ولی در فوتبال که شاید قدرت بدنی و دوندگی حرف اول را بزند، این اتفاق دشوارتر است، اما بوده‌اند بازیکنانی که حتی با سن زیاد در جام‌جهانی نیز حضور یافته‌اند.
پدرسالاران محبوب
لارنس بن برک در سال 1917 در کازابلانکای مراکش متولد شد و بعدها به افتخارات زیادی در ورزش فوتبال کشورش دست یافت. گل‌هایی که در آتلتیکو مادرید و مارسی به ثمر رساند او را به بازیکنی محترم تبدیل کرد. تکنیک بی‌عیب و نقص لاربی همواره مورد تشویق و احترام هواداران بود. لاربی در سن 40 سالگی و با پیراهن مارسی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
میشل پلاتینی، بازی‌ساز فرانسوی، اولین عضو خانواده نبود که نامش را در فوتبال مطرح می‌کرد. آلدو، پدرش برای تیم شهر خود به نام ژوئف تا 40 سالگی بازی کرد.
پلاتینی می‌گوید: «به خاطر دارم یک روز برای تماشای بازی پدر، با مادرم به ورزشگاه رفتم. او آماده می‌شد تا برای یک ضربه آزاد پشت توپ قرار گیرد و جمعیت به دلیل سن بالای پدرم فریاد می‌زدند و او را مسخره می‌کردند که آیا این پیرمرد می‌تواند هنوز بازی کند؟ ناراحت شدم، اما پدرم ضربه آزاد را به گل تبدیل کرد و فریاد زد حالا دیدید که یک پیرمرد چگونه می‌تواند گل بزند؟!»
دوناتوی برزیلی که تا 40 سالگی برای دپورتیوی اسپانیا بازی می‌کرد، همه‌کاره تیمش بود. به دوناتو در لالیگا لقب «پدربزرگ» داده بودند؛ پدربزرگی که در 466 بازی برای تیم‌های آتلتیکو مادرید و دپورتیو 49 گل به ثمر رساند و نامش در تاریخ لالیگا به عنوان مسن‌ترین گلزن رقابت‌ها ثبت شد.
در ایتالیا پائولو مالدینی در چهل و یکمین سال تولد خود اعلام بازنشستگی کرد. روژه میلای کامرونی نیز در 38 سالگی نام خود را در جام‌جهانی ثبت کرد. او در جام‌جهانی 1990 ایتالیا 4 گل برای کامرون به ثمر رساند. در سال 1994 نیز در جام‌جهانی امریکا حضور یافت و نامش در کتاب رکوردها به عنوان مسن‌ترین گلزن رقابت‌ها ثبت شد.
نگهبانان همیشگی
در ورزش فوتبال دروازه‌بان‌ها سال‌های بیشتری از دیگر بازیکنان بازی می‌کنند و حتی گفته می‌شود آنها پس از 30 سالگی در بهترین وضعیت خود قرار دارند. برای مثال پیتر شیلتون و دیوید سیمن و یا دینوزوف برای تیم ملی انگلیس و ایتالیا با سن حدود 40سال به زمین مسابقه می‌رفتند.
هوگوگاتی که در دهه 90 برای بوکاجونیورز به میدان می‌رفت، در 43 سالگی دستکش‌های خود را آویخت.
تدی شرینگهام در انگلیس تا 43 سالگی بازی کرد. آنتونی داکویلا، مهاجم ریزنقش کلمبیا 12 سال پس از خداحافظی از فوتبال، در 45 سالگی بار دیگر به زمین مسابقه بازگشت. او با 201 گل زده نامش را در تاریخ باشگاه ثبت کرد. آنتونی می‌گوید: «به جای این که بترسم، عصبی بودم. انگار اولین بار بود که به زمین مسابقه می‌رفتم. نمی‌دانستم چه‌قدر بازی خواهم کرد ولی می‌خواستم به باشگاه کمک کنم.»
البته سوکراتس برزیلی رکورددار است؛ بازیکنی که در 50 سالگی برای تیم گرفورث انگلیس به میدان رفت تا شاید ثابت کند سن و سال مانعی برای ورزش حرفه‌ای نیست.
