ای‌کاش تیم ایران، صبح روز چهارشنبه مانند بازی با کره ظاهر می‌شد اما در بازی مقابل استرالیا، ایران هم فوتبال را باخت و هم نتیجه را. حداقل در بازی با کره‌جنوبی تیم ایران خوب فوتبال بازی کردولی نتیجه نگرفت اما بازی با استرالیا که به چند بازیکن اصلی خود استراحت داده بود فاجعه بود. بازیکنان ایران در این بازی به هیچ‌یک از حملات تیم استرالیا به‌اصطلاح «نه» نگفتند و بیشتر مصاف‌های نفر به نفر را به بازیکنان تیم حریف واگذار کردند.
باید سؤال کرد که کادر فنی این تیم طی 3 سال اخیر - با توجه به اینکه استخوان‌بندی اصلی این تیم را بازیکنان تیم نوجوانان تشکیل می‌دهند و حدودا 3 سال است با همین کادر فنی کار می‌کنند - با این تیم چه کرده است؟ چرا تیمی که در رده نوجوانان یکی از بهترین تیم‌های آسیا بود و به رقابت‌های جهانی راه یافت، در برابر استرالیا حتی توان راه‌رفتن هم نداشت؟ آیا تدارکات این تیم از سوی فدراسیون فوتبال مناسب نبود؟ آیا کادر فنی این تیم بیش از این توان فنی نداشتند و یا اینکه واقعا سطح فوتبال ما همین است؟
با یک عذرخواهی، ابهامات موجود در اطراف فوتبال ما برطرف نخواهد شد؛ هرچند معتقدیم که این شکست هم مانند سایر ناکامی‌های ورزشی به‌سرعت به فراموشی سپرده می‌شود. تیم ملی جوانان آیینه تمام نمای آینده فوتبال ایران است. همین تیم باید از 4 سال دیگر در قالب تیم بزرگسالان در میادین آسیایی و بین‌المللی به میدان برود و از آبروی فوتبال کشورمان دفاع کند.
فوتبال ما این روزها وضعیت خوبی ندارد. بازی‌های ناامید‌کننده تیم امید در برابر حریفان درجه 3 در ویتنام، شکست تیم بزرگسالان در فینال رقابت‌های غرب آسیا و حالا ناکامی تیم جوانان در رقابت‌های آسیایی زنگ خطری است برای آینده فوتبال ایران. مراقب باشیم در هیاهوی بازی با برزیل گم نشویم. این بازی امشب تمام می‌شود و ما می‌مانیم و یک دنیا پرسش‌های بدون جواب درباره این فوتبال.
