همشهری آنلاین - زهرا بلندی: این کار با استفاده از لولههایی سفالی به نام «تنبوشه» انجام میشد؛ لولههایی که نهتنها کاربردی بودند، بلکه حاصل مهارت و تجربه استادکاران نطنزی بود که در دوران قاجار به تهران مهاجرت کردند.
آنچه این روایت را جالبتر میکند، نقش مهاجران نطنزی در شکلگیری این صنعت در تهران است. نخستین گروههای نطنزی که از استان اصفهان به پایتخت آمدند، با خود دانش و مهارت تنبوشهسازی را آوردند و بهتدریج در محلههای مختلف تهران مستقر شدند. آنها با چرخهای طوافی در کوچهها میگشتند و تنبوشه، کوزه و دیگر ظروف سفالی را به مردم عرضه میکردند.
تنبوشهها انواع مختلفی از جمله موشرو و گربهرو داشتند. در برخی خانههای قدیمی تهران، هنوز هم میتوان بقایای این لولههای سفالی را در زیرزمینها یا حیاطها دید. این تنبوشهها که شکل گلدانهای سفالی است و در دل یکدیگر گذاشته شدهاند نمونه نادری در تهران هستند که برای مثال در بابهمایون و عمارت امینالسلطان میتوان آن را دید.
در روزگاری که هنوز ردپایی از لولههای فلزی یا پلاستیکی در شهر نبود، تهران قدیم با شیوهای خاص و بومی به انتقال آب میپرداخت.
کد خبر 984269
نظر شما