به گزارش نیچر، یک گروه تحقیقاتی به سرپرستی آکیکو ایواساکی، ایمنی‌شناس دانشگاه یل در نیوهاون، متوجه شدند موش‌هایی که با آنتی‌بیوتیک‌های نئومایسین درمان شده‌اند، نسبت به ویروس‌های آنفلوانزا حساس‌تر هستند. این تحقیق آشکار ساخت که در بدن موش‌ها باکتری‌هایی وجود دارند که نسبت به نئومایسین حساس هستند و موجب تولید سلول‌های T و آنتی‌بادی‌هایی می‌شوند که می‌توانند با عفونت آنفلوانزا در شش‌ها مقابله کنند.
عملکرد این باکتری‌ها با فعال‌سازی پروتئین اینفلاماسوم صورت می‌گیرد که در سیستم ایمنی موجود است. این پروتئین‌ها پیش‌ساز پروتئین ایمنی را به وضعیتی می‌رسانند که از لحاظ شیمیایی به تکامل برسد. این پروتئین بالغ، سلول‌های ایمنی را که به شکل درخت هستند، مورد هدف قرار می‌دهد تا به سمت گره‌های لنفاوی شش‌ها حرکت کنند؛ جایی که حمله شدید در برابر ویروس‌های آنفلوانزا آغاز می‌شود. زمانی که آنتی‌بیوتیک‌ها باکتری‌ها را از بین ببرند، پروتئین‌های اینفلاماسوم دیگر فعالیت خود را شروع نمی‌کنند و ویروس تکثیر می‌یابد.میکروب‌شناسان متوجه شده‌اند میکروب‌هایی که در بدن پستانداران وجود دارند، با سیستم ایمنی این جانداران تعامل برقرار می‌کنند. میکروب‌شناسان از دهه1950 این مورد را کشف کردند. در آن زمان آنها متوجه شدند که حذف باکتری در نوزاد موش‌ها موجب می‌شودکه سیستم ایمنی طبیعی در این موش‌ها ایجاد نشود.
محققان در دهه گذشته، تحقیقات خود را روی این موضوع متمرکز کردند که چگونه باکتری‌های مهمان و مفید روده، وضعیت سیستم ایمنی را تنظیم می‌کنند. به‌طور مثال، به‌نظر می‌رسد عدم‌تعادل نسبت باکتری‌های مضر به باکتری‌های مفید، موجب افزایش فعالیت‌های القا‌کننده التهاب و احتمالا موجب تشدید بیماری التهاب روده‌ای می‌شود.یک‌سری گزارش که طی 5سال گذشته از این سری تحقیقات به‌دست آمده است، اشاره بر این دارد که تعامل میکروبی مفید، در روده متوقف نمی‌شود بلکه محققان در این مورد بررسی می‌کنند که این باکتری‌ها چگونه با عفونت‌های ریه مقابله می‌کنند.دیوید آرتیس، ایمنی‌شناس دانشگاه پنسیلوانیا می‌گوید: اگر یک آنتی‌بیوتیک خاص تأثیری بر توانایی ما در افزایش واکنش نسبت به یک عفونت ویروسی داشته باشد، به این معناست که افراد فقط باید زمانی آنتی‌بیوتیک‌ها را مصرف کنند که واقعا لازم است؛ خصوصا در فصل آنفلوانزا.
همچنین آرتیس می‌افزاید: یافته‌ها نشان می‌دهند که ممکن است رژیم غذایی با تأثیر روی ترکیب باکتری‌های همزیست بر قابلیت ما در برابر ویروس‌ها تأثیر بگذارد.
ایواساکی حدس می‌زند که تأثیر این باکتری‌ها بر سیستم ایمنی توسط گونه‌های لاکتوباسیلوس ایجاد می‌شود که در روده زندگی می‌کنند. گروه او مشخص نکردند که چه باکتری‌هایی مسئول واکنش ایمنی هستند اما ایواساکی حدس می‌زند که این تأثیر توسط لاکتوباسیلوس ایجاد می‌شود که در روده ساکن است. بعد از ورود آنتی‌بیوتیک به بدن موش‌ها، جمعیت این باکتری‌ها به‌طور قابل ملاحظه‌ای در روده کاهش یافت اما تعداد آنها در حفره‌های بینی تغییری نکرد. وی می‌گوید: سؤال این است که آیا باکتری‌ها از روی عمد بر این فرایند تأثیر می‌گذارند تا در برابر آنفلوانزا از میزبان محافظت کنند؟ یا آیا پروتئین اینفلاماسوم به‌طور غیرویژه توسط باکتری‌ها فعال می‌شود و این فرایند، نوعی ترتیب فعال‌سازی این پروتئین برای کنترل آنفلوانزاست؟
در هر حال، واضح است که سیستم ایمنی بدن ما به‌گونه‌ای تکامل یافته است که برای میکروارگانیسم‌ها مانند یک رابط عمل می‌کند و سیگنال‌هایی را به بدنمان می‌فرستد.
