مرگ در کمین مصدومان

دلیل گفتن این جمله می‌تواند جا نداریم، پزشک نداریم، تجهیزات نداریم یا هر دلیل دیگری باشد، حال بیمار هر چه وخیم‌تر باشد، احتمال شنیدن این جمله بیشتر خواهد شد. همراهان بیمار به هر دستاویزی دست می‌زنند، حال بیمار وخیم‌تر می‌شود و سرانجام...از 2 حال خارج نیست، یا بیمار در میانه راه رسیدن به بیمارستانی دیگر جان می‌دهد یا اگر خوش‌شانس باشد و همراهانش پول نقد زیادی همراه داشته باشند، می‌تواند در یک بیمارستان خصوصی پذیرش بگیرد، اما پول باید نقد و زیاد باشد. مثلا همراهان اگر 5 میلیون تومان پول نقد در جیب‌هایشان داشته باشند، شانس زنده ماندن بیمار افزایش خواهد یافت. در غیر این صورت خب، به هر حال هر کس یک روز می‌میرد؛ حالا چند نفر هم به‌دلیل پذیرش نشدن در بیمارستان بمیرند. احتمالا علت فوت، عدم‌پذیرش بیمارستان نوشته نخواهد شد.

وزارت بهداشت

متولی بیمارستان‌ها و مراکز درمانی کشور وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است و به هر حال انتظار می‌رود رسیدگی به این نوع برخوردها نیز از مسئولیت‌های همین وزارتخانه باشد. اما وزارت بهداشت با دفاع از عملکرد مراکز درمانی همواره این نوع رخدادها را شایعه می‌داند و مسئولان این وزارتخانه معتقدند که گروهی قصد دارند برای وزارت بهداشت پاپوش درست کنند.

در انتظار پذیرش

همه چیز می‌تواند شایعه باشد، اما این‌بار گروهی همت کردند تا گرد شایعه را از یک رخداد بزدایند. گروهی از جوانان وقتی دوست مجروحشان برای گرفتن پذیرش از یک بیمارستان دچار مشکل شد، پس از تلاش و بستری کردن بیمار در یک بیمارستان، تلاش کردند تا آنچه را در یک شب هولناک پایتخت پشت‌سر گذاشته‌اند، شرح دهند و در جست‌وجوی مرجعی مسئول برای پاسخگویی برآمدند و این خبر در رسانه‌ها منتشر شد.

جمعی از دوستان علی خلیلی، روحانی آمر به معروف که شامگاه شنبه 25 تیرماه مورد حمله اراذل و اوباش قرار گرفت و بیمارستان‌های زیادی در سطح پایتخت این مجروح را نپذیرفتند، متن شکایتی را در قالب نامه به دبیرخانه وزارت بهداشت خطاب به دکتر امامی رضوی، معاون درمان وزارت بهداشت ارسال کردند.آنها فهرستی از 26 بیمارستان را نیز به شکایت‌شان پیوست کردند؛ بیمارستان‌هایی که به گفته «جمعی از دوستان» با دادن پاسخ‌های گوناگون از پذیرش مجروح سر باز زده بودند. در این فهرست، بیمارستان‌های دولتی، دانشگاهی و بیمارستان‌های خصوصی جای دارند.

بیمارستان‌های این فهرست دلایلی از جمله اینکه «بخش عروق نداریم» یا «اتاق عمل پر است» و حتی «به‌دلیل وخامت حال بیمار، او را پذیرش نمی‌کنیم» را برای نپذیرفتن بیمار اعلام کرده‌اند، تا بالاخره یک بیمارستان خصوصی قبول کرده در ازای دریافت 5 میلیون تومان پول، بیمار را پذیرش کند و کارهای درمانی‌اش را انجام دهد. این دیگر شایعه نیست، شاهدان این‌بار در انتظار پاسخ به این پرسش که« اگر روزی شهروندی، فارغ از چگونگی مشکل پیش آمده باشد، آیا نباید بیمارستانی که او را پذیرش کند و خدمات درمانی ارائه دهد؟» رو در روی وزارت بهداشت قرار گرفته‌اند.

پاسخ قانع‌کننده‌ای نیست

با انتشار اخبار در رسانه‌ها هر یک از مسئولان به سهم خود تلاش کردند تا به افکار عمومی پاسخ دهند از جمله اینکه:سیامک مره صدق، عضو کمیسیون بهداشت مجلس، به خبرگزاری مهر گفته که طبق گزارش معاون وزیر بهداشت، 2 پزشک که بیمار را نپذیرفتند هر کدام به‌مدت 6 ماه و یکسال معلق از کار شدند.محمدرضا رزاقی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به خبرگزاری فارس توضیح داده که 5 نفر خاطی در عدم‌پذیرش طلبه ناهی از منکر از بیمارستان‌های طالقانی و شهدای تجریش و نیز ستاد مدیریت حوادث و فوریت‌های دانشگاه به شورای رسیدگی به تخلفات اداری برای پیگیری پرونده و برخورد قاطعانه معرفی شدند.

رحمت‌الله حافظی، مدیرعامل صندوق تأمین اجتماعی هم گفته که طلبه ناهی از منکر به بیمارستان میلاد مراجعه حضوری نداشته است و عدم‌پذیرش تلفنی مبنای رسیدگی نیست ضمن اینکه مصدومی را که خونریزی دارد نمی‌توان نگه‌داشت و با 11‌بیمارستان تماس گرفت. مرضیه وحید دستجردی، وزیر بهداشت 2 روز پس از واقعه اعلام کرد که در مجموع، ریزاتفاقات این عدم‌پذیرش را هنوز اطلاع ندارم. طبق گفته معاون درمان دانشگاه علوم‌پزشکی شهیدبهشتی تماس برقرارشده با رزیدنت‌های بخش بوده که باید بررسی شود تماس با چه کسی بوده است.

او گفته که براساس آنچه مادر این طلبه اعلام کرده، 2 بیمارستان به تماس گرفته شده برای پذیرش این طلبه پاسخی نداده‌اند، این مسئله از طریق مرکز اورژانس و شنودهایی که مکالمات را ضبط می‌کنند، پیگیری می‌شود و قضیه مکتوب به من گزارش می‌شود.

مقررات پذیرش

پاسخ‌هایی که از سوی مسئولان - از نماینده مجلس گرفته تا وزیر بهداشت و رئیس دانشگاه شهید بهشتی - به افکار عمومی داده شد، از همان دست پاسخ‌هایی است که به‌جای درمان درد، سعی در تسکین درد دارند.شرایط حاکم بر بیمارستان‌ها و مراکز درمانی کشور را می‌توان از همین واقعه به تصویر کشید. به هر حال مشت نشانه خروار است. مقررات پذیرش در بیمارستان‌ها در کارکنان این حس را دامن زده که می‌توان شبی، نصفه‌شبی بیمار بد حالی را پشت در نگه داشت و دلایلی از پیش تعیین شده را ارائه داد. تا حالا چند نفر به خاطر این دلایل جان باخته‌اند؟هنوز پرونده بیماران رها شده در بیابان که گروهی از همین مسئولان آن‌را توطئه‌ای علیه وزارت بهداشت اعلام کردند، از ذهن‌ها پاک نشده است. باید دید عاملان این توطئه جدید چه کسانی هستند!!