیز تاثیر بسزایی دارند. به همین خاطر امروزه در شهرهای بزرگ، حفظ و نگهداری از این فضاها، میراثی گرانقدر برای نسل امروز و فردا تلقی می‌شود؛ چرا که شهر مجموعه‌ای است هدفمند که رو به آینده دارد. از این‌رو اجرای هر برنامه و طرحی در شهر با در نظرگرفتن چگونگی و امکان سود و زیان برای آیندگان صورت می‌گیرد. یک فضای سبز زیبا و دلپسند شهری، می‌تواند روحیه‌ای پرنشاط و شاداب به شهروندان ببخشد و در تسهیل روابط انسانی تاثیرگذار باشد.
به موازات ضرورت گسترش فضاهای سبز درون‌شهری، پژوهشگران مسائل شهری و روانشناسان بر نگهداری گل و گیاهان متنوع و زیبا در آپارتمان‌ها تاکید دارند. این گیاهان گذشته از آنکه می‌توانند مرهمی بر تن و روان خسته شهروندان باشند، نقش مهمی در زیباسازی و تزیین خانه دارند تنها با این شرط که شیوه‌های مراقبت از این گیاهان و نحوه کود و آب‌دهی به آنها به درستی رعایت شود؛ زیرا بسیاری از این گیاهان در برابر کوچک‌ترین تغییری در شیوه تغذیه‌شان پژمرده می‌شوند. افزون بر همه اینها لازم است که هرچند وقت یک‌بار نسبت به تعویض خاک آنها اقدام شود و نیز دقت کافی در خصوص چگونگی دمای محیط آنها صورت گیرد. اگر از گیاهان و گل‌های آپارتمانی، مراقبت خوبی به عمل آید و حتی در این زمینه با متخصصان و کارشناسان امورگیاهی و گل‌های آپارتمانی رایزنی شود، می‌توان محیطی آرام و دلپذیر را در منزل فراهم ساخت.
