کاش دوستان فکری به حال کتابچه بازار فیلم کن می‌کردند که برای دومین سال پیاپی در حالی منتشر شده که اطلاعاتی درباره سینمای ایران در آن به چشم نمی‌خورد.
2-جواد شمقدری اعلام کرد به دلیل وجود کارهای مهم‌تر، امسال قصد ندارد به کن برود. علاقه‌مندان سینمای ایران حتما به خاطر دارند که سال گذشته جواد شمقدری و ژیل ژاکوب چه دیدار جالبی با یکدیگر داشتند. اگر شرکت مدیران فرهنگی در جشنواره کن با برنامه‌ریزی است، چه‌کاری مهم‌تر از آن که پیام سینمای ایران به‌صورت شفاف در چنین فستیوال مهمی مطرح شود و اگر برنامه‌ای درکار نیست، چرا هرسال عده‌ای زودتر از اهالی سینما حتی در دیگر کشورها، چمدان می‌بندند؟
3-گویا 10هزار نفر این روزها در شصت‌وچهارمین جشنواره فیلم کن حضور دارند. راست گفته‌اند که حضور نهایتا 50مدیر سینمای ایران رقمی مقابل این 10هزار نفر به‌شمار نمی‌آید. اگر مدیران می‌توانستند دلایل قانع‌کننده‌ای برای حضور در کن ارائه دهند کسی نمی‌گفت چرا به آنجا می‌روید. حضور با برنامه‌ای که دستاوردی هم برای سینمای ایران داشته باشد می‌تواند پاسخگوی تمام سؤالاتی باشد که دائما مطرح می‌شود.
آن وقت به جای تکذیب سفر به کن می‌توان با سربلندی و افتخار به عنوان سفیر فرهنگی جمهوری اسلامی ایران به مهم‌ترین جشنواره سینمایی جهان رفت. در پیش گرفتن سیاست دوگانه درباره فستیوال کن هم راه‌حل ماجرا نیست. اینکه با ادبیات فیلم «دختر لر» بگوییم «کن‌جای قشنگیه، حیف که مدیراش بدن!» مشکلی را حل نمی‌کند.
