پایگاه اینترنتی این نشریه در مقاله‌ای به قلم پیپ اسکوبار و تحت عنوان "پایان بازی: تفرقه انداز، حکومت کن و به نفت برس" نوشت، عملیات نظامی غرب در لیبی شروع شد فقط به این علت که اتحادیه عرب از ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز لیبی حمایت کرد. اتحادیه عرب که همیشه و قبل از این تصمیم در نظر کشورهای غربی بی‌خاصیت بوده ،فقط یک ابزار برای سیاست خارجی آل سعود است.
اتحادیه عرب این تصمیم را اتخاذ کرد به این شرط که واشنگتن از پادشاهان و شیوخ کشورهای شورای همکاری خلیج فارس در برابر مطالبات دموکراتیک مردم شان محافظت کند.
این همان اتحادیه ای است که به عربستان سعودی اجازه داد بحرین را اشغال کند و به آل خلیفه برای سرکوب معترضان کمک کند.در ابتدا،شورای همکاری خلیج فارس از طرح منطقه پرواز ممنوع حمایت کرد و بعد هم سعودی ها قول دادند حمایت اتحادیه عرب را نیز که برخی از اعضایش از جمله سوریه و الجزایر به شدت مخالف بودند،کسب کند.برای عمرو موسی رئیس فرصت طلب اتحادیه عرب این یک معامله خوب بود.او نامزد انتخابات آینده مصر است.او در حالیکه دستوراتش را از ریاض می گیرد،برای جلب نظر واشنگتن نیز می کوشد.
برای عربستان نیز این معامله خوبی بود:شانس بزرگی برای ملک عبدالله که هم از شر قذافی خلاص شود و هم دست یاری به واشنگتن بدهد.
در ادامه مقاله آمده است،عملیات "فجر اودیسه" هدف پایانی ندارد.البته اوباما خاطرنشان کرده است که هدف نهایی رفتن قذافی یا به عبارت دیگر تغییر رژیم لیبی است.
عملیات فجر اودیسه اولین جنگ آفریقایی مرکز فرماندهی پنتاگون در این قاره است.این عملیات اگرچه یک ماموریت محدود در نظر گرفته می شود،سالانه هزینه ای معادل پانزده میلیارد دلار خواهد داشت.اعضای اتحادیه عرب بخش اعظم این هزینه را پرداخت خواهند کرد.
آسیا تایمز در ادامه، ماجراجویی پنتاگون را در راستای دکترین استیلای کامل امریکا دانست و افزود،هدف این دکترین جلوگیری از متحد شدن کشورهای در حال توسعه با چین و روسیه است.چین و روسیه همراه با هند و برزیل به قطعنامه اخیر شورای امنیت ممتنع دادند.قذافی نیز چهل و هشت ساعت قبل از شروع عملیات تهدید کرد که قراردادهای نفتی اش را به شرکت های روسی،هندی و چینی واگذار می کند.
غرب از وجود دولتی در لیبی نفع می برد که روابط گرم و صمیمانه ای با واشنگتن و پایتخت های اروپایی داشته باشد.اما نفت ممکن است این دولت را فاسد کند و خطر اسلامگرایان تندرو و شکل گیری یک افغانستان و یا عراق دیگر نیز وجود دارد.
در بخش دیگری از مقاله آمده است که جنگ لیبی همان چیزی است که سارکوزی می خواهد: یک سکوی قهرمانی برای نجات در انتخابات دو هزار ودوازده فرانسه.اما انگیزه غرب بوی نفت می دهد.ذخایر نفت و گاز لیبی گزینه خوبی برای غرب تشنه است. جنگ کنونی به هیجوجه جنبه بشردوستانه ندارد.تنها چیزی که اهمیت د ارد،ورود سریع به دوره بعد از قذافی و دسترسی به منابع نفتی و فرصت های بازسازی در لیبی است.
این نشریه می افزاید، اصول اخلاقی غرب در این خلاصه می شود که اگر شما نفت زیادی به ما بفروشید،تسلیحات ما را بخرید و القاعده را سرکوب کنید،دوست ما هستید.شما ممکن است حتی مردم خودتان را نیز بکشید اما به شرط اینکه دهها نفر و نه هزاران نفر را بکشید.به همین طریق است که عربستان سعودی فضای ضد انقلابی ایجاد کرده است و از هر شیوه ای برای سرکوب کردن مطالبات دموکراتیک در خلیج فارس استفاده می کند.
و سرنوشت آن رژیم هایی که هزاران نفر از مردم خود را می کشند و نفت دارند و البته تهدید می کنند که نفت شان را به روس ها و چینی ها می فروشند،این است که با قطعنامه سازمان ملل و موشک های کروز روبرو شوند.
در پایان مقاله آمده است، نیروهای ضد انقلاب هم اکنون با غرب متحد شده اند.ارتش عربستان در بحرین است. شورای همکاری خلیج فارس نیز از جنگ در لیبی حمایت می‌کند. پایان خوشایند برای بازی غرب در لیبی نیز این است که تفرقه افکند و حکومت کند و نفت ببرد. آیا انقلاب بزرگ دنیای عرب در سال د2011 در شن‌های بیابان به گل می‌نشیند؟
واحد مرکزی خبر
