همشهری آنلاین- لیلا شریف: واقعیت این است که هیچ کدام از ایرانیها، دل خوشی از ترامپ و لفاظیهایش ندارند اما کسی هم توقع ندارد که در یک برنامه زنده تلویزیونی که به دلیل بخشنامه ساترا در انحصار صدا و سیما بود با کلمات رکیکی روبرو شوند که مناسب جمع خانوادگی نیست.
مرز میان نقد و توهین، دقیقاً همان نقطهای است که مسئولیتپذیری رسانهای را معنا میکند. وقتی خانوادهها ــ از کودک گرفته تا بزرگترها ــ پای برنامهای زنده نشستهاند، رعایت ادب و کنترل کلام نه تنها توقع سنگینی نیست، بلکه آن را باید به عنوان کمترین انتظار از یک چهره شناخته شده، مطرح کرد.
این سبک و سیاق حرف زدن اولین اتفاق نبود و آخرین هم نخواهد بود چرا که مدتهاست مجریان و مهمانان برنامههای پر طرفدار اینترنتی و تلویزیون به راحتی از این خط قرمزها عبور کرده و در مسیر عادی سازی خشونت کلامی و فحاشی گام برداشتهاند.
تنها نکتهای که در این مسئله کفه ترازو را به سمت صدا و سیما سنگینتر میکند، مربوط به ماهیت برنامههای تلویزیونی است، اینکه برخلاف برنامههای پخش شده در پلتفرمها، خانواده با این گمان تلویزیون را روشن میکنند که این برنامهها قابلیت پخش در جمع خانوادگی را دارند. هیچ فردی در پستوی ذهن خود هم نمیتوانست پیش بینی کند که قرار است خداداد عزیزی همان حرفهایی که در نشستهای خبری و کنار زمین حواله دیگران میکند، در پخش زنده صدا و سیما هم تکرار کند.
احترام به مخاطب، خط قرمزی است که نباید زیر پا گذاشته شود؛ نه بهنام شوخی، نه بهنام هیجان و نه حتی بهنام اعتراض به سیاستمداری که از او خوشمان نمیآید.
نظر شما