خانواده‌های نقب و روستاهای باستانی‌اش زندگی کردن در وادی‌های این صحرای تاریخی را به خوبی بلدند، حتی اگر خانه‌هایشان بارها تخریب شود.
همشهری آنلاین - فاطمه عباسی: بخش شمالی سرزمین فلسطین به مساجد، کلیساها و عبادتگاه‌های قدیمی‌اش معروف است؛ تصاویری از مسجدالاقصی، کلیسای پیدایش و عبادتگاه حضرت ابراهیم (ع) بارها و بارها منتشر شده و گردشگران زیادی را هم به خود جذب کرده است اما بخش جنوبی یا صحرای نقب داستان دیگری دارد.
خشکی زمین و هوا این منطقه بیابانی را کمتر در معرض دید مردم جهان قرار داده با این حال روستاهای قدیمی و اهالی بومی آن زندگی خاص خود را دارند. وادی‌های زیبای این صحرا که بیش از ۵۰ درصد از خاک این کشور را به خود اختصاص داده مانند بهشتی در میان جهنم آتشین بیابان هستند.
جنوب صحرای نقب به دریای سرخ می‌رسد و بندر توریستی ایلات در آن واقع شده. این منطقه که در طول تاریخ دارای اهمیت استراتژیک بوده اکنون یکی از مهم‌ترین نقاط مورد نظر صهیونیست‌هاست و سرمایه‌گذاری زیادی روی آن انجام داده‌اند؛ از تاسیسات نظامی گرفته تا سایت‌های توریستی.
همین توجه باعث محدود شدن و کوچ اجباری بومیان این صحرا شده؛ مردمی که حتی در طول تعرضات تاریخی دوره سامیان و نبطیان هم مقاومت کردند به خوبی از پس زندگی کردن در این منطقه اشغالی بر می‌آیند.
مشهور است که حضرت ابراهیم در منطقه نقب هفت چاه ایجاد کرده و بخشی از این صحرا به بئر السبع مشهور شده است. روستای العراقیب نیز در همین بخش قرار دارد. جایی که به دلیل تمایل اشغالگران به سلطه حداکثری بیش از ۱۸۶ بار تخریب شده اما مردم اصیل این منطقه همانند اهالی بیش از ۶۰۰ روستای تخریب شده دیگر، یاد گرفته‌اند مقاومت کنند و به زندگی ادامه دهند.
نظر شما