برای همین طراحان و سازندگان به این نتیجه رسیدند که به جای چوب و مواد دیگری که معمولاً برای ساخت این وسایل استفاده می‌شد، بیشتر از تخته‌چندلا* استفاده کنند. البته پیش از آن هم برای وسایلی مثل میز و صندلی از تخته‌چندلا استفاده شده بود، اما اواخر دهه پنجم قرن بیستم میلادی شیوه استفاده از آن پیشرفت کرد و برای اولین بار وسایلی از تخته‌چندلا در سطح گسترده تولید و به بازار عرضه شد.
سال 1948 هنرمند طراحی به نام «وِگنِر» از تخته‌چندلایی که از چوب درخت ساج تهیه شده بود، یک صندلی درست کرد که تکیه گاهش از قابی از چوب راش درست شده بود. سال بعد از آن هنرمند دیگری به نام «مُگِنسِن» از همین دو نوع چوب برای ساخت «صندلی صدفی» استفاده کرد.
اما «آرنه جکُبسن» اولین کسی بود که از ویژگی‌های تخته‌چندلا بیشترین استفاده را کرد و «صندلی مورچه» را طراحی کرد. صندلی او که سال 1951 میلادی ساخته شد، هم از نظر ظاهری بی‌نظیر بود هم از نظر شیوه‌ای که در ساخت آن به کار رفته بود. این اولین بار بود که نشیمن‌گاه و تکیه‌گاه یک صندلی از یک‌تکه تخته‌چندلا ساخته شده بودند که در جهت های مخالف خم شده بودند.
صندلی مورچه که طرح آن به یک مجسمه شبیه بود، مدت‌ها در مرکز توجه همه قرار گرفت و به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین کارهای جکُبسن شناخته شد.
* تخته‌ای که از چند لایه چوب و نئوپان نازک که به هم فشرده و چسبانده شده‌اند، درست شده.
