بخت های اصلی دریافت نخل طلای کن پیش روی داوران

به گزارش ایسنا به نقل از هالیوود ریپورتر، جشنواره کن با فیلم "نیمه شب پاریس" جدیدترین ساخته وودی آلن گشایش یافت و ستارگان سینمایی جهان بروی فرش قرمز کن ظاهر شدند.

"درخت زندگی" اثر ترنس مالیک، فیلم لو آور (Le Harve) ساخته آکی کوریسماکی و"پوسته ای که در آن زندگی می کنیم" به کارگردانی پدرو آلمادوار شانس هاس زیادی برای دریافت جایزه اصلی کن را دارند.

فیلم "لو آور" ساخته آکی کوریسماکی سینماگر فنلاندی، تقریبا"بیشتر از همه مورد توجه منتقدان قرار گرفته و شانس زیادی برای دریافت نخل طلای کن امسال دارد.

درکنار آن، فیلم های درخت زندگی ساخته ترنس مالیک، باید درباره کوین حرف بزنیم ساخته لین رمزی، ما یک پاپ داریم ساخته نانی مورتی، هنرمند (بازیگر) ساخته میشل آزاناویسیوس و پسری با دوچرخه ساخته ژان پی یر و لوک داردن، از رقبای سرسخت کوریسماکی برای دریافت نخل طلای امسال به شمار می روند.

شخصیت اصلی فیلم کوریسماکی، نویسنده و روشنفکری به نام مارسل مارکس (با بازی آندره ویلمز) است که به تبعیدی خودخواسته تن داده و در شهر کوچک و بندری لو آور، برای گذران زندگی ساده و فقیرانه خود، کفش های مردم را واکس می زند تا اینکه با کودک مهاجری که از آفریقا آمده و قصد رفتن به لندن را دارد آشنا می شود و همه تلاش اش را می کند که او را از دست پلیس فرانسه نجات داده و به مقصد برساند.

رابطه مارسل با پسرک مهاجر، از نظر طرح داستانی، شباهت زیادی به فیلم ابدیت و یک روز تئوآنگلوپولوس دارد، اگرچه سبک و رویکرد دو فیلمساز کاملا متفاوت است.

دنیای نوآرگونه کوریسماکی، با نورپردازی و رنگ های گرم و زنده آبی و قرمز و لحن طنزآمیز و سرخوشانه او شاید با موقعیت های تلخ و غم انگیز شخصیت های او تضاد شدیدی داشته باشد اما اگر با سبک غیر رئالیستی و رویکرد عمدا تصنعی و تئاتریکال او دیده شود، کاملا قابل درک خواهد بود

کوریسماکی در کنفرانس مطبوعاتی فیلم با رفتار عجیب و پاسخ های غیرمنتظره خود، همه حاضران را غافلگیر کرد. او ابتدا سیگاری بر گوشه لب گذاشت و هنگامی که مجری برنامه به این کار او اعتراض کرد، گفت که سیگارش واقعی نیست و الکترونیک است. به دنبال آن در مقابل چشمان ناباور مجری و خبرنگاران، سیگاری از جیب درآورد و آتش زد و شروع به کشیدن کرد.

وی در توضیح نوع لباس ها، اتومبیل ها و طراحی صحنه فیلم که یادآور فیلم های دهه 60 فرانسوی و آثار ژان پی یر ملویل است، آن را عمدی خواند و بر تاثیر پذیری اش از سینمای ملویل و مارسل کارنه تاکید کرد.

وی در پاسخ به این سوال که شرکت در فستیوال کن برای تو چه معنایی دارد گفت: "هر فیلمی در فرانسه بسازم، در کن خواهد بود. او همچنین گفت که این فیلم را با دوربینی که اینگمار برگمن فیلم های خود را با آن ساخته، فیلمبرداری کرده است."

کوریسماکی درباره، پدیده سینمای سه بعدی گفت، هیچکاک نیز قبلا در فیلم ام را به نشانه مرگ بگیر، پدیده سه بعدی را تجربه کرده بود اما نتیجه اش مایوس کننده بود. وی در مورد گرایش وسیع سینماگران به سبنمای سه بعدی گفت، "بزرگسالان گاهی همانند کودکان رفتار می کنند".

"روزی روزگاری در آنتالیا"،‌ ساخته نوری بیلگه جیلان(ترکیه)، "درخت زندگی" ساخته ترنس مالیک(آمریکا)، "مالیخولیا" ساخته لارس فون تریر(دانمارک)، "اینجا باید جایی باشد" ساخته پائولو سورنتینو (ایتالیا) و "پسری با یک دوچرخه" ساخته برادران داردن (بلژیک) از دیگر بخت های کسب این جایزه هستند.