همشهری آنلاین- لیلا شریف: باغدارانی که با امید برداشت محصول بیشتر و با دلی قرص، خود را به در میان شاخههای درخت گردو جای داده بودند اما درست در لحظهای که دلشان از پر شدن کیسههای گردو شاد شده بود، یک لغزش ساده به نقطه پایان زندگیشان تبدیل شد.
این مرگهای خاموش سالهاست به بخشی از تقویم باغداری و کشاورزی ایران بدل شدهاند؛ اتفاقی که اگر فرهنگ ایمنی جدی گرفته میشد، امکان کمرنگ شدن آمارش بالا بود.
آمارهای رسمی نشان میدهد که این حوادث محدود و استثنایی نیستند و اگر بخواهیم استان همدان را به دلیل جای دادن شهرستانهای پر رونق از گردو، مبنا قرار دهیم باید گفت که در این استان هر سال به طور تقریبی ۱۰۰ تا ۱۱۵ نفر به دلیل سقوط از درخت گردو، مصدوم میشوند. آمار زمانی هولناکتر میشود که از یک سو بدانیم این مصدومیتها اغلب با آسیب به نخاغ و سر همراه است.
در کنار آمار مصدومیت، اصل موضوع به تعداد جانباختگان گره میخورد؛ به گفته داود گمارسرپرست اورژانس ۱۱۵ و مدیریت حوادث دانشگاه علوم پزشکی همدان، سال گذشته ۵ نفر در استان همدان جان خود را از دست دادند و امسال هم در شروع فصل برداشت نشان، ۵۲ نفر مصدوم و یک فوتی ثبت شده است.
این ارقام، در واقع روایتگر غیبت سیاستگذاری جدی در حوزه ایمنی کشاورزی هستند چراکه هنوز هیچ نهاد مسئولی به صورت فراگیر کارزار آموزشی یا طرح حمایتی برای کاهش این تلفات راه نینداخته است.
این مرگها تنها اعداد و آمار نیستند؛ هرکدام پدر، همسر یا فرزندی هستند که ناگهان از خانوادهای جدا میشود. بسیاری از این قربانیان نانآور خانهاند و با نبودشان، خانوادهای درگیر بحران معیشتی میشود.
در واقع فصل برداشت محصول که میتواند بهانهای برای جشن و شادی باشد، سالهاست که به عزای خانوادهها تبدیل شده است؛ موضوعی که توجه ویژه مسئولان محلی و جهاد کشاورزی به افزایش ایمنی باغداران در فصل برداشت گردو را طلب میکند.
نظر شما