دین مسیحیت در ابتدا طرفداران زیادی نداشت و پیروان آن عده کمی از مردم مدیترانه شرقی، در محل فلسطین امروزی بودند. حضرت عیسی در همین محل متولد شد و به پیامبری رسید. روحانیان محلی که یهودی بودند، با او مخالفت کردند. حاکمی از طرف امپراتور روم تصمیم گرفت او را به اتهام شورش و تحریک مردم اعدام کند که به خواست خدا موفق به این کار نشد، هر چند که این پیامبر خدا دیگر میان مردم قوم خود حضور نداشت. به هر حال یارانش مخفیانه به تبلیغ مسیحیت پرداختند تا این‌که به تدریج تعداد مسیحیان در محدوده امپراتوری روم زیاد شد.
امپراتوری روم از حدود 300 سال قبل از میلاد مسیح و تا 500 سال بعد از میلاد مسیح بزرگ‌ترین کشور مدیترانه و اروپا بود. درسال 313 کنستانتین امپراتور روم غربی ممنوعیت تبلیغ مسیحیت را لغو کرد و در یک مجلس عروسی بین خانواده‌های دو امپراتور روم شرقی و روم غربی فرمانی صادر کرد تا مسیحیت و ادیان دیگر آزاد باشند. کنستانتین هم مدتی بعد غسل تعمید داده شد و با این کار، مسیحیت دین رسمی امپراتوری شناخته شد.
بعد از این‌که امپراتوری روم غربی از بین رفت کشورهای ایتالیا، فرانسه، آلمان، اسپانیا، پرتغال، انگلیس و... از آن به وجود آمدند که همگی مسیحی بودند. در قرن شانزدهم تعدادی از این کشورها مثل اسپانیا، انگلیس و فرانسه با کمک نیروی دریایی خود به نقاط مختلف زمین حمله کردند و دوران استعمار شروع شد. قاره امریکا، اقیانوسیه، قاره افریقا و قسمت‌هایی از آسیا تصرف شد. پادشاهان استعمارگران برای این‌که کلیسا هم از جنگ‌های آنها حمایت کند، هر منطقه را با نام و تأیید کلیسا تصرف می‌کردند و مبلغان مذهبی را همراه کاشفان و سربازان
به سفرهای استعماری می‌فرستادند. به همین دلیل تقریباً تمام قسمت‌هایی که زمانی مستعمره بودند، در امریکای شمالی و جنوبی و افریقا، مسیحی شدند. در بعضی مناطق مانند چین، هند و خاورمیانه ادیان بیشتر مقاومت کردند و باقی ماندند، ولی دلیل اصلی زیاد شدن کشورهای مسیحی، رسمی‌شدن مسیحیت در امپراتوری روم و استعمار است.
شما هم می‌توانید سؤالاتتان را به نشانی دوچرخه بفرستید. در قسمت موضوع بنویسید: jahan.
